HIV-IV - Arrest

HR 20 februari 2007, NJ 2007, 313 (HIV-IV)

Feiten

I.c. ging het om een seropositieve man die vaak seksueel contact had met zijn partner.

Hij had deze partner echter nooit verteld dat hij besmet was met het HIV-virus. Medio 1997 hadden beide mannen elkaar ontmoet en was er een relatie ontstaan. Aan het begin van de relatie hadden zij altijd veilig gevreeën. De verdachte verzweeg de besmetting ondanks dat zij nadrukkelijk over het onderwerp hadden gesproken. Hij ontkende zelfs besmet te zijn toen zijn partner er letterlijk naar vroeg. Hij vertelde hem dat hij seronegatief was, ook in aanwezigheid van vrienden en zijn ouders. Hierna is het stel gestopt met het condoomgebruik. Gedurende vier maanden hadden ze veelvuldig onveilige anale seks. De man raakte uiteindelijk ook besmet. Na onderzoek bleek de besmetting afkomstig te zijn van zijn partner.

Rechtbank en Hof

De rechtbank Utrecht en het Hof Amsterdam spraken de man vrij van poging tot doodslag . Wel veroordeelden zij hem wegens zware mishandeling. Het Hof betrok hierbij de statistische kans op besmetting.

Hoge Raad

De Hoge Raad vond echter dat de statistische kans op besmetting niet voldoende zwaarwegend was om te kunnen spreken van de aanmerkelijke kans die voor voorwaardelijk opzet is vereist. De Hoge Raad hechte bij deze uitspraak belang aan een brief die de Minister van Justitie aan de Tweede Kamer had toegezonden over het terughoudende overheidsbeleid betreffende strafrecht en HIV (r.o. 4.4). Minister van Justitie Donner had zich naar aanleiding van een eerder arrest (HIV III) uitgelaten over de aanvullende strafbaarstelling van het blootstellen van iemand aan de kans op overdracht met HIV.

De Hoge Raad oordeelde i.c. dat de statistische gegevens over de kans op verwezenlijking van het besmettingsgevaar onvoldoende gewicht toe komen om uitsluitend op grond daarvan de aanmerkelijke kans aanwezig te achten.