Bye Bye Malawi...

De laatste keer dat ik een blog schreef, is alweer een aantal weken geleden. Ik zat toen in een internetcafé in Zomba.
Sinds afgelopen zondag ben ik alweer thuis. In de weken tussen mijn laatste blog en nu, hebben we echt een heleboel gedaan.

De dag nadat ik mijn blog schreef was het vrijdag. Dus het begin van ons weekend. Met een klein groepje vertrokken we naar Mount Mulanje (de op een na hoogste berg van Afrika), wat een aantal uur rijden was. Aan de voet van de berg sliepen we in een heel luxe huisje met een warme douche!
Zaterdagochtend begonnen we vroeg aan onze wandeltocht. Er liepen porters mee om onze backpacks te dragen, wat ontzettend fijn was. Voor mij was het de eerste keer dat ik een berg beklom en ik was er van overtuigd dat dit op mijn all stars wel zou lukken, dus ging ik op mijn all stars de berg op.
De toch naar boven was super mooi, met kleine watervallen en een grote waterval met heel helder water. Hoe hoger we kwamen hoe mooier het uitzicht werd, maar ook hoe steiler we moesten klimmen. Sommige stukken waren zwaar, andere goed te doen. Na ongeveer zes uur lopen denk ik, kwamen we aan bij het blokhutje waar we mochten slapen.
Toen iedereen aangekomen was, maakten we nog even een wandeling van een half uur, om de genieten van een prachtige zonsondergang. In het donker liepen we terug.
Zondagochtend begonnen we aan onze afdaling. Eerst dacht ik dat dit makkelijk te doen was, maar het viel uiteindelijk een beetje tegen. We moesten over veel steile, lange, gladde stukken naar beneden en op mijn all stars gleed ik dus lekker uit. Sommige stukken van de berg ben ik op mijn kont naar beneden gegaan, maar spijt van de berg heb ik niet. Het was super mooi en ik vind het heel stoer om een keer gedaan te hebben.
Na de afdaling genoten we van een welverdiende pizza!

Maandag waren weer bij Chayof. We hebben het kippenhok schoongemaakt, voor de nieuwe kuikens die komen en zijn wezen kijken bij de nieuwe baby geit.
’s Middags gingen we op huisbezoek bij een jongen van zeven jaar, die heel zijn benen, handen en polsen flink heeft verbrand. Dat was enorm heftig om te zien. Hij kon haast niet meer lopen en had eigenlijk heel de dag door pijn…

Dinsdag hebben we samen met onze huismoeder de vijftig nieuwe kuikens in Zomba opgehaald. Daarna brachten we ze samen met de medicijnen naar de zoo van Chayof 2.
Daarna liepen we door naar Chayof 3, om verder te gaan met het schilderen van het schooltje. We hebben het alfabet met plaatjes geschilderd, een trein met cijfers, dansende kinderen en een giraf.

Woensdag was de vrijwilligersdag.
In de ochtend hebben we alle projecten van Be More bezocht. Heel leuk vond ik het om te zien, hoe andere projecten eruit zien en wat er allemaal gedaan wordt.
Tussen de middag at ik twee borden lasagne bij de Pakachere, om alvast aan te sterken voor het bloed doneren van ’s middags.
Met de mini bus reden we naar het st. Lukes Hospital, waar je een rondleiding kon krijgen of bloed kon doneren.
Eerst kreeg ik een prik in mijn vinger, om mijn bloedgroep en HB te bepalen. Jammer genoeg ben ik niet verder gekomen dan dat, omdat mij vlak daarna vertelt werd dat ik geen bloed mocht doneren, vanwege een te lage HB. Ik baalde wel, omdat ik met één zakje bloed 3 kinderen of 2 volwassenen had kunnen helpen, maar gelukkig waren er genoeg mensen die wel konden doneren.

Donderdag waren de Worldmappers bij Chayof. Deze dag was ook de HIV-support-group.
Chayof is nog niet heel ervaren hiermee, daarom was het fijn dat Joy (een lokale werknemer van Be More) er was om deze dag te leiden, samen met een local member van Chayof. Eerst waren er niet heel veel mensen, maar uiteindelijk werd het steeds drukker.
Met donatiegeld hebben wij een lunch geregeld voor deze dag, zodat er meer mensen naar toe zouden komen. Veel mensen schamen zich, omdat ze HIV hebben, maar als er gratis eten is, zijn de mensen sneller geneigd om te komen.
Na de lunch ging de voorlichting nog verder. Ook werd er veel bij gepraat en gezongen. Heel bijzonder om mee te maken. Ik hoop echt dat Chayof het blijft volhouden, om dit elke maand te organiseren.
Na de bijeenkomst hebben we nog even bij een voetbalwedstrijd van Chayof gekeken.
’s Avonds gingen we naar een flim en pizza avond bij Pakachere. We bleven daar gelijk slapen, omdat we de volgende dag al super vroeg weg moesten.

Vrijdagochtend vroeg vertrokken we naar Cape Maclear. Bij Cape Maclear hebben we echt heerlijk genoten van een weekend zon, strand en water met bilharzia.
Al meteen was ik om en ben dus toch in dit water gaan zwemmen. Er was een speedboot, waar we op konden en ik ben op de banaan achter de speedboot geweest. Echt zo tof!
’s Avonds gingen we feesten bij een tentje was twintig minuten lopen was, aan het strand vanaf ons verblijf.
Kortom het was dus echt een weekend volop genieten dus!

Maandag hadden we de laatste meeting, waarbij ik dit keer de voorzitter mocht zijn. Er werd besproken hoe afgelopen week was gegaan en wat we deze week nog allemaal willen doen.
Na de meeting gingen we nog snel even naar Zomba om nieuwe medicijnen te halen voor de kuikens en voor in de Medical Office.
’s Middags brachten we de medicijnen naar de kuikens. Helaas waren er al acht dood. Maar de rest van de kuikens waren goed aan het groeien.

Dinsdag was er in de ochtend children corner, waar we naar een Bijbelverhaal luisterden, zongen, dansten en speelden met de kinderen.
In de middag liepen we naar Chayof 3, om ons prachtige schilderwerk af te maken. Net op het nippertje kregen we het af. In de schemering en het donker liepen we terug naar ons huisje in Chinamwali.
’s Avonds zijn wij nog gezellig met zijn vijven uiteten geweest bij een restaurant in Zomba, wat echt heerlijk was!

Woensdag hebben we bij Chayof 3 geholpen om het dak van een oude man te repareren, met droog gras wat wij voor heb geregeld hadden. Één voor één mochten wij het op zijn dak gooien. De man was ons hier enorm dankbaar voor.
Tussen de middag hadden we een lunch bij de projectleider thuis. Alleen zelf was hij er niet. Dus kregen wij eten van zijn vrouw en zaten wij binnen, terwijl heel de familie buiten was.
’s Middags liepen we naar Chayof 2 voor saying bye bye. We kregen afscheidspraatjes en hebben gezongen en gedanst.

Donderdag was dan echt onze laatste dag bij Chayof. Eerst kregen we hier ook weer bedank praatjes en mochten we zelf nog wat zeggen. Daarna werd er gedanst en gezongen. Toen de kinderen zongen: ‘Good bye, good bye, but not for ever. I know theres one day, we will meet again.’ Voelde ik de tranen in mijn ogen prikken. Maar ik hield me groot.
Daarna hebben we de rest van de dag tot ongeveer vijf uur, met de kinderen en local members een disco gehouden. Heel erg leuk om de maand mee af te sluiten. We hebben de kinderen nog geschminkt en een lunch gehouden voor de local members, als bedankje voor hun goede zorgen en gastvrijheid.

Vrijdag kwamen de local members nog even naar ons huisje om afscheid te nemen en brachten ons naar de taxi, onder aan de berg.
Met de taxi reden we naar de Pakachere, we wachtten daar tot alle vrijwilligers en busjes er waren en reden daarna in zes uur naar Lilongwe.
In Lilongwe bleven we nog een nachtje slapen bij Mabuya Camp.

De dag erna zeiden we na een super fantastische, geweldige en bijzondere maand, good bye en vlogen we weg uit Malawi…