Geïntegreerde cognitieve gedragstherapie: Handboek voor theorie en praktijkHoofdstuk 9Taxatie van aangrijpingspunten: de functieanalyse De verklarende diagnose is in de vorm van functie- en betekenisanalyses (FA’s en BA’s). Dit zorgt ervoor dat individu-specifieke variaties kunnen worden aangebracht op gestandaardiseerde behandelingen. Vaak omvat dit meerdere FA’s en/of BA’s. Deze analyses beschrijven de dynamiek achter de problemen. FA en BA zijn bedoelt om problematiek te verklaren. Interventies op basis van FA en BA worden gekozen vanwege vermoedens omtrent aangrijpingspunten en werkingsmechanismen. Door de FA en BA worden onderliggende mechanismen zo blootgesteld dat ze door therapie kunnen worden beïnvloed. FA en BA zijn gebaseerd op klassieke en operante conditionering. Je moet uitgaan van de associaties die de cliënt meent waar te nemen. Het gaat om verklaringen achteraf. Er wordt veronderstelt dat de cliënt zodanig is blootgesteld aan een bepaalde samenhang tussen gedrag en consequenties (of tussen andere gebeurtenissen) dat er klachten zijn ontstaan. Je maakt hypotheses over de samenhang door verklaringen die de cliënt achteraf geeft. De analyses zijn per definitie achteraf geformuleerde hypotheses over samenhang. De therapeut dient de hypotheses over samenhang zo goed mogelijk te toetsen (bv met gedachtenexperminenten). Wanneer een hypothese na voldoende gedachte-experimenten overeind is blijven staan, kan een interventie worden geselecteerd die de theoretische samenhang wijzigt. FA en BA moeten...