Een tijdje terug heb ik via internet contact gehad met Aisha, een Malawiaanse vrouw die mee hielp op het project 'Chayof'. Aisha was zeer vrolijk en sociaal dus daarom was ik zeer nieuwschierig hoe het met haar ging. Vooral toen ik net hoorde dat er een hevige regenval was geweest. Een regenval die veel had verwoest en daarbij was Zomba ook nog 1 van de plekken die het meeste getroffen was. Dit was ook de locatie van het project. Ik sprak haar via de chat en ze vertelde mij dat het zwaar was maar alles steeds een beetje beter ging. Één van de zinnen die mij het meeste raakte en ik daarom met iedereen zou willen delen was de volgende:

'It will be fine. We just learn how to swallow pain in smiles.'

Toen Aisha dit naar mij schreef was ik zeer diep geraakt. Ik voelde mij machteloos en schulidg. Waarom? Vanwege het feit dat ik veilig en zonder problemen binnen achter mijn laptop zat en daar ondertussen alles verwoest was. Mensen hadden niets meer om in te leven hun huizen weg, hun oogst ook weg. Één van de weinige dingen die ze hadden. Hoe zat het nu met eten? Kregen de mensen überhaupt was. Ja, op dat moment wilde ik terug zijn in Malawi om de mensen te helpen. Want op dat moment wist ik zeker dat ze onze hulp nog harder nodig hadden dan afgelopen zomer. Ook al wist ik dat dat niet mogelijk was, was ik blij dat ik de mogelijkheid kreeg om Aisha te spreken. Want in die manier werd het mij duidelij hoe alles er echt aantoe ging.

Ik heb nog steeds regelmatig contact met haar en gelukkig gaat het al een stuk beter.