In de geschiedenis van de antropologie is er een ontwikkeling geweest van het bestuderen van culturen op afstand in de koloniale tijd (armchair anthropology) naar diepgaand en langdurig etnografisch veldwerk. Dit laatste werd in de Tweede Wereldoorlog onmogelijk, waardoor er weer onderzoek op afstand werd gedaan, op een betere manier dan vroeger. Dit gebeurde zowel voor de Nazi's als voor de geallieerden. Britse en Amerikaanse antropologen droegen bij aan het vergaren van kennis over de vijand, zoals de zwakke punten van de Japanners. Ruth Benedict schreef in 1974 een gedetailleerd boek over de Japanse cultuur om de Amerikaanse troepen vooruit te helpen. Ze gaf toe dat ze methodologische problemen had omdat ze niet naar Japan kon voor veldwerk, maar ze interviewde Japanse Amerikanen, gebruikte literatuur en films en vergeleek de Japanse met de Amerikaanse cultuur.In de Koude Oorlog werd de methodologie voor lange afstands-studies steeds beter geformuleerd. Bij het bestuderen voor onbereikbare culturen...

De sociale breuklijnen die al zeer lange tijd in Latijns Amerika voorkomen, worden omvatrijker en erger. Armoede is een stedelijk fenomeen geworden. Lokale administraties worden overweldigd door de taak van het besturen van conflicterende interesses en het leveren van basis publieke diensten. De stedelijke crisis is niet beperkt tot de armen, het beïnvloed ook de middenklasse en de elite.De stedelijke ruimte (cityscape) fragmenteert en wordt gedesoriënteerd door ongelijkheid, onveiligheid en angst.In dit boek worden vijf kern thema’s behandeld. Deze vormen samen het archetype van het hedendaagse duale stedelijke landschap van Latijns Amerika.De eerste kwestie en begin punt is het langdurende syndroom van stedelijke armoede, ongelijkheid en sociale uitsluiting. Armen worden vaak geassocieerd met geweld. Zelf komen de armen elke dag als slachtoffers in aanraking met geweld.De tweede kwestie is het terugtrekken (of falen) van de (lokale) staat, vooral in de publieke veiligheidsfuncties. De politie en justitie zijn ineffectief in het omgaan het criminaliteit en geweld. Ze spelen hier zelfs een centrale rol in. Dit falen wordt gekenmerkt door een klasse en huidskleur onderscheid.De lokale officiële veiligheidskrachten zijn vaak ineffectief door disorganisatie, gebrek aan inzicht, politieke disputen of een over-gemilitariseerde manier van wetsbekrachtiging en publieke veiligheid. De politie wordt...