Deze samenvatting is gebaseerd op collegejaar 2012-2013. Bekijk hier ons huidige aanbod.

College 9 Relatie, mens en microbiobe

De darmflora wordt tegenwoordig het microbioom genoemd. Dit is een veel passender term aangezien de bacteriën in de darm geen flora en geen fauna zijn. In de maatschappij van tegenwoordig hebben bacteriën een slechte naam gekregen. Echter is het van belang om te beseffen dat zonder de bacteriën die wij met ons meedragen wij niet zouden kunnen leven. De mens is eigenlijk een wandelende bacteriehoop, aangezien we meer bacteriën in ons lijf hebben dan cellen (10^14 tov 10^13). Onder het microbioom vallen naast bacteriën ook schimmels, gisten, eenelligen en virussen. Bacteriën zijn ook belangrijk voor het ontwikkelen van ons immuunsysteem. Eigenlijk krijgt een baby al zijn eerste bacteriën wanneer het het geboortekanaal van de moeder doormaakt. Baby’s zijn bacteriemagneten en het kost een aantal jaar om hun definitieve microbiota te ontwikkelen. Vaak verandert dat ook tijdens de puberteit onder invloed van diverse hormonen. De microorganismen die we met ons meedragen zitten overal in ons lijf. Behalve in het liquor deze is steriel. Zelf in het bloed zijn bacteriën aan te tonen. Dit komt doordat wanneer je eet kleine microwondjes in je tandvlees ontstaat waardoor bacteriën zich in je bloed kunnen infiltreren. Verder komen op bepaalde plekken meer bacteriën voor dan op anderen. In de darm bijvoorbeeld komt er zeer veel bacteriën voor. In de dunne darm meer aerobe bacteriën. Die zwoel in de aanwezigheid als afwezigheid van zuurstof kunnen overleven. En in de dikke darm vooral anaerobe bacteriën die bij de aanwezigheid van zuurstof zullen sterven. Vooral de anaerobe bacteriën zijn belangrijk in het helpen voorkomen van ziekten. Belangrijk het om te beseffen dat een bacterie wat op de ene plaats rustig is, op een ander plaats een ziekte kan uitlokken. Zo is E.coli in de dikke darm rustig, maar zal het in het uro-genitale stelsel aanleiding kunnen geven tot een blaasontsteking of een pyelitis. Microorganismen leven in symbiose met de gastheer. Symbiose wordt verder onderverdeeld in commensalisme, mutualisme en parasitisme. Commensalisme houdt in dat geen van beide partijen een nadeel ondervinden van hun aanwezigheid. Mutualisme houdt in dat beide partijen een voordeel ondervinden van hun aanwezigheid en parasitisme houdt in dat een van de twee partijen een voordeel doormaakt, terwijl de ander een nadeel. Commensalisme is niet erg strikt en kan erg gemakkelijk overgaan in mutualisme of parasitisme. Verder kan een organisme wat op de ene plek in commensalisme leeft op een ander plek in het lijf een parasitaire vorm aannemen ten opzichte van de gastheer.

College 10 Luchtweginfecties bij kinderen

Luchtweginfecties worden op twee manieren ingedeeld. Via de anatomie of via de verwekker. Via de anatomie houdt in dat een luchtweginfectie zich kan ophouden in de bovenste luchtwegen (waaronder de neus), de larynx en trachea, de bronchi, de bronchiolen en de alveolis. Vaak heb je tussenvormen en combinaties bij de lokalisatie van bepaalde verwerkkers die een luchtweginfectie kunnen geven. Bepaalde dingen zijn geassocieerd met een verhoogd risico op het krijgen van een luchtweginfectie, waaronder passief roken, sociaaleconomische status, gezinsgrootte en voedingsstatus. Ook onderliggende longziekten (zoals astma en cystif fibrose) kunnen een invloed hebben op het ontwikkelen van luchtweginfecties. Onder een bovensteluchtweginfectie vallen een neusverkoudheid (coryza), een keelontsteking inclusief tonsilitis, een acuut middenoor ontsteking en een bijholte ontsteking (sinusitis). Lagere luchtwegen zijn wat lastiger, omdat een virus wat een luchtweginfectie kan geven ook een astma aanval kan uitlokken bij onder andere atopische individuen. Een belangrijk virus wat een lagere luchtweginfectie kan geven is RSV(= resperatory synscynytial virus). Een RSV infectie kan leidden tot een bronchiolitie en zelfs een pneumonie op jonge leeftijd. Ook kan het apnoes geven en een peuterastma uitlokken. Peuterastma wordt gekenmerkt doordat het kind soms moeite heeft met ademen en een piepende ademhaling heeft wanneer het uitademt. Diagnostiek is lastig aangezien met altijd eerst probeert om goedkoop een immunofluorescentie te doen, lukt dit niet dan een PCR. In uiterste gevallen een serologie. Een RSV infectie heeft bijna iedereen meegemaakt, enkel sommige individuen kunnen er nog steeds ziek van worden. Mensen die een verzwakte afweer hebben zoals bij patiënten die chemotherapie ondergaan, of patiënten die met HIV besmet zijn, hebben een vergrote kans op opportunistische infecties. Hierbij is een micro-organisme wat eerst volgens commensalisme of mutualisme leefde omgeslagen in een parasiet. En deze kan specifieke infectie geven, omdat het immuunsysteem een beetje faalt op zo een moment. 

College 11 Taal en spraak

Taal bestaat uit een aantal onderdelen. De fonologie van een taal houdt de klanken in. De syntaxis van een taal houdt de grammaticale structuur in, de prosodie van een taal houdt de melodie, ritme etc. in. En de semantiek houdt de betekenis van de woorden in. Klanken leiden tot woorden en woorden leiden tot zinnen. Elk taal hanteert verder zijn eigen syntaxis. Verschillen in prosodie kunnen ook bij mensen binnen eenzelfde gemeenschap voorkomen. Zo zullen vrouwen over algemeen zaken anders uitspreken dan mannen. Mocht dit niet het geval zijn dan is een verwijzing naar de logopedist noodzakelijk, aangezien hij/zij de patiënt kan trainen goed met zijn stem om te gaan. De taalontwikkeling begint met huilen, vocaliseren, brabbelen, passief nadoen, actief nadoen, eennwoord fase, tweewoordfase, combinaties en zinnen. Deze stappen gaan vanaf de geboorte tot de leeftijd van 5 jaar zich in de meerderheid via deze volgorden afspelen. Bij de leeftijd van 1 jaar moet een kindje al wat kunnen brabbelen. Bij 1,5 jaar moet het kindje tenminste 5 woorden kunnen spreken zoals pappa en mamma. In het 3^e jaar moet het kindje zinnen van 2 woorden kunnen maken. In het 3^e jaar zinnen van 305 woorden. En in het 4^e jaar enkelvoudige zinnen. Vanaf de leeftijd van 5 jaar zal de taal/spraak lijken op dat van een volwassen. Vanaf dit leeftij zal de woordenschat vooral toenemen. We onderscheidden twee vormen van stotteren. Functioneel stotteren of een ontwikkelingsstoterig. Een ontwikkelingsstoterig ontwikkelt zich meestal tussen de 1,5 en 5 jaar. En verdwijnt vanzelf binnen 6maanden. Bij functioneel stotteren wordt bij een stotteraanval een klank meer dan twee keer herhaald, de stemhoogste stijgt, het stemgeluid wordt geblokkeerd en spanningen in de spier zijn dan waarneembaar.