MALAWIIIII!

Jaaaaaa!! Geloof het of niet, WIJ ZIJN IN MALAWI! en het is geweldig! Na alle tegenslagen en falende reisjes zijn we dan ein-de-lijk in MALAWI! Maar wacht, niet te vroeg juichen hoor..het was nog een hele klus om op ons kampeerterrein terecht te komen. Beginnen bij het begin dan maar?

Het is vrijdagochtend, half 4. De wekker gaat af. We hadden zo een radiowekker die in het hotel stond gebruikt, waarvan we natuurlijk wél wisten hoe we het alarm aan moesten zetten, maar waarvan we níet wisten hoe we het alarm uit moesten zetten. Altijd fijn. Gelukkig geen drama, na een beetje prutsen ging hij eindelijk uit. Dus wij springen uit bed om ons gauw aan te kleden, aangezien we om 4 uur klaar moesten staan. Of was het half 5? We wisten het niet meer, dus om het safe te houden, hadden we onze wekker maar om half 4 gezet.
We kleden ons aan en om tien voor 4 besluit ik bij de kamer naast mij maar is te gaan vragen hoelaat we nou écht hadden afgesproken klaar te staan. Half vijf, ofcourse, we hadden nog een half uur langer kunnen slapen. Geeft niet, gelukkig hadden we de nacht ervoor filmavond gehouden op onze kamer waardoor we om twaalf uur naar bed waren gegaan. In dat geval maakt dat halve uurtje geen verschil.

Dus om half 5 zitten wij allemaal braaf in de lobby, zoals afgesproken. We krijgen ontbijtpakketten, en wij besluiten om maar op de grond te gaan zitten ontbijten, lekker primitief, in een vijf-sterren-hotel. De bus die ons naar het vliegveld brengt komt om vijf uur. Althans, dat was de afspraak. We hadden nog geluk dat hij om zes uur 's ochtends aan kwam rijden. Dus wij stappen in en nemen de achterste bank en de twee rijen stoelen ervoor in beslag. De bus stroomt geleidelijk vol, en na tien minuutjes zit hij ook daadwerkelijk vol, en staan er nog vier mensen in het gangpad die ook mee willen. Dus zij blijven daar staan. En na een paar minuten besluiten zij dan maar uit te stappen. We gaan vertrekken! (denken wij), maar het zou natuurlijk geen Afrika zijn als het komende halfuur er geen mensen in zouden stappen, zouden merken dat er geen plek meer was, zouden blijven staan enkele minuten, om vervolgens uit te stappen en omgewisseld te worden door andere mensen. Heerlijk. En dan vertrekken we eindelijk. HET REST VAN HET VERHAAL VERTEL IK LATER! het wordt nog tragischer dan het nu al is... :(
maar gelukkig heeft het natuurlijk wel een happy ending !!