Soms is het zo dat bestaande theorieën over een bepaald fenomeen incompleet zijn of meer gedetailleerd moeten worden beschreven. Wanneer dit het geval is, kan een kwalitatief onderzoeker een gerichte inhoudsanalyse toepassen. Dit houdt in dat er een bepaalde theorie of theoretisch kader wordt gevalideerd of uitgebreid. Het gebruik van bestaande theorieën voor het opzetten van een onderzoeksvraag wordt ook wel deductieve categorische toepassing genoemd.Gerichte inhoudsanalyse is een gestructureerd proces. Onderzoekers gebruiken hierbij bestaande theorieën en identificeren hierin de belangrijkste concepten en of variabelen die gecodeerd zullen worden. Dit worden de coderingscategorieën genoemd. Een voorbeeld van het gebruik van gerichte inhoudsanalyse is te vinden in het onderzoek van onderzoeker Y naar de emotionele reacties van terminale patiënten. Hij heeft hierbij gebruik gemaakt van de vijf fasen van rouw als beschreven door Kübler-Ross.Hoe de concepten precies worden gecodeerd is afhankelijk van de onderzoeksvraag en de doelen van de onderzoeker. Wanneer alle categorieën van een fenomeen (zoals emotionele reacties) nog geidentificeerd moeten worden, dan is het handig om de tekst door te lopen om te zien wat tot een emotionele reactie behoort. Dit is een deductieve benadering, omdat er op basis van bestaande theorieën bepaald wordt welke codering deze tekst krijgt (predetermined codes). Vervolgens kunnen deze stukken tekst gemarkeerd worden en worden ze gecodeerd. Als er stukken tekst zijn die niet in het opgestelde codeerschema passen, dan kunnen zij een andere code krijgen.Een andere manier om te coderen is door het direct te doen, zonder te markeren. Vervolgens wordt er dan gekeken naar of de data die niet gecodeerd kon worden tot een nieuwe categorie behoort of misschien een subcategorie is.Het voordeel en doel van gerichte inhoudsanalyse is dus dat er een bijdrage wordt geleverd aan een bestaande...