De afgelopen tijd dat ik in Cebu, Filipijnen, vrijwilligerswerk heb gedaan, heb ik mij zoveel mogelijk in de lokale bevolking in geprobeerd te leven. Dat deed ik onder andere door taallessen te volgen, op bezoek te gaan bij ouders van de kinderen van mijn project, maar ook door mij te interesseren voor de straatkinderen.

De kinderen uit onze straat zijn geen onderdeel van de Alouette Foundation (de stichting waar ik voor werkte) en de mensen van Alouette hebben dan ook geen contact met deze kinderen.
Het zijn hele nieuwsgierige kinderen en doordat ik de taal leerde spreken kon ik een klein beetje met hen communiceren. Ik kreeg een band met de kinderen en ik probeerde erachter te komen hoe deze kinderen leefden. Ik zag ze altijd op straat, met weinig kleren. 'Wie waren hun ouders? Waarom gaan ze niet naar school? waar slapen ze?' Helaas ontdekte ik dat deze kinderen soms wel met vijf grote gezinnen in een huisje wonen en de ouders vaak geen werk hebben, dus nauwelijks de kinderen kunnen onderhouden.

Ik wilde graag wat voor de kinderen doen, al was het maar iets kleins. Daarom bedacht ik om tweedehands kleren bij het lokale marktje te kopen. Samen met een andere vrijwilligster kochten we meer dan 70 kledingstukken, voor in totaal ongeveer 15 euro. We vermaakten ze, repareerden ze en wasten de kledingstukken.

En 2 april (ter gelegenheid van mijn verjaardag) was de dag dat ik de kledingstukken weg mocht geven.
Het was geweldig om de kinderen zo te zien lachen en stralen in hun nieuwe kleding.

Wil je meer lezen over dit evenement?
Ik heb er een verhaal over geschreven op mijn blog:
link: http://elisemarcus.waarbenjij.nu/reisverslag/4508460/feest-in-de-straat-2-april-2013

Zo probeer ik mensen aan te sporen om hetzelfde te doen. Het kost misschien maar 15 euro en het levert een fantastisch resultaat!