In 1961 had de oorlogsveteraan W.J. per week twee grote epileptische aanvallen. Hier had hij al tien jaar lang last van. Na elke aanval had hij minimaal een dag nodig om bij te komen. Verder had hij nergens last van: hij had een goed gevoel voor humor en was prettig in de omgang. Echter, de aanvallen waren zo onprettig, dat hij er alles voor zou doen om van deze aanvallen af te komen. Dr. Joseph Bogen, een neuroloog, stelde voor dat W.J. een operatie zou ondergaan die er voor zou zorgen dat zijn corpus callosum verbroken zou worden. Het corpus callosum is een structuur in de hersenen dat zorgt voor verbinding tussen de linker en rechter hemisfeer. Het verbreken van het corpus callosum zou dus ook de verbinding tussen de twee hemisferen verbreken. Deze operatie was 20 jaar geleden ook gedaan bij een aantal patiënten in New York. Geen van deze patiënten had last gehad van bijwerkingen. Ook hadden ze allemaal minder last van hun aanvallen! Ook psychologische studies lieten geen verschil tussen in gedrag of hersenfunctie na deze operaties. Het verbreken van de hersenhelften leek dus geen consequenties te hebben. Ook bij W.J. leek het in eerste instantie er op dat hij geen negatieve bijwerkingen had. Ook zijn aanvallen waren volledig verdwenen.Het vreemde aan deze bevindingen is, is dat bij dieren die eenzelfde soort operatie zijn ondergaan, er wel grote verschillen waren gevonden in gedrag en hersenfunctie. Onderzoekers vonden het vreemd dat er bij mensen helemaal geen gevolgen zijn van het verbreken van de verbinding tussen e hemisferen. Om dit nader te onderzoeken werd W.J. gevraagd om mee te doen aan onderzoeken om te helpen dit ‘mysterie’ op te lossen. Er werd nu gebruik gemaakt van een nieuwe onderzoeksmethode die was gebaseerd op de anatomie van de optische zenuw. Dit is een manier van onderzoeken die 20 jaar...