Reflexiviteit houdt in dat een onderzoeker zich bewust is van de invloed van zijn of haar acties op andere onderzoekers, op het onderzoek en op zichzelf. Andersom geldt dit ook. Het toepassen van reflexiviteit zou leiden tot een beter verloop van het onderzoeksproces. Ook voor de onderzoeker zou het leiden tot meer welzijn en persoonlijke groei. In dit artikel zijn onderzoekers gevraagd naar hoe zij denken over reflexiviteit.De onderzoekers (participanten) in deze studie zagen reflexiviteit als een essentieel onderdeel van het onderzoek, omdat het zou leiden tot meer striktheid (rigor). Zij denken ook dat het leidt tot meer vertrouwen, gelijkheid en integriteit en dus tot een meer ethisch onderzoeksproces. Daarnaast zou reflexiviteit ook kunnen helpen om problemen aan het licht te laten komen. Vooral wanneer er in een team van onderzoekers wordt gewerkt is het toepassen van reflexiviteit belangrijk. Door te reflecteren kunnen er (sterke) emotionele reacties ontstaan. Soms kunnen deze emoties een onderzoeker in de weg staan. De grootste beperking voor het gebruik van reflexiviteit zoals genoemd door onderzoekers zelf, is dat het veel tijd kost. Zo vinden zij het na een lange dag van onderzoek doen lastig om de discipline op te brengen om nog aan reflexiviteit te doen. Ook kan reflecteren soms te ver gaan, wanneer een onderzoeker te ver na denkt over zichzelf bijvoorbeeld. Veel onderzoekers maken zich ook zorgen over of het toepassen van reflexiviteit genoeg wordt gewaardeerd door andere collega’s, sponsoren of wetenschappelijke tijdschriften. Zij vinden het lastig om reflexiviteit te beoefenen, terwijl hier door andere collega’s op neer wordt gekeken. Ook te weinig training, voorbereiding of de beschikbaarheid van duidelijke...