Mijn mooiste en avontuurlijkste trekking tot nu toe

Hola!

Afgelopen maandagen en dinsdag had ik weer groepsles Spaans samen met mijn oude groepje en een nieuw meisje. Zij had in Nederland al wat Spaans geleert dus ze kon goed mee komen met de groep. Deze week gingen we alles van vorige week herhalen + wat extra grammatica dingen maar bij lukte het allemaal niet. Vooral zinnen maken en die dan op de juiste manier schrijven blijf ik erg lastig vinden. Daarom ben ik dinsdag opnieuw naar de man gegaan die de Spaanse lessen regelt en heb ik gezegd dat ik het niet langer zo wil.

Maar omdat er geen docent beschikbaar was om mij privé les te geven, stelde ik voor dat ik de rest van de week vrij heb (dus geen lessen meer heb voor 3 dagen) en dat ik deze lessen over 2 weken terug krijg in privé lessen. Dit vond hij een goed plan.

Dus gister, vandaag en morgen ben ik lekker vrij. Dit gaf me weer extra tijd om van alles te bekijken. Daarom ben ik gister met en huisgenootje die ook vrij was naar Maras, Moray en de zoutvlaktes gegaan. Om 9 uur liepen we naar de bussen die naar Urubamba rijden. Als je vlak voor Urubmba uitstapt kun je te voet of met één van de negen taxi’s (die je nog net niet hun taxi insleuren en geld uit je portemonnee halen) naar Maras. Natuurlijk waren wij bikkels en liepen we 4 á 5 km bergopwaarts naar het dorpje. Hier zat, behalve dat het gratis is, nog een voordeel aan: je liep door een super mooie omgeving.

Stel je voor: lopend op een berg, in het dal onder je kleine dorpjes, enorme stukken land met koeien, ezels, schapen. Boven je een roofvogel die rondjes vliegt om eten te vinden. De zon die heerlijk schijnt maar wel met een zacht windje wat het precies lekker maakt. En dan nog het mooist. Achter al deze mooie natuurlijk: enorme donkere bergen met sneeuw op de toppen tegen een blauwe lucht. Ik heb zo ontzettend genoten. En dit bleek pas het begin te zijn.

Eenmaal in Maras hebben we een heerlijk broodje gegeten en wat gedronken om vervolgens onze reis naar Moray door te zetten. Ook dit kon je met één van de taxi doen die naast ons stopte. Als wij weigerde verklaarde ze ons voor gek dat we gingen lopen. Waarop onze reactie was dat dat nou juist het geval was.

Van Maras naar Moray is +/- 9 km lopen. Grotendeels bergopwaarts door een fantastische natuurlijk. Aan onze linkerhand droge stukken land met dieren. Aan onze rechterhand opnieuw de enorme bergen met sneeuw. We liepen langs prachtige ravijnen, beekjes, stukken land met vee, af en toe een boerderij en door kleine stukken bos. Ik heb nog nooit zo genoten van al het mooie om me heen!

Na +/- 2 uur lopen (we liepen nog behoorlijk hard door ook) kwamen we aan bij Moray. Dit is een oude Inka ruïne met allemaal cirkels die bijna even groot zijn. Het is ontzettend diep en ligt tegen een super mooie berg aan. Jammer genoeg waren er een boel mensen/kinderen omdat er een soort schoolreisje heen was. Gelukkig werd het steeds rustiger hoe dieper we de Moray inliepen. Na prachtige foto’s te hebben gemaakt en een heerlijk lunch met uitzicht op Moray, wouden we naar de zoutvlaktes gaan. Dit zou (via de normale route nog 13km zijn). Maar wij als avontuurlijke wandelaars bedacht dat we zelf een route gingen zoeken. Dus liepen we van het pad af door een klein weggetje dat meestal word gebruikt door vee. En dit hebben we geweten! Meerdere keren liepen we tussen de schapen, ezels en koeien. We werden erg raar aangekeken door meerdere ‘veehouders’. Na 30 minuten naar beneden lopen stopte de weg plots en stonden voor een groot ravijn. Dat werd hem dus niet. Na 15min omhoog lopen waren we het zat en bedachten we opnieuw dat we avontuurlijke wandelaars waren. Dus liepen we een minuutje door een paar bosjes en kwamen we op een ‘nieuw’ pad. Dit pad liep langs een berg. Het pad splitste 3x dus hoopte we dat we de goede kozen. Achter de berg begon de zon al iets onder te gaan. Een prachtig gezicht maar we hoopte dat we voor zonsondergang bij de zoutvlaktes zouden komen. Het werd steeds iets donkerder dus begonnen we te denken dat het misschien niet heel slim was geweest om avontuurlijke wandelaars te zijn. Maar plots liepen we om een hoek van de berg en zagen we de zoutvlaktes vol in de zon onder ons liggen. Een ontzettend mooi gezicht. De zoveelste keer die dag.

Na 30min door de zoutvlaktes gelopen te hebben (als één van de enige) sloten de deuren. Jammer genoeg kwam we erachter dat alle taxi’s weg waren en we een hele steile berg op zouden moeten lopen. Maar onze voeten deden zo pijn en we waren zo moe en hongerig. Gelukkig stelde de eigenaar van de zoutvlaktes voor om een taxi te delen.

Toen er na 10min een taxi aan kwam, bedachten we dat we geen idee hadden wij zij heen gingen, en dit kon Cusco niet zijn want dat zou 1,5 uur rijden zijn..

Gelukkig stopte ze na 30min rijden door opnieuw een super mooie natuur (nog dichterbij de besneeuwde bergen) op de splitsing waar we die ochtend ook geweest waren. Het was nu al echt donker (en een uur of 6-half 7) en we wisten niet wanneer de eerst bus zou komen naar Cusco. Maar de (lieve) taxi chauffeur schreeuwde naar ons dat er 2 bussen aan kwamen. Als wij er een zouden laten stoppen en hij één zou er vast wel 1 zijn die naar Cusco rijden zou. En dit klopte. En zo konden we al hongerig, moe en stinkend door de inspanning die we die dag geleverd hadden, terug naar huis.

We snakte naar een heerlijk pizza en drinken, een lekkere douche en een rustige avond. En vannacht heb ik zo heerlijk geslapen dat ik vanmorgen wakker werd met maar een klein beetje spierpijn!

Vandaag willen Elske en ik naar de zwarte markt. Kijken naar gympen en leuke hebbedingetjes. Vanavond is het Elske haar laatste avond dus gaan we lekker uit eten, daarna panfluit spelen en als laatst ergens wat drinken. Morgen een rustig dagje en ’s avonds op weg voor een weekend Titicaca meer op weer een avontuurlijke manier!