Avv-loze periodes, jojo-effect, verkregen recht (Ktr. Utrecht 18-01-2017, ECLI:NL:RBMNE:2017:116)

Feiten

I.c. gaat het om een procedure tussen de eiseres tegen Vabonet B.V. Tegen de werkgever heeft de eiseres een loonvordering ingesteld over de jaren 2010 t/m 2015. Hierbij wordt rekening gehouden met de periodes waarover de cao algemeen verbindend is verklaard en rekening houdend met de bedragen die reeds zijn betaald. De eiseres stelt ter discussie of gedurende de periodes waarin de cao niet algemeen verbindend verklaard is geweest, moet worden teruggevallen op het oorspronkelijke loon. Hierbij verwijst zij naar een eerdere uitspraak van de Hoge Raad. Hieruit zou volgens haar volgen dat zij haar loonvordering moet specificeren dat uit jurisprudentie van de Hoge Raad volgt dat de regel dat een avv-verklaarde CAO geen nawerking heeft, en dat zij op grond daarvan ook over de avv-loze perioden recht heeft op het CAO-uurloon.

De eiseres is sinds april 2015

Bagateldelict (Ktr. Amsterdam 07-02-2017, ECLI:NL:RBAMS:2017:905)

Feiten

DRP is de personeelsvennootschap die verschillende supermarkten exploiteert. De verzoekster werkt sinds 2005 bij DRP als medewerkster kantine bij de slagerij. Het bedrijfsreglement bepaalt als dit reglement niet wordt opgevolgd, de werkgever maatregelen kan nemen (waaronder ontslag). In het reglement staat dat het niet is toegestaan om, (onbetaalde) producten, ook afgeschreven of bedorven producten, mee naar huis te nemen. Bij elke vorm van diefstal, dus ook van afgeschreven producten, volgt ontslag. I.c. heeft de verzoekster meerdere waarschuwingen gekregen en ook is zij gewezen op veel incidenten rond haar functioneren. Bij een nieuwe overtreding zullen er passende maatregelen worden genomen en ontslag wordt niet uitgesloten.

Op 6 oktober 2016 is bij DRP een zogenoemde exit-controle gehouden. Bij deze controle worden personeelsleden bij het verlaten van het pand door een extern bureau gecontroleerd. Hierbij werd in de tas van de verzoekster een pak optimel

Beenen/Vanduho (HR 28-01-1994, ECLI:NL:HR:1994:ZC1247)

Onderwerp

CAO. Nawerking algemeen verbindend verklaarde bepalingen (AVV).

Relevante wetsartikelen/beginselen

Art. 32, 67 en 68 van de CAO Motorvoertuigen- en Tweewielerbedrijf.

Casus

De heer Beenen was krachtens arbeidsovereenkomst werkzaam als pomphouder op een benzinestation bij Vanduho. In 1984 werd Beenen arbeidsongeschikt en bleef dit tot het einde van zijn arbeidsovereenkomst. Tijdens het eerste jaar van zijn ziekte kreeg Beenen een uitkering op grond van de Ziektewet. Daarna kreeg hij een WAO-uitkering. Beenen viel onder de CAO voor het Motorvoertuigen- en Tweewielerbedrijf. Een aantal bepalingen uit deze CAO is algemeen verbindend verklaard. Deze bepalingen zijn van toepassing op de arbeidsovereenkomst tussen Beenen en Vanduho. De werkgever is verplicht om de werknemer tot 24 maanden na arbeidsongeschiktheid salaris door te betalen, mits dit buiten zijn schuld om is gebeurd. Beenen vordert aanvulling van de doorbetalingen tot 100% van zijn salaris.

Hoge Raad

Als een werknemer arbeidsongeschikt

Chelbi/Klene (HR 12-05-1989, ECLI:NL:PHR:1989:AC2497)

Onderwerp

wedertewerkstelling na nietig ontslag, in te vullen door goed werkgeverschap 7:611 BW

Casus

Eiser Chelbi is van 1972 tot 1984 in dienst geweest bij Klene. Hier is hij op staande voet ontslagen nadat hij tumult had gemaakt op zijn werk (hij was helemaal in de war).  Chelbi heeft ingeroepen dat dit ontslag nietig zou zijn (hij was zo in de war door stress en eventueel ziekte). Hij vorderde hierbij doorbetaling van de loon. De Kantonrechter en de Rechtbank achtten het ontslag nietig en wezen de door Chelbi ingestelde vordering tot doorbetaling van loon toe, waarbij de Rechtbank in hoger beroep loonmatiging (loon slechts doorbetalen tot 1 juli 1985) heeft toegepast.

Chelbi heeft vervolgens (enkele jaren later dus) een kort geding aangespannen, waarin hij vordert dat Klene hem in de gelegenheid zal stellen de bedongen, dan wel andere passende arbeid, te verrichten.

Rechtsvraag

Kan

De schoffelaar (Rb. Arnhem 08-10-2008, LJN BF7284)

Casus

Wegens het niet of in onvoldoende mate meewerken aan het door het college van B&W aangeboden ‘work first-traject’ (een voorziening in de zin van artikel 9 lid 1, aanhef en onder b WWB, gericht op arbeidsinschakeling) is de bijstandsuitkering van betrokkene voor de duur van een maand met 40% verlaagd. De werkzaamheden die in het kader van dat traject worden verricht zijn ongeschoolde arbeid van zeer eenvoudige aard (schoffelen, onkruid wieden etc.) Volgens betrokkene is het aangeboden traject in strijd met de WWB en/of artikel 4 lid 2 EVRM (‘Niemand mag worden gedwongen dwangarbeid of verplichte arbeid te verrichten.’) en/of het daarmee vergelijkbare artikel 8 IVBPR en de weigering het traject voort te zetten mitsdien niet verwijtbaar.

Rechtbank

Ten tijde van de weigering van betrokkene het traject voort te zetten, vormden de werkzaamheden nog niet een zodanig disproportionele of excessieve

Dingler/Merkelbach (HR 13-09-1991, NJ 1992, 130)

Relevante artikelen

7:652 en 7:676 BW

Rechtsvraag

Vervalt het proeftijdbeding indien de werknemer dezelfde functie voor aanvang van het arbeidscontract al heeft uitgeoefend als uitzendkracht?

Casus

Dingler is met ingang van 18 mei 1987 in dienst getreden bij Merkelbach BV Meubel en Houtwarenfabriek. De arbeidsovereenkomst werd aangegaan voor een half jaar en tussen de partijen werd een proeftijd afgesproken van twee maanden. Dingler had al eerder bij Merkelbach gewerkt maar toen als uitzendkracht voor een uitzendbureau, namelijk van 26 maart 1987 t/m 15 mei 1987. Dingler was op grond van beide arbeidsovereenkomsten in dezelfde functie werkzaam.

Dingler werd met ingang van 17 juli 1987 door Merkelbach ontslagen, vlak voor het eindigen van de twee maanden proeftijd. Dingler heeft dit ontslag aangevochten. Hij vorderde dat het overeengekomen proeftijdbeding nietig zou worden verklaard omdat hij dezelfde functie al als uitzendkracht had vervult. Hij vorderde

Dubbele woonplaats Marokko (HR 12-04-2013, ECLI:NL:HR:2013:6824)

Feiten

De belanghebbende, geboren in 1938, heeft de Marokkaanse nationaliteit en een verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd. Hij stelt in 1975 naar Nederland te zijn gekomen. Hij ontvangt sinds 2003 een AOW-uitkering, hij beschikt over een huurwoning in Nederland, is hier in het GBA ingeschreven en heeft vijf kinderen die met hun gezin in Nederland wonen. Na het overlijden van zijn echtgenote, in 2001, is hij in 2002 hertrouwd. Zijn echtgenote woont in Marokko in een woning waarvan X de huur betaalt. Uit dit huwelijk is in 2003 dochter Y geboren, voor wie de appellant kinderbijslag op grond van de Algemene Kinderbijslagwet (AKW) heeft ontvangen. Dit was omdat appellant minimaal drie maanden per jaar bij zijn vrouw en kind in Marokko verbleef, zodat hij geacht werd (ook) met hen een huishouden te vormen. De laatste jaren brengt X gemiddeld 40 weken per jaar

Ernstig verwijtbaar handelen wne en e-grond ontbinding wegens herhaalde weigering werk te hervatten (Ktr. Bergen op Zoom 19-02-2018, ECLI:NL:RBZWB:2018:541)

Feiten

De verweerder werkt sinds 2010 bij CSU Personeel B.V. als medewerker algemeen schoonmaakonderhoud. In de periode 2014 – 2016 is zij meerdere keren uitgevallen wegens arbeidsongeschiktheid. CSU heeft haar in meerdere brieven verweten niet te voldoen aan haar re-integratieverplichtingen dan wel niet bereikbaar te zijn voor de manager van CSU.

Na uitval heeft het UWV vastgesteld dat zij weer volledig arbeidsgeschikt is. CSU heeft de werkneemster opgeroepen haar werkzaamheden te hervatten. Maar kort daarna heeft zij zich opnieuw ziekgemeld. Na een tijdelijke beperking geeft de bedrijfsarts aan dat zij weer aan het werk kan. CSU heeft een en deskundigenoordeel aangevraagd bij het UWV en hieruit volgt dat de uitgevoerde re-integratie-inspanningen niet voldoende zijn geweest. Maar ook dan, en ondanks een loonstop, heeft de werkneemster haar werk niet hervat.

Fraudewet onverbindend (CRvB 25-11-2014, ECLI:NL:CRVB:2014:3754)

Casus

Betrokkene geniet na beëindiging van zijn dienstverband als leraar een WW-uitkering. Omdat hij over de periode van augustus 2012 tot zijn melding aan het UWV op 27 maart 2013 vier wijzigingen in het aantal gewerkte uren niet meteen heeft doorgegeven, heeft hij teveel WW ontvangen. Het UWV vordert het teveel betaalde bedrag van €  14.658,- terug en legt daarnaast een boete op van €  14.658,-. Hierbij paste het UWV het vanaf 1 januari 2013 geldende zwaardere boeteregime van 100% van het benadelingsbedrag toe. Tot die datum gold nog als strafmaat 10% met een maximum van €  2.269,-.

Centrale Raad van Beroep

Het handelen of nalaten in strijd met de inlichtingenverplichting voor en na 1 januari 2013 kan – los van elkaar – bestraft worden met een boete naar het dan geldende sanctieregime. Het toepassen van het zwaardere sanctiestelsel zoals dat geldt na

Goldsteen/Roeland (HR 13-12-1991, NJ 1992, 441)

Casus

Tot de werkzaamheden van chauffeur en werknemer Goldsteen behoorden ook laad- en loswerkzaamheden. Na een jaar arbeidsongeschikt te zijn geweest wegens rugklachten, verzoekt hij Goldsteen werkgever Roeland of hij de werkzaamheden kan hervatten, zonder de laad- en loswerkzaamheden: als chauffeur op ritten waar niet hoeft te worden getild dan wel als chauffeur met een bijrijder voor het tillen. Werkgever Roeland maakt van dit aanbod geen gebruik, zegt vervolgens de arbeidsovereenkomst op en staakt gedurende de opzegtermijn de doorbetaling van het loon. Is Roeland verplicht het loon van Goldsteen door te betalen, terwijl hij zich slechts bereid had verklaard zijn werkzaamheden zonder de laad- en loswerkzaamheden te hervatten?

Hoge Raad

Beslissend is of van de werkgever in de omstandigheden van het geval redelijkerwijs gevergd kan worden dat hij van de aangeboden arbeid van afgeschatte werknemers tegen betaling van loon gebruik maakt. Daarbij

Groen/Schoevers (HR 14-11-1997, NJ 1998, 149)

Onderwerp

Bestaan van een arbeidsovereenkomst.

Casus

Belastingadviseur Groen drijft zijn onderneming in de vorm van een CV. Groen heeft tweeëneenhalf jaar cursussen belastingrecht gegeven aan het Instituut Schoevers, op grond van een mondelinge overeenkomst met het instituut. Ingevolge de overeenkomst werd de CV betaald voor het werk van Groen. Hierbij werden geen sociale premies en loonbelasting ingehouden. De Arbeidsvoorwaardenregeling van het instituut was niet van toepassing op Groen. Groen heeft geen vakantiebijslag of betaling bij ziekte ontvangen. Hij was van dit alles op de hoogte. Hij heeft echter nooit bezwaren geuit.
Wanneer het instituut vervolgens de overeenkomst op zegt, stelt Groen dat de overeenkomst moet worden aangemerkt als een arbeidsovereenkomst. Het instituut stelt echter dat het gaat om een overeenkomst tot opdracht.

Rechtsvraag

Hoe moet men beoordelen of er sprake is van een arbeidsovereenkomst?

Hoge Raad

Partijen kunnen een overeenkomst tot

Hajziani/Van Woerden (HR 14-01-1983, NJ 1983, 457)

Onderwerp

Beëindiging arbeidsovereenkomst met wederzijds goedvinden bij buitenlandse werknemer.

Casus

Tussen Van Woerden en Hajziani bestond een arbeidsovereenkomst. Vlak voordat Hajziani op vakantie gaat, heeft hij een door Van Woerden opgestelde verklaring ondertekend, waarbij hij akkoord ging met de afrekening van zijn salaris en de vergoeding van de niet genoten vakantiedagen. Op het moment dat Hajziani weer terug komt, krijgt hij van Van Woerden de mededeling dat er geen werk meer voor hem is.

De vraag is nu of de arbeidsovereenkomst eenzijdig of tweezijdig is beëindigd. In het eerste geval zou Hajziani namelijk nog recht hebben op betaling van zijn loon.

Rechtsvraag

Is het zetten van een handtekening voor ontvangst onder een beëindigingbrief voldoende om instemming met beëindiging van de arbeidsovereenkomst aan te nemen?

Hoge Raad

Uit het enkele feit dat een werknemer bereid is tot het plaatsen van zijn handtekening

Kerken over opvang illegalen (ESRC, 01-07-2014, zaak 90/2013, CEC v. The Netherlands)

Onderwerp

Bereik van het Europees Sociaal Handvest

Feiten

I.c. gaat het om een zaak die is voorgelegd aan het Europese Comité voor Sociale Rechten inzake de noodopvang voor illegaal verblijvende vreemdelingen in Nederland

De Nederlandse Protestante Kerk heeft in 2012 aan de toenmalige Staatssecretaris laten weten dat het een aanzienlijk probleem had geconstateerd wat betreft de ontbrekende opvang van ongedocumenteerden in Nederland. De kerk voerde aan dat er in ieder geval een bed, bad en brood voor deze groep gerealiseerd moest worden.

Omdat hier geen gehoor aan is gegeven, heeft de Conference of European Churches, het overkoepelende Europese orgaan, namens de Nederlandse Protestantse Kerk een klacht ingediend tegen de Nederlandse Staat bij het Europese Comité voor Sociale Rechten. De Kerk was namelijk van mening dat Nederland het Europees Sociaal Handvest schond door het onthouden van voedsel,

Kolom (HR 14-09-2018 ECLI:NL:HR:2018:1617)

Casus

Een vrouw was arbeidsongeschikt geraakt. Nadat de wettelijke ontslagtermijn van 104 weken was verstreken, kreeg ze een nieuw contract van 55% van de diensttijd. Hierop verzocht zij tot betaling van een (gedeeltelijke) transitievergoeding, voor het gedeelte van het dienstverband waarvoor de arbeidsovereenkomst was beeïndigd. De kantonrechter wees de vordering gedeeltelijk toe, maar het Hof stelde haar volledig in het ongelijk, omdat het overwoog dat de arbeidsovereenkomst niet was opgezegd, maar in aangepaste vorm voortgezet werd.

Hoge Raad

De Hoge Raad is het eens met het oordeel van het Hof dat de arbeidsovereenkomst in aangepaste vorm is voortgezet. Wel is het zo dat de voortzetting in dit geval ook een beeïndiging van de bestaande arbeidsovereenkomst is. Daarom moet naar evenredigheid van de beeïndiging een transitievergoeding betaald worden. Aangezien de wettelijke regeling voor de transitievergoeding niet in dit soort gevallen van een gedeeltelijke beeïndiging van

Kummeling/Oskam (HR 30-09-2011, LJN BQ8134; NJ 2013, 187)

Casus

Kummeling is in juni 1998 door ziekte arbeidsongeschikt geworden en heeft zijn werk in maart 1999 in de vorm van passend geachte werkzaamheden hervat. Per 21 juni 1999 is hem een WAO-uitkering voor gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid toegekend. Door verergering van zijn klachten heeft hij in overleg met werkgever Oskam vanaf medio oktober 2002 halve dagen gewerkt. Enige tijd daarna hebben partijen afspraken gemaakt over andere door de Kummeling te verrichten werkzaamheden. In april 2003 is daarvan een taakomschrijving opgesteld. Sinds medio mei 2009 heeft de werknemer niet meer voor Oskam gewerkt. Deze heeft Kummeling meegedeeld dat de loonbetaling vanaf mei 2009 wordt gestaakt wegens ongeoorloofde afwezigheid. Kummeling heeft loondoorbetaling gevorderd.

Hoge Raad

Is de werknemer als gevolg van re-integratie andere (passende) werkzaamheden gaan verrichten, zonder dat de passende arbeid de bedongen arbeid is geworden, en hij na afloop van de

Mak/SGBO (HR 27-06-2008, LJN BC7669)

Casus

Is sprake van een verstoorde arbeidsverhouding, dan kan zich de situatie voordoen dat de werknemer zich op grond van (dreigende) psychische of lichamelijke klachten niet in staat acht tot het verrichten van zijn werkzaamheden, hoewel ten aanzien van de arbeidsgeschiktheid geen medische beperkingen van psychische of fysieke aard kunnen worden vastgesteld, zodat van arbeidsongeschiktheid ten gevolge van ziekte in de zin van artikel 7:629 BW geen sprake is. Dit wordt wel aangeduid als ‘situatieve arbeidsongeschiktheid’. In hoeverre kan in zo’n geval worden gezegd dat de werknemer zijn werkzaamheden niet heeft verricht door een oorzaak die in redelijkheid voor rekening van de werkgever behoort te komen in de zin van artikel 7:628 lid 1 BW?

Hoge Raad

De werknemer die zich erop beroept dat hij als gevolg van situatieve arbeidsongeschiktheid zijn werkzaamheden niet heeft verricht en over de betrokken periode doorbetaling van zijn

NS, HR 30-05-1986, NJ 1986, 688

Onderwerp

Rechtmatigheid staking, art. 6 lid 4 ESH.

Casus

Werknemers van NS voeren onder leiding van de vakbonden collectieve acties tegen de NS. Ze houden stiptheidsacties, langzaamaanacties en werkonderbrekingen van korte duur.

Met deze collectieve acties willen de vakbonden hun verzet aanduiden tegen het voornemen van de minister van Sociale Zaken om het salaris van de werknemers te korten en de zogenaamde prijscompensatie te laten vervallen. De NS dagvaardt de vakbonden en eist stopzetting van de acties.

Rechtsvraag

Hoe dient art. 6 lid 4 Europees Sociaal Handvest (ESH) te worden uitgelegd?

Hoge Raad

Alvorens over te kunnen gaan tot bespreking van het middel stelt de Hoge Raad eerst vast dat art. 6 lid 4 ESH een bepaling is die naar haar inhoud een ieder kan verbinden. Op grond van art. 93 GW heeft het artikel dus rechtstreekse werking

Onaangekondigd bezoek (CRvB 11-04-2007, LJN BA2410)

Casus

Handhavingsmedewerkers van de hebben een onaangekondigd huisbezoek afgelegd op het woonadres van betrokkene. Tijdens het huisbezoek ruim een kilogram softdrugs aangetroffen. De bijstand van betrokkene is daarop ingetrokken op de grond dat betrokkene zijn inlichtingenplicht heeft geschonden door geen melding te maken van door hem genoten inkomsten. Is hier sprake van onaanvaardbare inbreuk op de persoonlijke levenssfeer c.q. onrechtmatig verkregen bewijs?

Centrale Raad van Beroep

Een huisbezoek kan onder omstandigheden een noodzakelijk en adequaat (aanvullend) controlemiddel zijn om aanspraken op bijstand te kunnen vaststellen. Artikel 8 lid 1 EVRM wordt geschonden indien wordt binnengetreden tegen de wil van degene die zich op dat recht beroept. Bij toestemming moet deze op basis van vrijwilligheid zijn verleend, waarbij sprake moet zijn van een ‘informed consent’ (de toestemming is gebaseerd op volledige en juiste informatie over reden en doel van het huisbezoek). De bewijslast

Ontlopen TV door onregelmatige opzegging? (Ktr. Breda 30-06-2016, AR 2016-0728)

Feiten

I.c. had de werkgever een ontslagprocedure gevoerd bij UWV. Hij had hierbij toestemming gekregen om de arbeidsovereenkomst op te zeggen. Echter de procedure bij UWV had langer geduurd dan de werkgever had verwacht, omdat UWV aanvullende informatie had opgevraagd en een extra ronde van hoor en wederhoor was ingelast. Hierdoor was de procedure vertraagd. Doordat dit allemaal langer duurde kon de werkgever (gezien de opzegtermijn) de arbeidsovereenkomst niet te laten eindigen vóórdat de werknemer 24 maanden in dienst was. Met andere woorden; de daadwerkelijke ontbinding zou plaatsvinden nadat de werknemer 24 maanden in dienst was en dan zou de werknemer recht hebben op een transitievergoeding. Om dit te voorkomen heeft de werkgever de arbeidsovereenkomst opgezegd met een korte termijn. Hierdoor was de arbeidsovereenkomst beëindigd exact 1 dag voordat de werknemer 2 jaar in dienst was. Zodoende zou

Onverwijlde opzegging door wn, vergoedingen (Ktr. Dordrecht 10-01-2018, AR 2018-0092)

Feiten

I.c. gaat het om een zaak tussen een werknemer en het bedrijf waar hij voor werkt.

Aan de vordering tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst ligt ten grondslag dat, ondanks herhaaldelijke verzoeken, het loon niet of niet tijdig is voldaan door de werkgever. Het niet voldoen van de loonbetalingsverplichting levert een dringende reden op als bedoeld in artikel 7:677 lid 1 BW. Dit kan dan gelden als een rechtvaardiging voor ontslag.

Rechtbank

I.c. is sprake van een dringende reden en daarom heeft de werknemer direct laten weten zijn overeenkomst op te willen zeggen. Aan hem is een vergoeding verschuldigd. Deze vergoeding is gelijk aan het bedrag dat aan loon verschuldigd zou zijn in het geval van een regelmatige opzegging.

In de dringende reden, op grond waarvan de werknemer niet kan worden verlangd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren, ligt

Passend werk voor beveiligingsmedewerker (CRvB 09-03-2005, LJN AT2749)

Casus

Appellante is voltijds werkzaam geweest als beveiligingsbeambte bij een asielzoekerscentrum. Omdat dat centrum werd gesloten en appellante werkzaam was op projectbasis eindigde haar baan daarna. Werkgever heeft met appellante de mogelijkheid besproken om voor 19 uur per week bij de mobiele surveillancedienst van werkgever te komen werken. Appellante heeft het UWV verzocht een WW-uitkering toe te kennen. Deze is haar blijvend gedeeltelijk geweigerd over 19 uur per week: zij heeft een haar passend werkaanbod niet aanvaard, terwijl dit wel van haar verlangd had mogen worden. Een terechte weigering?

Centrale Raad van Beroep

Er is sprake van een (voldoende) concreet aanbod van passende arbeid: de werkgever achtte haar in beginsel geschikt voor deze functie; hij was bereid appellante de opleiding hiertoe te laten volgen en deze te betalen; het salaris lag op hetzelfde niveau; de geboden reiskostenvergoeding was wellicht niet

Philips Lightning (Gerechtshof Amsterdam 16-03-2000, JOR 2000/122)

Onderwerp

de adviesprocedure van de ondernemingsraad: kennelijk onredelijk besluit door het niet-betrekken van de achterliggende strategie.

Casus

Philips Lighting heeft in september 1998 besloten een deel van de productie van Terneuzen naar Polen over te plaatsen. Dit besluit heeft hij voorgelegd aan de Ondernemingsraad. Deze heeft een negatief advies gegeven omdat het besluit grotendeels werd gedragen door het Decision Document. Dit document, dat door de ondernemer niet is betrokken in de adviesprocedure, bevat een blauwdruk van de toekomstige concentratie van de volledige productie van CFL-burners in Polen. Op 27 december 1999 nam de ondernemer, ondanks het negatieve advies van de Ondernemingsraad, besluit tot de overplaatsing. De ondernemer zegde toe niet vóór 3 maart met de daadwerkelijke verplaatsing te starten.

De Groepsondernemingsraad en de Ondernemingsraad eisen dat Philips Lighting B.V haar besluit tot overplaatsing van een deel van de productie van Terneuzen

Sietses/Sneek (HR 15-11-2002, JAR 2002/295)

Casus

Deze zaak betreft een ontslagname door een geestelijk gestoorde. In cassatie is ten eerste aan de orde of moet worden aangenomen dat tussen de stoornis en het ontslag causaal verband bestaat (artikel 3:34 BW), ten tweede of de werkgever zich met succes erop kon beroepen dat hij in het gerechtvaardigd vertrouwen verkeerde dat de werknemer zijn ontslag heeft gewild (artikel 3:35 BW) en ten derde of de rechtbank ten onrechte is voorbijgegaan aan het beroep van de werkgever op matiging van de loonvordering.

Hoge Raad

De rechtbank heeft, in cassatie onbestreden, geoordeeld dat de ontslagname nadelig was voor de werknemer. Met de toevoeging ‘tenzij het nadeel op het tijdstip van de rechtshandeling redelijkerwijs niet was te voorzien’ in de tweede zin van artikel 3:34 lid 1 BW, is gedoeld op naar objectieve maatstaven redelijkerwijs niet voorzienbaar nadeel. In het kader van artikel

Stoof/Mammoet (HR 11-07-2008, ECLI:NL:HR:2008:BD1847)

Onderwerp

Verplichting werknemer om functiewijziging te accepteren, artt. 7:611 en 7:613 BW.

Casus

Werknemer is na de verkoop van zijn aandelen bij werkgever aangebleven. Een deel van de koopsom van zijn aandelen was afhankelijk gesteld van de nakoming van zijn verplichtingen uit de arbeidsovereenkomst. Vervolgens wordt het bedrijf gereorganiseerd. De werknemer was voorheen technisch directeur en aandeelhouder van Mammoet BV. Toen dit bedrijf werd verkocht werd hem een nieuwe functie aangeboden, namelijk de functie van adviseur van de vicepresident. De werknemer stemde hier niet mee in en schortte zijn werkzaamheden op. Als reactie hierop staakte Mammoet BV de loonbetaling.

Rechtsvraag

Is een goed werknemer gehouden in te gaan op het voorstel van werkgever tot wijziging van zijn functie?

Hoge Raad

Allereerst dient te worden onderzocht of de werkgever, als goed werkgever aanleiding heeft kunnen vinden tot het doen van een voorstel tot wijziging van

Tjoapack (Hof Amsterdam 18-06-2015, ECLI:NL:GHAMS:2015:2662)

Feiten

E. Tjoa is enig aandeelhouder en bestuurder van Tjoapack Emmen en van Tjoapack Etten-Leur. De Tjoapack Groep is sinds 1989 actief als loonverpakker in opdracht van farmaceutische bedrijven van geneesmiddelen.

Het bedrijf Tjoapack heeft dus twee productielocaties: namelijk in Emmen en in Etten-Leur, met elk een ondernemingsraad. Op voorstel van de bestuurder is in oktober 2014 een centrale ondernemingsraad (COR) geïnstalleerd. Vijf OR-leden hebben zitting genomen in de COR (waarvan twee uit Emmen en drie uit Etten-Leur). Een dag na vaststelling van de groep, heeft de ondernemer bij de COR een adviesaanvraag ingediend over het sluiten van de vestiging in Emmen. De COR heeft hiermee ingestemd met twee stemmen tegen en drie stemmen vóór.

De OR van de vestiging Emmen gaat in beroep tegen dit besluit. Zij menen dat het besluit tot sluiting van Emmen aan hen had moeten worden voorgelegd en

Vage klachten aanslagregelaar (CRvB 10-04-2001, LJN AB1847)

Casus

Het Landelijk instituut sociale verzekeringen (Lisv) heeft de uitkering in kader van de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering (WAO) van de gedaagde ingetrokken. De reden hiervoor was dat de gedaagde niet aan een zodanige ziekte leidt dat hij zijn werkzaamheden niet zou kunnen uitvoeren. Gedaagde was werkzaam als aanslagregelaar bij de Belastingdienst. Deze functie is gecompliceerd en brengt veel verantwoordelijkheid met zich mee gezien de zeer ingewikkelde fiscale problematiek. Gedaagde had last van aangezichtspijn door ontstekingen in de kaakholte. In casu waren tegenstrijdige verklaringen van medisch deskundigen over de oorzaak van het onvermogen het werk te verrichten. De medisch deskundigen waren in casu de verzekeringsarts en twee verschillende psychiaters. Is er sprake van arbeidsongeschiktheid van de gedaagde? Hoe moeten de tegenstrijdige oordelen van de medisch deskundigen worden behandeld?

Centrale Raad van Beroep

Van arbeidsongeschiktheid in de zin van artikel 18 WAO

Van der Lely/Taxi Hofman (HR 26-06-1998, ECLI:NL:HR:1998:ZC2688)

Onderwerp

Goed werknemerschap, 7:611 BW.

Casus

Van der Lely, in dienst bij Taxi Hofman als taxichauffeur en centralist, is na een periode van arbeidsongeschiktheid gedeeltelijk andere werkzaamheden gaan verrichten (administratief medewerker en centralist). Na een nieuwe periode van arbeidsongeschiktheid is hij hersteld verklaard en werd hij in staat geacht ook zijn arbeid als taxichauffeur weer te verrichten. Kort daarvoor had Taxi Hofman hem meegedeeld dat hij niet kon terugkeren op de administratie en aangeboden dat hij op de taxi zou gaan rijden en daarnaast centraledienst zou blijven verrichten. Van der Lely heeft dit aanbod afgewezen en is niet meer aan het werk gegaan. Daarop heeft Taxi Hofman de loondoorbetaling gestaakt. Is de werkgever onder omstandigheden gerechtigd eenzijdig de overeengekomen werkzaamheden aan te passen en de werknemer, op straffe van verlies van zijn aanspraak op loon, gehouden daaraan mee te werken?

Hoge

Verzekeringspositie prostituees (CRvB 05-01-2006, LJN AV1414)

Casus

In verhuurde kamers van vestigingen van appellant worden bedrijfsmatig diensten verleend door prostituees. UWV heeft van hen verplichte verzekering aangenomen uit hoofde van een privaatrechtelijke dienstbetrekking (artikel 3 ZW, WW en WAO). Is sprake van een privaatrechtelijke dienstbetrekking en verzekeringsplicht of zijn deze prostituees zelfstandig ondernemers?

Centrale Raad van Beroep

Er is sprake is van een min of meer geordende geïntegreerde organisatie tussen appellant en betrokken prostituees om enerzijds eerstgenoemde in staat te stellen zijn vestigingen met kamerverhuur optimaal op basis van werkplanning en toegespitst op snel specifiek gebruik te exploiteren en anderzijds betrokkenen de gelegenheid te bieden hun diensten tegen betaling voor de klanten zo adequaat mogelijk met de nodige sturing en onder toezicht te verlenen (algemene omgangs- en huisregels; algemene tariefstellingen voor onderscheidene diensten; regulering door inhoudelijke inroostering met werktijden; gelegaliseerd vergunningsstelsel met toezicht op naleving van de APV

X/PostNL (Rechtbank Midden Nederland, 06-01-2016, ECLI:NL:RBMNE:2016:85)

Casus

Koninklijke PostNL B.V. is sinds 1 april 2009 de aangewezen verlener van universele postdienst in Nederland. Verzoeker in deze zaak drijft sinds 5 november 2006 een eenmanszaak. Als activiteit houdt zij zich bezig met de distributie van goederen. Op 5 augustus 2011 hebben PostNL en verzoeker een vervoersovereenkomst gesloten, ingaande op 8 augustus 2011. In de overeenkomst is vermeld dat de vervoerder een zelfstandige zonder personeel is, hetgeen betekent dat hij met één bus rijdt en geen werknemers in dienst heeft. Tevens voert de vervoerder vervoersopdrachten uit in opdracht van PostNL, waarbij nadere (technische) eisen gesteld kunnen worden aan de voertuigen van de vervoerder, in verband met de processen van PostNL en eisen ten aanzien van duurzaamheid. Verzoeker geeft aan dat er sprake is van een arbeidsovereenkomst en wenst de arbeidsovereenkomst op te zeggen.

Rechtbank

Het toetsingskader voor de beoordeling van