Ik zit in Nicaragua, maar waarom nu eigenlijk? Wat zoek ik hier? Mijn drijfveer komt uit de zomer van 2011 waar ik in Buenos Aires heb geholpen met de bouw van een huis in sloppenwijk “ La Matanza”, met de hulporganisatie Habitat. Deze ervaring heeft er toe geleid dat ik de rol van architect zoals ik hem altijd heb geïnterpreteerd ben gaan herdefiniëren. Voorheen droomde ik ervan om één van de weinige architecten te worden die de vrije hand zou krijgen in het ontwerp van een invloedrijk en imposant publiek gebouw ergens in de wereld. In de sloppenwijken kwam ik in contact met een andere invulling van de rol van een architect. Het voorzien van mensen van een huis om in te wonen heeft in de westerse bovenklasse een heel andere betekenis dan in een sloppenwijk in Buenos Aires. Het gaat hier in de eerste plaats om een veilig dak boven hun hoofd.

Het vermogen me in te leven in de situatie van anderen is me niet onbekend, maar hier werd ik werkelijk geconfronteerd met andere prioriteiten. Een alleenstaande moeder die haar negen kinderen onderdak moet zien te bieden in een kleine ruimte die simpelweg niet overstroomt wanneer het regent vraagt om een andere instelling. Het bouwen van dit huis maakte me bewust van het luxe leven waarin ik zelf leef. Het nieuwe huis zorgde voor betere leefomstandigheden voor deze alleenstaande moeder maar boven al creëerde het nieuwe mogelijkheden voor haar kinderen. Ik ging me door deze ervaring vragen stellen over de kern van architectuur, mijn studie, en hoe architectuur juist in deze omstandigheden kan bijdragen. Het frustreert me dat de rechten en kansen zo ongelijk verdeeld zijn in de wereld. Ik kan niet anders dan dromen om de wereld meer in balans te brengen en juist de minderbedeelden te helpen. Graag wil ik een bouwkundige worden die architectuur gebruikt om kansen te creëren voor anderen. Ook al is mijn bijdrage misschien erg klein, het is in ieder geval een stap in de voor mij juiste richting. Ik zie mogelijkheden voor de bouwkundige als visionair; een krachtige interdisciplinaire denker die een beeld kan schetsen voor een alternatieve toekomst. Het is een visionair die goed in staat is om in te spelen op primaire behoeften en deze te combineren met een esthetische ervaring. Deze gedachte heeft mijn afstudeerthema bepaald en heeft daarnaast aanleiding gevormd voor een vrijwilligersproject in Nicaragua met Stichting Samenscholen. Ik heb ervoor gekozen om juist met Stichting Samenscholen het nut van architectuur te onderzoeken omdat ik in Nederland overtuigd was van de insteek van de Stichting. Ik heb het gevoel dat dit weleens een manier zou kunnen zijn om een daadwerkelijke bijdrage te leveren met mijn vakgebied. Mijn reis is naast een bijzondere werkervaring daarom ook een persoonlijke zoektocht. Ik zal vertellen over mijn ondervindingen, maar ook als deze tegen vallen!