's Morgens werken en vanuit daar meteen door naar Utrecht om weer te helpen bij een infodag van Worldmapping. Rust heb ik niet gehad, maar het was het zeker waard. Samen met Sofie en een paar andere Worldmappers hebben we weer een hele groep mensen enthousiast kunnen maken. Het was druk vandaag, zeker 50 mensen zaten er. Alle algemene informatie werd verteld en er werden een hoop vragen gesteld. Ik werd er weer aan herinnerd hoe ik (en vooral mijn ouders) nog geen jaar geleden diezelfde vragen had en me aangemeld heb in december.
Er werd ook, zoals gewoonlijk, weer uitgelegd hoeveel een reis kost en hoe duur die vliegtickets naar Malawi wel niet zijn en, hoewel het me een heleboel geld gekost heeft, besefte ik hoeveel rijker ik erdoor ben geworden.
Vorig jaar was ik degene die (niet zo gek lang) twijfelde of ik dit ging doen, en nu stond ik hier de vragen van benieuwde ouders en dolenthousiaste meisjes op mijn beurt dolenthousiast te beantwoorden. Hoe geweldig het is om te zien hoe kindjes in Malawi zomaar je hand vastpakken en even twintig minuten met je mee lopen, maakt niet uit waar naartoe, en hoe Joy bij Lake Malawi zijn hele levensverhaal vertelde en ons allemaal inspireerde. Alles kwam weer naar boven en het is allemaal zo bijzonder.
En niet alleen dat deel van de reis, maar ook mijn groep, de vrienden die ik eraan overgehouden heb. Daar had ik het nog even over met Sofie, hoe wij, jongeren en begeleiders, met z'n tweeëntwintigen iets hebben, iets delen, dat niemand ooit nog van ons af kan pakken.
Ik kan op zo'n dag niet vaak genoeg zeggen hoe erg het het waard is om zo'n reis te maken, hoe ontzettend veel je leert en wat een prachtige herinneringen je eraan over houdt. Een paar meisjes zijn weer, dankzij de dingen die ik zei, overtuigd om naar Malawi te gaan komend jaar en dat voelt zo ontzettend goed.

Het kost misschien veel geld, maar het maakt je zoveel rijker.