Na een druk half jaar met onder andere een bezoekje aan Parijs, een studiereis naar Costa Rica en een heerlijke mini-vakantie naar Portugal maak ik mij op voor het volgende avontuur: Peru. De tijd gaat ineens behoorlijk snel: nog een paar dagen, dan vertrek ik voor ruim twee maanden naar het centrum van het voormalige rijk van de Inca’s!

Het grootste deel van mijn tijd in Peru zal ik als vrijwilliger aan de slag gaan in een opvanghuis voor tienermoeders (12-18 jaar oud...) en hun kinderen (0-6 jaar oud). De moeders zijn in de meeste gevallen uit hun ouderlijk huis gezet of gestapt na ervaringen met geweldsmisbruik of seksueel misbruik. Aangezien dergelijke indrukwekkende projecten een behoorlijke invloed op je kunnen hebben, neemt SIW – de organisatie waarmee ik op reis ga – een gedegen voorbereiding hierop serieus. Tijdens het voorbereidingsweekend enkele weken geleden kwamen diverse ervaringssprekers (mensen die zelf recentelijk in een project hebben meegewerkt) aan het woord om een impressie te geven van wat ons te wachten staat. Ook hielden we een ronde waarin je aan de rest van het gezelschap toelichtte hoe ver je stond in de voorbereiding. Tenminste: hoe ver je dácht te staan in de voorbereiding. Zeker nu mijn vertrek snel nadert, zijn “Ben je er klaar voor?” en “Moet je nog veel regelen?” twee vragen die me steeds vaker worden gesteld. Tja, ben ik er klaar voor..?

Ticket: check. Reisverzekering: check. Paspoort: check. Vaccinaties: check. Reisgids: check. Gastgezin: check. Reislaptop: check. Woordenboek: check. Doorreisvisum: check. Alle praktische zaken zijn op de rit: het inpakken van mijn rugzak kan nu snel beginnen!

Ook de Verklaring Omtrent het Gedrag – waarvoor je €30,- betaalt om op papier te laten zetten dat je nog nooit iets crimineels hebt gedaan – is afgelopen weekend aangekomen. Recentelijk kwam er nog een aanvullende eis voor het project waar ik als vrijwilliger aan de slag zal gaan: een huisartsverklaring. Naast de bewijzen in mijn gele boekje van de vele vaccinaties die ik door de jaren heen in mijn lichaam heb laten spuiten, moet hij verklaren dat ik geen medische beperkingen heb die mijn functioneren in het vrijwilligersproject kunnen beïnvloeden. Over een ander aspect van de huisartsverklaring maakten vriendjelief en moederlief – van hen moet je het maar hebben... – zich echter meer zorgen: een verklaring dat ik psychologisch in orde ben. “Ojee, als dat maar goedkomt!” :)

Het kwam goed: het papiertje is binnen! Ik ben psychologisch in orde verklaard. Alhoewel ik het bijzonder lachwekkend vind dat deze man, die mij totaal niet kent, om de een of andere reden bevoegd wordt gezien om dit over mij te verklaren, ben ik het zeker eens met de strekking van hetgeen hij in gebrekkig Engels op een papiertje heeft getikt.

Tijdens het voorbereidingsweekend was men namelijk al niet per se geïnteresseerd in hoe ver we met alle praktische zaken waren. Het ging er met name om om mentaal voorbereid te raken op een relatief lang verblijf in een compleet andere cultuur dan onze eigen. De uitgebreide vragenlijst die ik recentelijk voor Wereldsupporter heb ingevuld over mijn interesses, reislust, probleemoplossend vermogen, zelfvertrouwen en leiderschap deed mij nogmaals beseffen hoe psychologisch in orde ik mij voel. Ik voel een gezonde, licht spanning voor al wat komen gaat en heb er vooral onzéttend veel zin in. Ik ben er klaar voor!