Blog van de reis

De ochtend voor vertrek
In alle haast nog even een snel laatste bericht vanuit Nederland. Zometeen om 11 uur gaan we vertrekken om vervolgens om 3 uur op Schiphol weg te vliegen. We komen in Accra, de hoofdstad, aan om 8 uur lokale tijd.
Alle spullen zijn gepakt, visums en paspoorten liggen klaar.
Een beetje zenuwachtig zijn we wel!

De eerste week
Hallo allemaal,
De eerste week zit erop, dus bij deze het eerste verslag. Het was lastig om een internetcafe te vinden dat open was en nu we hier zitten plakken de toetsen als een gek, dus typen gaat ook niet makkelijk (dus alvast sorry voor typfouten)

Zaterdag 13 juli
De dag van vertrek. Papa en Thomas brengen ons en onze 6 koffers en 4 tassen handbagage naar Schiphol. Edith en Tom waren er om ons thuis uit te zwaaien.
Eenmaal op Schiphol wilden we onze koffers zelf inchecken, maar hij gaf aan dat de koffer te zwaar was. Wat bleek, elke koffer mocht maximaal 23 kg wegen en wij hadden onze 2x 23kg gecompenseerd. Als gekken moesten we alles overladen en 1 min voor het sluiten van de boarding ritsen we de laatste koffer terug dicht. Het is gelukt.
Hierna verloopt alles prima en zitten we een uur van tevoren te wachten op het vliegtuig met bijna alleen maar Ghanezen om ons heen.
In het vliegtuig worden we flink verwend en kijken we film, waarna we om 8 uur lokale tijd (in Nederland is het 2 uur later dan hier) landen. We worden opgehaald door Tina en zij brengt ons naar het hostel.
Buiten zijn we onze koffers gelijk kwijt aan 'behulpzame' Ghanezen die onze koffers in een open pick up leggen. We houden ons hart vast, want wat rijdt de chauffeur hard en wat lopen er veel mensen op straat.
De auto's rijden als gekken en toeteren maar in het rond. Tina hoort ons een aantal keer schrikken en zegt Welcome to Ghana. Ondertussen zijn we al aan de rijstijl gewend.
In het hostel krijgen we een kamer met airco, eten nog wat rijst wat voor ons klaar stond en gaan slapen.

Zondag 14 juli
Om 7:30 kregen we ontbijt met de andere vrijwilligers in het hostel. Na het ontbijt werd aan ons gevraagd of we mee wilden naar de kerk, dus met 8 blanke mensen gingen we naar de kerk. Het duurde 3 uur en tussen elk van ons kwam een Ghanees zitten, zodat ze uit konden leggen wat er gebeurde. Het was erg indrukwekkend om mee te maken.
In de middag zijn we naar een luxe strand geweest waar we even konden bijkomen van alle nieuwe indrukken.
Terug thuis hebben we gedoucht: een emmer koud water boven je hoofd leeg gieten en wassen maar, we zullen er aan moeten wennen. Gelukkig hebben we een klein kraantje waar precies je hoofd onder kan om je haar uit te spoelen.

Maandag 15 juli
Vandaag hebben we geld gewisseld en Ghanese dans en trommelles gehad. Voor het geld wisselen zijn we het grootste deel van de dag op pad geweest, omdat veel banken gewoon leeg waren.

Dinsdag 16 juli
We gaan naar een kunstmarkt waarbij iedereen je spullen aansmeert. We lopen er niet gemakkelijk rond, hoewel ze wel veel mooie spullen hebben.
In de middag gingen we naar een andere markt waar wij een grote attractie waren. Wij mochten zelf geen foto;s maken, maar de mensen van de markt maakten wel foto;s van ons en lachten en wezen toen we langs kwamen.
In de avond kregen we een voorstelling in ons hostel, waar we ook ons aangeleerde dansje nog een keer uitvoerden.

Woensdag 17 juli
Vandaag is de dag dat we naar het weeshuis gebracht worden. Na iets meer dan een uur rijden vanaf het hostel waren we bij Mums Care. Van Grace kregen we een rondleiding terwijl de kinderen op school zaten. ALs laatste kregen we onze kamer te zien en de gemeenschappelijke doucheruimte. Er is geen stromend water en al het water moet gepompt worden bij de waterput. Zelf moeten we met emmers de ton binnen en bij het weeshuis vullen, zodat we kunnen douchen en het toilet door kunnen spoelen.
Om 12 uur gaan we naar het weeshuis om voor de kinderen eten op te scheppen en krijgen daarna ook de kinderen te zien. We worden van alle kanten aangevlogen. De kinderen gaan eten en wijzelf ook.
Om 2 uur, na school, gaan we weer terug om met ze te spelen en namen te leren. Je weet niet hoe je je aandacht moet verdelen en er wordt snel gehuild, wanneer je een kind wijst op iets wat niet mag.

Donderdag 18 juli
In de ochtend gaan we helpen om de schooluniformen aan te trekken. Naakte lijfjes komen op ons afgerend en we helpen ze met het zoeken naar een geschikte onderbroek in een veel te grote tas. Na het aankleden, wat bijna een uur duurde, gingen de kinderen naar school en zijjn wij aan de slag gegaan met water halen en met emmers op ons hoofd naar binnen te tillen.
We leren de kinderen in de middag beter kennen, maar het blijft wennen. Ze kunnen slecht samen spelen en delen snel een klap uit aan elkaar.
Gelukkig zijn er ook heel veel erg lief en vallen gewoon op je schoot in slaap. Aan knuffelen hebben we in ieder geval geen gebrek!
Ze zijn onder de indruk van onze kleur, sproetjes en het haar van Lizelot en mij. Alles wat ze zien aan je vragen ze.

Vrijdag 19 juli
We kennen het grootste deel van de namen van de kinderen en zij weten dat alle vrijwilligers in het weekend weg gaan. Na het middageten vertrekken wij naar Cape Coast.
Met taxi, trotro en taxi maken we het gelukkig tot de kust. Van tevoren hadden we nooit gedacht dat we het zouden redden. In de trotro zaten we met 17 andere Ghanezen hutje mutje om ons heen, maar alles is goed gekomen.
We hebben cocktails gedronken en hamburger en pizza gegeten op het strand. Heerlijk was dat. Door de week zien we vooral veel rijst, kip en rode saus, wat na een week ook wel gaat vervelen.
Een taxi brengt ons naar het hotel.

Zaterdag 20 juli
Vandaag gaan we naar Kakum en naar Cape Coast Castle. In Kakum National Park loop je over touwbruggen op 40 meter hoogte door toppen van bomen. Dit was erg leuk om te doen en mooi om te zien. In de middag brengt de taxi ons naar het slavenkasteel van Cape Coast. Dit was erg indrukwekkend om te zien en we hebben mooie foto's gemaakt.
We eten nog een keer in hetzelfde tentje aan het strand en gaan op tijd terug naar het hotel. Om half 7 wordt het hier al donker en dan wil je liever niet meer op straat zijn.

Zondag 21 juli
We ontbijten op het strand en relaxen hier wat. Ik typ mijn verslag in het internetcafe en hierna gaan we met de trotro weer terug naar het weeshuis. We vinden het toch wel fijn om weer terug daar naartoe te gaan.

Dit is snel ons avontuur van de afgelopen week. Het is heel anders hier, maar we wennen er langzaam aan.

De tweede week
Zondag 21 juli
In een overvolle trotro zijn we terug naar huis gereden. Mensen staan langs de kant van de weg, zwaaien, en dan stopt hij. De kinderen zijn blij dat we weer terug zijn.

Maandag 22 juli
De wekker staat weer om 5:30. Dat was wel voeg na zo'n weekend. In de ochtend praten we over de besteding van ons sponsorgeld met Grace en in de middag lopen mama en ik naar het winkeltje in het dorp om luiers en water te halen.
We delen kleren uit die we mee gekregen hadden uit Nederland en zetten de kinderen hiermee op de foto.
Vanaf vanmiddag al is de stroom uit en vanaf half 7 lopen we in het donker rond.

Dinsdag 23 juli
Kelvin, met poep tot in zijn schoenen, komt ons tegemoet gelopen. Hoort er allemaal bij haha.
's Middags gaat Lizelot aan de slag met Stephanie om geiten te vangen en te nummeren. Zo kunnen ze bijhouden welke zijn overleden (als er trouwens een overlijdt staat er in de avond voor de kinderen geit op het menu). Mama en ik doen de was in een emmer water, maar het wordt slecht schoon. Sowieso is na een week alles zand en vies en met douchen met een emmertje worden we er zelf ook niet echt schoner op.
Er is hier een van de vrouwen die al mijn spullen mooi vindt. Zelfs een oud voetbalbroekje van €2,50 is fantastisch. Ze informeert wanneer we terug naar Nederland gaan en zegt dat ik dan mijn kleren hier voor haar achter moet laten (gaat ze toch niet in passen, maargoed).
We wennen steeds beter aan de kinderen en zij aan ons, waardoor we het steeds leuker gaan vinden hier.

Woensdag 24 juli
In de ochtend regent het. Gisteren heb ik knopen aan de schooluniformen genaaid en de kinderen zijn blij dat hun blouse nu weer dicht kan.
We hebben het kantoor opgeruimd en kwamen daar stapels potloden, tandenborstels en veel speelgoed tegen. Kakkerlakken kropen uit de puzzels.
Vanmiddag is ook het eerste ei gelegd door de kippen!

Donderdag 25 juli
Vandaag proberen we met een bel te bellen en daarna een rij te maken om handen te wassen voor het eten. Ik bel en daarna tellen we hardop met zijn allen af van 10 naar 1. Daarna moet iedereen in de rij staan. De kinderen sporen elkaar aan en het werkt goed. Die houden we erin!
Als beloning blazen we ballonnen op, hangen ze in de eetzaal en organiseren een spelmiddag. De kinderen zien dit zelf niet echt als beloning en hadden liever iets eetbaars gehad.
In de middag gaan de oudste kinderen weg met grote bakken graan op hun hoofd om te laten malen. Mama en ik lopen mee en ze zeggen dat het niet ver is. Nu is 2u lopen voor een Afrikaan ook niet ver, maar voor ons.. Ik had nog teenslippers aan en heel mijn voeten lagen open. Op de terugweg kletsen we gezellig met de kinderen en wordt, zelfs door 14-jarigen, nog om onze hand gevochten.

Vrijdag 26 juli
Grace wil 2 kinderen straffen die een punaise in een fietsband hadden geprikt. Ze wil ze 5x met een kleine stok slaan. Ze zegt dat ze gelul hebben omdat wij erbij staan. We vragen of er geen andere straf mogelijk is en stellen voor om ze het hele werken af te laten wassen. Grace gaat akkoord. Toch leuk om te zien dat je wel wat kan bereiken.

Zaterdag 27 juli
Dit weekend blijven we hier en kunnen uitslapen. Toch staan mama en Lizelot al om 6u naast hun bed.
Na het ontbijt gaan we de kinderen helpen om water te pompen. Zelfs de kleintjes oefenen met jerrycans op hun hoofd.
In de middag is iedereen moe en zitten we met zijn vijven en tien slapende kinderen op een rij met kindjes op en om ons heen. Erg lief.
Na de lunch gaan we een kijkje nemen op het strand. Veel vissers zijn bezig en een groep mannen is bezig hun boot op het strand te trekken. Wij zijn een lopende attractie en iedereen roept om onze aandacht. We spraken met de taxi af ons weer te komen halen, maar hij kwam niet. Gelukkig had een ober een andere taxi voor ons geregeld.
's Avonds wordt Ma Lizzy naar binnen gebracht. Ze is ziek en slaapt bij Lizelot in bed.

Nog steeds indrukken genoeg hier. Het eten blijft helaas erg eenzijdig (kip, rijst en rode saus) en het verlangen naar 'normaal' eten wordt steeds groter. Ook wordt alles steeds viezer.
We wennen aan de kinderen en zij aan ons, waardoor het steeds leuker wordt. Nog precies 8 dagen zijn we in het weeshuis en we gaan er nog even van genieten.

Aftellen!
De laatste paar dagen zijn aangebroken. We zijn eindelijk gewend en beginnen het echt leuk te vinden. We zijn weer terug in Cape Coast, in hetzelfde internetcafe. We blijven hier een nachtje slapen en gaan daarna de laatste dag in het weeshuis tegemoet.

Zondag 28 juli
We bleven 'thuis' en wilden een dagje lekker niksen. Opeens kwam een van de zorgmoeders naar binnen om te vertellen dat een van de kinderen (Ma Lizzy, die die nacht bij ons geslapen had) erg ziek geworden was. Mama en ik besloten om met haar naar het ziekenhuis te gaan. Wat een beleving was dat. We hadden haar oudere zus, Deborah, bij om haar te troosten. Het ziekenhuis was helemaal open en er stonden 4 bedden. Het was absoluut niet schoon en het kind schreeuwde van de pijn toen het infuus ingebracht werd.
Samen met Deborah ga ik een rondje lopen in het dorpje en we kopen lekkere dingen voor haar, zodat het voor haar toch nog een soort leuk uitje wordt. Ik ben een attractie als blanke op de straat en Deborah loopt vol trots naast me.
Na 2,5 uur zijn we klaar en kunnen we terug en de dagen erna gaat het stukken beter met haar.

Maandag 29 juli
's Ochtends zijn alle kleine onderbroekjes op, dus alle kleintjes moeten een grote onderbroek aan.
Met het sponsorgeld van een andere vrijwilliger wordt een speelveld gebouwd. Rondom bakenen ze het af met banden. Wanneer de banden nog niet gelegd zijn spelen de kinderen ermee.

Dinsdag 30 juli
Het gaat goed met het bouwen van 'ons' schoolgebouw. Er komen al frames voor de ramen in en de muren zijn bijna hoog genoeg.
We nemen vandaag een kijkje in de klas met de grootste kinderen. Ze krijgen les over voedsel. Er zijn 3 soorten: protective food, energy giving food en body building food. 2 uur lang is dit erin geramd en na 2 uur kon nog steeds niemand de vragen van de leraar beantwoorden. Het onderwijs is helaas niet van hele hoge kwaliteit. De leraar vertelt heel enthousiast, maar er komt geen respons van de kinderen.
In de middag gaan we terug met voor elk kind een bellenblaas. Dat was een groot succes en de kinderen hebben ervan genoten.

Woensdag 31 juli
In de ochtend nemen we een kijkje in de middelste klas en geven we de kinderen elk een gum met een luchtje. Als ik de volgende dag ga kijken zijn ze ermee aan het werk.
Lizelot loopt tegen de deur aan en heeft een hele kras onder haar oog, gelukkig wordt het niet blauw.
Van Ingrid hebben we een soort vriendenboekje meegekregen. Elk kind hebben we hierin laten schrijven. We hebben van elk een foto van het gezicht gemaakt en hun hand getekend. Dit is een mooi aandenken aan al onze lieve kinderen.

Donderdag 1 augustus
's Middags gaan we met 32 ballonnen terug naar het weeshuis. Voor iedereen hebben we er een opgeblazen en aan een touwtje gehangen.
Ze hebben er heel leuk mee gespeeld.
Met de drie oudste meiden gaan we naar onze kamer om koekjes te eten en ze kleine cadeautjes te geven. Ze verdienden het, want ze werken zo hard voor het weeshuis.

Vrijdag 2 augustus
Het duurt erg lang voor de kinderen deze ochtend ontbijt krijgen en ze waren dan ook erg vervelend. Als het eten er eindelijk is gaan wij weer weg. Mama en ik lopen naar een begraafplaats in de buurt, waar de graven niet meer dan een hoop zand tussen de bosjes zijn.
In de middag spelen we met grote frisbees en rijgen we stukjes van rietjes aan een touwtje. Er worden kettingen, armbanden en hoofdbanden van gemaakt.
Wij hebben een nieuwe antenne voor de tv gekocht en de kinderen kijken weer tv. Wat zijn ze dan lief en rustig.
Samen met mijn vriend Shibu ga ik douchen en hij maakt een hele show met emmers op zijn hoofd. Wat hebben we gelachen. Alle kinderen blinken sowieso wanneer je 1 op 1 iets met hen doet.

Zaterdag 3 augustus
Na het ontbijt gaan we weer terug naar Cape Coast. We kopen onze laatste souveniertjes en genieten van pannenkoeken en pizza. Het Nederlandse eten missen we ondertussen wel heel erg.
Aan de ene kant kijken we uit naar normale wegen, een normale wc, stromend (warm) water, lekker eten, blanke mensen en schone kleren. Aan de andere kant willen we hier ook echt niet weg. Wat zullen we de kinderen gaan missen. Telkens als je weg gaat vragen ze Do you come back? Geeft wel aan dat ze toch blij zijn dat je er bent..

We gaan nog even van de laatste dagen genieten.

Weer thuis
Ondertussen zijn we weer thuis. Dat was wel even wennen om weer op een normale weg te rijden en onder een normale douche te staan.
Toen we thuis kwamen stond Sam ons op te wachten, waren alle kaarsjes binnen aan en stonden er lekkere koeken op tafel. Wat een thuiskomst, dat was echt leuk! De hele familie is op bezoek geweest en we hebben verhalen verteld over ons avontuur. Bij dit reisverslag zal ik een stuk of 70 foto's zetten, zodat ook jullie een indruk krijgen.
Van de laatste dagen zal ik nog kort verslag doen, omdat daar ook nog het nodige mee gemaakt is.

Zondag 4 augustus
In het strandhuisje worden we van een woeste zee wakker. We douchen voor het eerst met stromend water dat uit een douchekop komt. Het is dan wel koud, maar we kunnen fatsoenlijk ons haar wassen.
We eten pannenkoekjes als ontbijt en gaan tegen de middag met een luxere bus terug naar huis. Als we terug komen zwaaien de kinderen naar ons.
In de middag leren we de kinderen hoe ze moeten badmintonnen. Ze spelen heel leuk met de shuttles en rackets, maar niet op de manier hoe het moet. Als we gaan avondeten brengt Lizelot een kind mee naar binnen. Ze voelde zich niet lekker en wilde naar mij toe. We leggen haar op bed en gaan zelf eten. Als snel komt ze uit de kamer naar ons toe. Ik vraag of ze nog wat wil eten en schuift bij ons aan. Ze eet twee volle borden rijst, dus of ze echt zo ziek was...
Als het donker is (om half 7) gaan we terug naar het weeshuis voor ons afscheidsfeest. We hebben cupcake bakjes met een krakeling erin en op het bord hebben we een ijsfontijn. De kinderen weten niet wat ze zien. Ze eten hun snoepje en daarna delen we van die breekarmbandjes uit die licht geven. We leggen nog een keer uit dat dit de laatste avond is en dat we weer naar huis gaan. Na de drukte kruipen de kinderen weer achter de tv en gaan wij terug naar onze kamer. Als we weglopen hoor ik 'Rozanne, I go with you'. Nee, dat kan niet haha.

Maandag 5 augustus
Als we aankomen bij het weeshuis is het anders dan normaal. De kinderen zitten op planken en moeten naar een van de huismoeders luisteren. Een meisje staat voor de groep en krijgt tikken met een stok. Een meisje dat naast mij zit legt uit dat ze vannacht in bed heeft geplast en daarvoor moet boeten. Ook moet ze vannacht op de lattenbodem slapen. Na de preek ga ik kijken in de slaapkamer en haar matras is inderdaad uit bed gehaald.
Het schijnt dat de kinderen een maand vakantie hebben, dus een vast programma voor de dag is er niet meer. Het is aan de nieuwe vrijwilligers om de dagen in te gaan richten.
Na het ontbijt gaan wij onze koffers inpakken en brengen overgebleven shampoo, bodylotion, handdoeken en washandjes naar de huisvrouwen. Ze zijn er heel blij mee. De kinderen zijn een voorstelling aan het oefenen, zodat ze dit kunnen opvoeren als de nieuwe vrijwilligers komen. Samen met de kleintjes kijken we toe. Met veel vertraging komt de taxi pas om half 2 aan. We kijken naar de voorstelling, praten even kort met de andere vrijwilligers en gaan daarna weg. We zwaaien naar de kinderen die achter de tv zitten en rijden weg.
Terwijl we naar het hostel rijden hoor ik opeens klik, boem. Ik kijk achterom en zie dat de kofferbak open is geschoten én er een koffer uit is gevallen. Op een 80 km weg, en met de goede chauffeurs daar in Ghana, ligt ons koffertje. De chauffeur stopt en ik ren terug. Gelukkig komt een behulpzame Ghanees al mijn kant op met de koffer in zijn hand.
's Avonds in het hostel leren we een nieuwe groep vrijwilligers kennen en we vertellen onze verhalen. Toch wel vreemd om te beseffen dat hun hele avontuur nu pas begint en dat van ons er alweer op zit.

Dinsdag 6 augustus
Vandaag doen we lekker rustig aan. We lopen even naar de straat om fruit, blikjes cola en wat koekjes te kopen en gaan daarna een beetje lezen en slapen. We gaan niet met de andere vrijwilligers mee, omdat wij dat programma al een keer gedaan hebben.
's Avonds kijken we weer naar de dansvoorstelling, wat ook voor de tweede keer toch nog leuk was.

Woensdag 7 augustus
In de ochtend zwaaien we alle vrijwilligers uit die naar hun project gebracht worden. Daarna gaan we onze spullen inpakken, lezen, slapen en wachten. Om half 4 komt het andere gezin dat wij tijdens de introductie hadden leren kennen ook terug naar het hostel. Het was erg leuk om hen nog een keer te zien en om kort even verhalen met elkaar uit te wisselen.
Om tien voor zes (in plaats van vijf uur) zitten we in de taxi naar het vliegveld. Om half zeven zijn we er en het koffers afgeven, inchecken en de douane gaat voorspoedig. Om tien over tien zitten we in het vliegtuig klaar voor vertrek, maar de band van de bagage is uitgevallen. We moeten bijna een uur wachten voordat ze hem weer beweging in hebben en we kunnen vertrekken. De vlucht is weer heel fijn, we krijgen lekker eten en kijken film. We proberen wat te slapen, maar dat blijft lastig in een vliegtuig. Om half 8 landden we op Schiphol, wachtten op de bagage en papa, Simone en Lennart stonden op ons te wachten.
Op de snelweg naar huis was het toch wel apart om weer aan de snelweg te wennen. Toch wel fijn dat iedereen hier zo normaal rijdt.

Donderdag 8 augustus
We hebben een hele leuke dag gehad. Het leek wel een feestje. De hele dag mensen over de vloer en maar vertellen. 's Avonds heerlijk in ons eigen bed geslapen en teruggedacht aan een onvergetelijk avontuur.

Follow the author: Rozanne
Promotions
verzekering studeren in het buitenland

Ga jij binnenkort studeren in het buitenland?
Regel je zorg- en reisverzekering via JoHo!

More contributions of WorldSupporter author: Rozanne
Content categories
Comments, Compliments & Kudos

Add new contribution

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
Access level of this page
  • Public
  • WorldSupporters only
  • JoHo members
  • Private
Statistics
[totalcount]