Armour and another v Thyssen Edelstahlwerke - Arrest

Amour and another v Thyssen Edelstahlwerke (1991) 2AC339

Feiten

Het Duitse staal productie bedrijf Thyssen Edelstahlwerke, had aan een Schots ingenieursbureau, een hoeveelheid staalstrippen verkocht en geleverd voor gebruik in bepaalde fabricageprocessen. De koopovereenkomsten bevatte een voorwaarde dat het eigendom pas zou overgaan op het ingenieursbureau wanneer de volledige koopprijs zou zijn betaald. Het bureau kreeg problemen met een andere partij en de vraag die dan ook i.c. aan de orde kwam, was of de schuldeisers wel of geen beroep konden doen op de staalstrippen of dat deze nog toebehoorden aan Thyssen. De zaak werd voorgelegd aan het Court of Session in Schotland. De eiser voerde aan dat het ingenieursbureau eigenaar was van het staal en dat zij hier beslag op konden leggen en konden verkopen. Het Court of Session oordeelde dat het eigendomsvoorbehoud in het contract een ineffectieve poging was om een recht van zekerheid over de staalplaten te creëren zonder bezitsoverdracht en dat dit in strijd was met het Schotse recht. Daarom was het eigendom van de staalplaten na de levering overgegaan op de koper. De appellant ging in hoger beroep bij de House of Lords. Volgens de appellant ging op grond van s.19(1) of the Sale of Goods Act 1979 het eigendom pas over wanneer alle “conditions” (bijvoorbeeld) de schulden zijn voldaan.

House of Lords

De House of Lords oordeelt dat een voorwaarde (“condition”) in een koopovereenkomst met een eigendomsvoorbehoud tot dat de koopprijs en andere schulden zijn voldaan, geen uitzondering is op de regel van het Schotse recht dat het zekerheidsrecht over goederen niet kan worden gecreëerd zonder eigendomsoverdracht omdat de essentie van een zekerheidsrecht bedoeld is dat de schuldeiser het recht behoud over de goederen tot dat de voorwaarde is vervult. Daarom kon de appellant niet een zekerheidsrecht over het staal afdwingen. Het voorbehoud op het eigendom in de koopovereenkomst was geen afzonderlijke transactie maar slechts een van de voorwaarden voor de verkoop. De wederpartij had geen eigendom op de staal.  In feite had de verkoper zich het recht op de goederen voorbehouden tot dat de voorwaarde was nagekomen dat de schulden door de koper zouden zijn voldaan. Op grond van s.19(1) Sale of Goods Act 1979 had dit het effect dat het eigendom van de goederen pas over zou gaan na de naleving van de voorwaarde. Het beroep werd gegrond verklaard.