Haarlemse doodslag - Arrest

HR 7 mei 1985, NJ 1985, 821  - Haarlemse doodslag

Casus
Op 28 mei overlijdt een slachtoffer dat op 21 mei is neergestoken. In de hals van het slachtoffer zijn echter een ader en een slagader met elkaar in samenhang gekomen waardoor er onvoldoende bloed naar het hoofd kon stromen. De verdachte wordt echter veroordeeld terzake van een op 21 mei gepleegde doodslag, art. 287 Sr.
Ter zitting van het Hof wordt betwist dat de dood van het slachtoffer nog wel redelijkerwijs als gevolg van de steekwonden aan de verdachte kan worden toegerekend, nu de mogelijkheid bestaat dat het slachtoffer bij eerder of ander ingrijpen van de artsen zou zijn hersteld.

Hof
Het verweer dat er onvoldoende causaal verband bestaat tussen het handelen van de verdachte en de dood van het slachtoffer vindt zijn weerlegging in de gebezigde bewijsmiddelen, in het bijzonder het deskundigenverslag van de lijkschouwing. Al aangenomen dat de genoemde mogelijkheid bestaat, staat dit geenszins in de weg aan toekenning van de dood van het slachtoffer aan de verdachte als gevolg van zijn handelen.

Hoge Raad
Het mag niet uit het oog worden verloren ‘dat het feit dat medische zorg nodig was, te wijten was aan het wangedrag van de verdachte en dat het ontbreken of tekortschieten in die zorg door anderen, daargelaten hun verantwoordelijkheid daarvoor, de verdachte niet van zijn aansprakelijkheid voor het door hem misdrevene, waarmee de dood van het slachtoffer werd nagestreefd, ontheft en hij, als de dood intreedt, aan berechting, veroordeling en bestraffing wegens doodslag niet behoort te ontkomen’.
1.    Het Hof is er in zijn bewezenverklaring terecht vanuit gegaan dat ‘opzettelijk van het leven beroven’ ook geschiedt op het tijdstip dat degene die zicht daaraan schuldig maakt met het opzet een ander te doden zijnerzijds datgene heeft gedaan wat tot de dood van het slachtoffer leidt en niet slechts op het tijdstip waarop het slachtoffer aan het door de dader gepleegde geweld bezwijkt.
2.    Terecht heeft het Hof aangenomen dat de dood van het slachtoffer aan de verdachte wordt toegerekend, nu diens opzet op die dood was gericht. Het feit dat er medische zorg noodzakelijk was, was te wijten aan het wangedrag van de verdachte. Het ontbreken of tekortschieten in de medische zorg ontheft de verdachte niet van zijn aansprakelijkheid voor het door hem misdrevene, waarmee de dood van het slachtoffer werd nagestreefd. De verdachte behoort als de dood intreedt, niet aan berechting en bestraffing wegens doodslag te ontkomen.

Het beroep wordt door de Hoge Raad verworpen.