Bestuursrecht 3 Werkcollege 7

Bestuursrecht 3 Werkcollege 7
 

Vragen 7.1.: De aanvullende taak van de burgerlijke rechter Rechtbank Den Haag 27 december, ECLI:NL:RBDHA:2017:15380

1. Welke hoofdregels gelden er ten aanzien van de rechtsmachtverdeling tussen de burgerlijke rechter en de bestuursrechter?
2. Wat leert de uitspraak Staat/Privacy First over de taakverdeling tussen de burgerlijke rechter en de bestuursrechter?
3. Leg uit waarom de Stichting Adem niet-ontvankelijk is in vordering II.
4. In hoeverre is Milieudefensie ontvankelijk in vordering II?

Vragen 7.2.  Rechtsmachtverdeling schadevergoeding Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State 2 augustus 2017, ECLI:NL:RVS:2017:2081

1. Beschrijf de casus (procesverloop, feitenrelaas, rechtsvraag).
2. Welke bestuursrechter is bevoegd te oordelen over schadevergoeding?
3. Waarom dient de Afdeling zich volgens de minister onbevoegd te verklaren?
4. Leg uit waarom de Afdeling deze opvatting van de minister niet deelt.
5. In hoeverre is een burgerlijke rechter die een oordeel moet geven over het resterende bedrag gebonden aan het oordeel van de bestuursrechter?
6. Acht u het mogelijk om, nadat de bestuursrechter een schadevergoedingsverzoek van € 25.000 heeft toegewezen, voor de resterende schade de bestuursrechter te benaderen, in plaats van de burgerlijke rechter?
7. Waarom wordt het verzoek van Interbest om schadevergoeding uiteindelijk afgewezen?

Vragen 7.3. Algemene vragen nadeelcompensatie

1. Welk beginsel staat in artikel 4:126 Awb centraal?
2. Welke bestuursrechter is bevoegd te oordelen over een besluit op aanvraag als bedoeld in artikel 4:126 Awb?
3. Is er na inwerkingtreding van artikel 4:126 Awb bij nadeelcompensatie nog een rol weggelegd voor de burgerlijke rechter?
4. Waarom is de taak van de burgerlijke rechter in geval van nadeelcompensatie een andere dan in geval van schadevergoeding wegens een onrechtmatige overheidsdaad bestaande in een onrechtmatig besluit?

Vragen 7.4. Klacht over de informele afhandeling van een bezwaarschrift Nationale ombudsman 18 april 2017, nr. 2017/053

1. Beschrijf de casus (procesverloop, feitenrelaas, rechtsvraag).
2. Aan de hand van welke normen beoordeelt de Nationale ombudsman een klacht?
3. Welke norm of normen zijn in deze casus specifiek aan de orde?
4. Was de Nationale ombudsman in dit geval bevoegd of verplicht om onderzoek te doen?
5. In hoeverre schept de inhoudelijke beslissing van de Nationale ombudsman verplichtingen voor de gemeente Simpelveld?

Antwoorden 7.1

1. Zie r.o. 4.8. De burgerlijke rechter biedt aanvullende rechtsbescherming. Op grond van het Changoe/Staat arrest en art. 112 Gw is hij altijd bevoegd, maar als er een met voldoende waarborgen omklede rechtsgang bij de bestuursrechter openstaat waarbij er materieel hetzelfde of soortgelijk resultaat kan worden bereikt, is er geen ruimte voor de burgerlijke rechter en zal hij eiser niet-ontvankelijk verklaren. Ook moet voorkomen worden dat er twee procedures lopen omdat er bij de burgerlijke rechter een andere uitkomst zou kunnen zijn dan bij de bestuursrechter.
2. Een enkele bundeling van belangen kan er niet toe leiden dat de weg naar de burgerlijke rechter open komt te staan. Individuen kunnen/moeten namelijk zelf naar de bestuursrechter stappen. Zie r.o. 4.10.  De niet-ontvankelijkheid van individuen geldt ook bij een bundeling van belangen, het is dan niet ineens mogelijk.
3. Zie r.o. 4.34. De Rechtbank oordeelt dat stichting Adem in vordering 2 niet ontvankelijk is omdat de individuele eisers met exceptieve toetsing eenzelfde resultaat hadden kunnen bereiken bij de bestuursrechter. Dit is echter wel alleen geldig voor eisers bij wie de mogelijkheid om naar de bestuursrechter te gaan er ook daadwerkelijk was. Hoezo heeft niet iedereen de mogelijkheid? à als ze niet als belanghebbenden kunnen worden aangemerkt.
4. Zie r.o.4.12 jo 4.33. Milieudefensie is niet-ontvankelijk in vordering II voor zover zij opkomt voor de belangen van de personen die ook bij de bestuursrechter terecht hadden gekund.  Milieudefensie heeft een gebundeld belang waarin ook mensen zijn die deze mogelijkheid niet hadden, en hierin is zij wel ontvankelijk. Het is dus afhankelijk van de mensen die in de stichting zitten.

    

Antwoorden 7.2.

1. Interbest – die een reclamemast exploiteert naast de A1 – heeft de minister van I&M aansprakelijk gesteld voor de schade die geleden is en nog geleden zal worden als gevolg een onrechtmatig Tracebesluit en van uitbreiding van de A1 waardoor de zichtbaarheid van de reclamemast wordt beperkt. Tevens wordt de schade gebaseerd op een niet nagekomen toezegging van de minister in een brief van 2 feb 2015 dat het zicht van de reclamemast helemaal niet beperkt zal worden. Dit is niet gebeurd. Interbest stelt dat de schade daadwerkelijk veel hoger is dan de 25.000 waar het verzoek op is gebaseerd. (de competentiegrens)
2. De CRvB is bevoegd ex art. 8:89 lid 2 Awb. Het gaat om een vordering van ten hoogste 25.000 euro.
3. De Afdeling is onbevoegd omdat Interbest stelt dat de schade hoger is dan de competentiegrens van 25.000.  ‘’Nu Interbest geen afstand heeft gedaan van haar aanspraak op de boven de competentiegrens van € 25.000,00 uitstijgende schadevergoeding en de minister de rechtstitel van de vordering betwist, dient de Afdeling zich onbevoegd te verklaren, aldus de minister. ‘’ Zie r.o. 9.1.
4. De Afdeling deelt deze opvatting niet zoals te lezen is in r.o. 9.7 - 9.9. Er wordt gesteld dat er niet uit art. 8:98 kan worden afgeleid dat de bestuursrechter slechts bevoegd zou zijn kennis te nemen van een verzoek om schadevergoeding als verzoeker uitdrukkelijk afstand heeft gedaan van de competentiegrens.
5. Uit kamerstukken blijkt dat de burgerlijke rechter gebonden is aan het oordeel van de bestuursrechter wat betreft de bij hem gevorderde schadevergoeding. Zie r.o. 9.11. Dit gaat dus maar tot de grens van 25.000. Daarboven kan de burgerlijke rechter zelfstandig over de vordering tot schadevergoeding beslissen, zie r.o. 9.12.
6. Als dit niet in strijd zou zijn met de goede procesorde?
7. Interbest had de toezegging van de minister niet mogen betrekken bij het tracebesluit. Hierdoor is er geen grond dat Interbest door de minister is misleid, en is het tracebesluit rechtmatig. Zie r.o. 19.5 0 20.

Antwoorden 7.3.

1. Het beginsel dat centraal staat in art. 4:126 Awb is het egalité-beginsel.
2. De gewone bestuursrechter is bevoegd ex art. 8:1 Awb. Er zijn geen uitzonderingen te vinden in H2 of H3 van de  bevoegdheidsregeling bestuursrechtspraak, 8:6. Dit is de hoofdregel.
3. Nee. Tegen alle rechtmatige besluiten (waar het over nadeelcompensatie gaat) kun je altijd naar de bestuursrechter ogv titel 4.5. awb. Voor de burgerlijke rechter is geen rol meer weggelegd.
   titel 4.5. is wel belangrijk voor tentamen, dus lees en zie wat de mogelijkheden zijn in bestuursprocesrecht. Niet in wettenbundel wel online.
    
4. Bij schadevergoeding gaat het om toe of afwijzing van een vordering. De vordering moet in dit geval ook onrechtmatig zijn om tot schade te kunnen leiden, wat bij nadeelcompensatie niet het geval is. Bij nadeelcompensatie moeten er andere afwegingen gemaakt worden, over de hoeveelheid van de compensatie bijvoorbeeld.
    

Antwoorden 7.4.

1.   Een vrouw klaagt over een weigering van het college om een bob te nemen over de aanvraag van een gehandicaptenkaart. De nationale ombudsman is het niet eens met de weigering van het college, en het bezwaar wordt alsnog ingetrokken. De gemeente moet de proceskosten vergoeden.
2. 9:27 lid 1 Awb De ombudsman dient te toetsen adhv de behoorlijkheidswijzer. De waarden die hierbij horen zijn 1) open en duidelijk, 2) respectvol 3) oplossingsgericht en 4) eerlijk en betrouwbaar.  
3. De normen open & duidelijk, en respectvol. Dit blijkt uit ‘’de schriftelijke bevestiging van de gemaakte afspraak niet voldoende duidelijk’’  en ‘’ Toen na het geven van de second opinion discussie ontstond over wat was afgesproken, had de gemeente naar het oordeel van de ombudsman daarom alsnog een beslissing op bezwaar, of althans het verzoek om proceskostenvergoeding, moeten nemen. Door dat niet te doen heeft de gemeente gehandeld in strijd met het vereiste van fair play’’  onder het kopje wat is het oordeel van de nationale ombudsman en
4. 9:18 Awb. De ombudsman is verplicht, tenzij art. 9:22 of 9:23 of 9:24> Gaat vooral over art. 9:23. Dus tenzij er intern geen klacht is gemaakt, of de gemeente niet op de hoogte was van de klacht die de burger had = KENBAARHEIDSVEREISTE.
5. Het zijn geen verplichtingen, slechts aanbevelingen. De ombudsman is wel gezaghebbend en daarom kan je als burger in zo’n geval je wel erkend voelen, omdat je probleem serieus genomen wordt. Het kan eventueel wel worden meegenomen in een nieuwe procedure.