We beginnen vandaag met een aantal beginselen:Consensualisme leidt tot wilsovereenkomst.Contractvrijheid leidt tot partijautonomie.De verbindende kracht van een overeenkomst leidt tot verplichting de afspraak na te komen. Wanneer vrij en weloverwogen door alle betrokken partijen wordt besloten tot het aangaan van een bepaalde transactie, en die transactie wordt uitgevoerd via gelijk oversteken, leidt die transactie zonder twijfel tot een welvaartsverbetering. Dat resulteert erin dat er geen behoefte aan overeenkomstenrecht is. Het overeenkomstenrecht maakt de nakoming van contracten afdwingbaar en daardoor wordt het afsluiten van contracten interessant. Het opstellen van volledige overeenkomsten is slechts zinvol als er geen kosten verbonden zijn aan het opstellen van zulke overeenkomsten, bijvoorbeeld:De kosten van het inventariseren van alle mogelijke eventualiteitenDe kosten van het onderhandelen over oplossingenDe kosten om achteraf te verifiërenOnvolledige overeenkomsten vraagt om overeenkomstenrecht. Nutsmaximaliserend gedrag houdt in dat een individu zijn keuzes maakt door uit de beperkte mogelijkheden die hem geboden zijn, dat alternatief te kiezen dat hem het hoogste nut oplevert. Consistente voorkeursordeningRealistische beperking keuzemogelijkhedenOptimale keuze Er kan bij de totstandkoming van de overeenkomst iets mis gaan, we spreken dan van onvolmaaktheden. Voorbeelden van onvolmaaktheden zijn:HandelingsonbekwaamheidDiscrepantie tussen wil en verklaring Wilsgebreken De inhoud van een overeenkomst kan worden beperkt en opzijgezet door de wet of door de eisen van redelijkheid en billijkheid. Waar niets is afgesproken, gelden over het algemeen de bepalingen van de...