Back to the Nature - 1 Oktober 2014

Namaste, daar zit ik dan in en klein prachtig kamertje in Chitwan national park. Het is nu nog maar 10 uur `s ochtends, maar de halve dag zit er alweer op. Nu even tot 12 uur pauze en dan lunchtime. Even deze pauze gebruiken om mijn gedachten en belevenissen weer op papier te krabbelen. 

Ongeveer een week geleden gingen we voor het eerst eens weg uit Kathmandu. Ons project is afgelopen en even weg uit de smok is ook wel gezond. We gaan naar Nagarkot, een dorpje op ongeveer 3 uur afstand met de lokale bus. De reis is als een Efteling achtbaan.. Een bus vol vreemde geuren, door prachtige bergen en terrassen, via eenbaanskronkelweggetjes en dan zo`n bollywood muziekje. De bussen worden hier optimaal gebruikt. Past er niemand meer geplet in de bus, dan is het dak een volgende optie. De jonge jongens zitten dus allemaal op het dak van de bus. Aangekomen in het dorp, woren we opgehaald door een Nepalese man (vriend van Inge) en die neemt ons mee naar zijn winkeltje. Naja winkeltje. Hutje op de berg van 2 bij 2 meter, wat ook dienst doet als restaurantje, woonkamer en slaapkamer. We krijgen een goedvullende maaltijd, waarna we onze slaapkamer te zien krijgen. We moeten eerst vanaf het hutje zo`n 30 meter over stenen afdalen en komen bij een golfplatenhuisje. Het uitzicht is onwerkelijk, je kan vele kilometers ver over bergen en dalen kijken. En dan ook nog een prachtige stilte en heerlijke dennegeuren (de dennegeur spray van de AH basic lijkt hier een beetje op). Het mannetje legt uit dan je naar een uitkijktoren kan lopen en dat veel toeristen dat mooi vinden of dat je een route van 2,5 uur kan lopen door een jungle/forest. Naja de keuze is snel gemaakt, toeristische dingen zijn niet zo mijn ding. Dus wij lopen, op onze teenslippertjes (misschien niet zo slim met de bloedzuigers en vele andere insecten die hier zitten) lekker het bos in. De zon begint te schijnen, het is er doodstil en af en toe het geluid van een watervalletje. Ik voel me op zulke momenten zo vereerd dat ik zoiets magisch mee mag maken! Af en toe worden we even uit onze droom gehaald door een groot groen insect in Pauliens haar die ik er heldhaftig (lees: meet mijn ogen dicht en met trillende handen) eruit haal, een klein groen slangetje waar we even voor weg moeten rennen of een watertje wat we over moeten steken met onze teenslippertjes. Voor de rest is het groen, magisch, stil met af en toe een uitzicht over de bergen wat als windows screensaver gebruikt kan worden. Af en toe nemen we een relax momentje en zijn aan het einde van de dag weer terug bij het hutje. We rusten even wat en om 19.00, als het donker is, klimmen we met een klein zaklampje omhoog naar het hutje van de man om heerlijk te eten en gezellig te kletsen. We zitten helemaal in de local flow, als we opeens opgeschrikt worden door een paar tienermeiden, met hele korte broekjes uit een resort een stuk verderop. Ze komen alle pringels en snickers uit het winkeltje kopen en verdwijnen weer met een hoop kabaal. Door dat soort momentjes besef je wel weer hoe ingeburgerd wij eigenlijk alweer zijn. Daarna duiken we ons bedje in, want de dag erna is het 5.00 uur op voor de zonsondergang. 

En 5.00 is vrooeg. De meeste mensen die mij kennen zullen weten dat om 9.00 opstaan voor mij al een uitdaging is en ik er dan nog het eerste uur als een zombie bij loop. Maar nu is het bed uit, warme kleding aan en de berg op. We zien werkelijk niks en niet alleen omdat het donker is, maar het is ook enorm bewolkt. We bevinden ons eigenlijk in een enorme wolk. Maar ik weet me het bergje op te sleuren naar het hutje van de man en samen lopen we de berg op. Maar een lege maag, moe en bij minder zuurstof een berg op rennen is mijn andere zwakte. Na 10 minuten word ik duizelig en besluit dat ik echt moet gaan liggen. Ik denk er niet bij na en ga gelijk liggen, maar nadat ik weer beetje helderder uit mijn ogen kijk, besef ik dat ik in een klein nat steegje tussen twee huizen ben gaan liggen en er boven me allemaal enooorme spinnen zijn. Ik voel me snel weer oké na een slokje water en klim, met beestjes in mijn haar en een natte broek, de berg verder op. En eigenlijk.. Voor niks. Het is super bewolkt en er is geen straaltje zon te zien. Naja, dat is een deel van het avontuur hè. Bij terugkomst kruip ik snel weer onder de dekens en val in slaap voordat Paulien de kamer in is. Na een goede brunch (omeletje) en een warme douche (jaaaaaaa, een warme douche eindelijk!!), wachten we tot er een enorme regenbui over is en beginnen we aan de terug reis. Terug naar Kathmandu, naja na een half uur wachten op een bus, want je weet natuurlijk nooit wanneer ze rijden. Eenmaal aangekomen in Kathmandu lopen we gelijk naar Durbar Square (een plein met vele tempels), omdat we zijn uitgenodigd voor een etentje van het gezinnetje dat ook bij ons heeft gegeten. Het is tijdens de route van de bus naar het gezin wel voor het eerst dat ik me een beetje onveilig en onwennig voel. We lopen met onze spullen in het donker over stoepen waar allemaal mensen dingetjes verkopen op kleedjes. Het is donker, een grote chaos, weer veel smok, 1 klein paadje om te lopen, dus iedereen loopt vlak op elkaar, veel geschreeuw, zien we weer een rat en dan ook nog vermoeid van de reis.. brr. Niet voor herhaling vatbaar. De eerste 10 minuten bij de familie moet ik even uitpuffen, wat een adrenaline. Het eten is wel heeeerlijk. Ze hebben speciaal voor ons niks pittigs gemaakt en het is smullen. Het is heel gezellig, gezang, veel leuke gesprekken, lekker spelen met hondje Pakkun (mopsje van 3 weekjes oud) en de laatste dag met de twee Belgische meiden, Elien en Leyla, en Nederlandse meisje, Mirthe. 

De dag erna is weer een ingebouwde rustdag. Al moet ik eerlijk zeggen dat er op rustdagen ook wel weer altijd wat gebeurd. Zo ook vandaag.. we mogen namelijk onze nieuwe broeken ophalen. De stofjes hadden we al gekozen en de broeken hadden we afgegeven bij een naaiwinkeltje met lieve mannetjes. Als we de broeken ophalen en ze zie, is mijn eerste gedachte: `huh, zijn wij zo lang en dik?`. We gaan snel naar huis en jammer maar waar, onze broeken zijn gigantisch. Ships, hoe gaan we dit nou weer uitleggen aan dat winkeltje.. niemand spreekt echt engels. We hebben al een idee.. BUURVROUW! We leggen het de buurvrouw uit en die ligt helemaal dubbel om onze clownsbroeken. Maar ze pakt ons bij ons arm en loopt samen met ons naar het winkeltje. Ze legt even goed uit wat er allemaal veranderd moet worden, op een redelijke pittige toon en alles is weer geregeld. Leuk vrouwtje blijft dat toch! 

De dag erna krijgen we visite! Onze geadopteerde Nederlandse moeder Marisa komt op bezoek. Marisa woont bij het Nepalese gezinnetje en eet dus ook echt op z`n Nepalees, wat 2 keer per dag rijst, kerrie en linzen inhoud. Het is voor haar genieten van de Europese bakker die bij ons om de hoek ligt. We lunchen uitgebreid en thuis maak ik ook nog een grote henna tattoo op Marisa haar rug. Een grote tekening van Ganesha, de hindoeïstische god die eruit ziet als een olifant. De henna wordt erg gaaf (al zeg ik het zelf ;) ). Ik begin het verhaal van alle goden ook langzaam te begrijpen. Het hindoeïsme heeft 180 miljoen goden. Sommige hebben ook weer 3 gezichten en sommige zijn familie, heel ingewikkeld allemaal. Je hebt een god voor metaal, god voor de hond, god voor de dood enzovoort.. Maar je hebt een paar hoofdgoden en mensen kiezen zelf welke ze aanbidden. Ik vind de god Krnsa wel bijzonder, de god van de liefde. De god die het universum heeft geschapen, Brama, is wakker geschud uit zijn meditatie van vele miljoenen jaren door de fluit muziek die Krsna maakte. Omdat hij dit geluid zo mooi vond, schiep hij de wereld naar dit beeld. Brama is trouwens geboren uit de navel van Vischnu. Naja, snappen jullie het nog? Ik doe mijn best om alles te begrijpen, maar oeh wat lastig. 

Afdwalend van mijn verhaal over het dagje met Marisa. `s Middags zijn we weer naar Pashupati geweest. De plek waar de lijkenverbranding plaatsvind. De vorige keer was het binnen sluipen niet gelukt, maar ik had de vorige keer wel een geheime ingang gevonden, dus met het zuunige zeeuwenbloed in me, proberen we het nu natuurlijk via deze ingang. Toch staat hier jammer genoeg nu ook een mannetje. Ik probeer me er nog met mijn oude kaartje van de vorige keer binnen te lullen, maar helaas. De vorige keer vond ik Pashupati al indrukwekkend, maar dit keer hadden we ook de mogelijkheid om de heiliging van het lichaam te zien voordat het verbrand wordt. Het lijk wordt met de voeten in het water van de Ganges gelegd, het doek gaat van het hoofd, alles wordt met poeder geëerd en er worden kaarsen gebrand. Je weet dat het bij de cultuur hoort dat dit allemaal openbaar wordt gedaan, maar af en toe winnen mijn gevoelens het van mijn nuchter blijven.`s Avond eten we nog ergens met een flinke fles bier (waar ik een beetje zwaar hoofd van krijg) en gaan daarna naar huis. Marisa blijft slapen, want ziet het niet zo zitten om nog met de taxi naar huis te gaan. Een gezellig logeerpartijtje dus, haha. 

De volgende dag na weer een lekker ontbijt.. 

Ooow.. even tussendoor.. ik hoorde net een olifant lawaai maken! Welcome to the jungle haha! 

Maar dus, na een ontbijt versier ik nog even wat voeten met henna (heb echt een nieuwe hobby) en we gaan daarna op cadeautjes jacht. Over een paar dagen is het festival en dit mogen we vieren bij familie van het Nepalese gezinnetje van Marisa. We hebben besloten voor iedereen van de familie iets kleins te halen. We slagen aardig.. haarklippen en nagellak voor de meiden en vrouwen, whiskey voor de vader, chocolaatjes voor de oom en tante, een kookschort voor de oudste neef van de familie (hij is een beetje een prinsje haha) en ook nog lekker deo en douchegel voor de jongens. Heb al echt veel zin in dit festival! Ook krijg ik alvast voor mijn verjaardag een geweldige sjaal van Paulien kado! Ik heb een heeeel mooi stofje gekozen en de mannetjes maken er een grote sjaal van. Nu kan ik met het festivals ook iets moois aan bij mijn jurk. Dankjewel lieve Paulien! Onze broeken halen we trouwens ook op. Ze zijn stukken beter, stiekem nu weer ietsje te kort, maar ze vallen nu wel heel mooi! Ik ga kijken of ik een foto bij dit verslag kan zetten ervan. 

De zondag erna wordt een dag met inpakken, laatste inkopen doen en kamer opruimen.. want de dag erna gaan we naar Chitwan, het nationale park waar ik me nu bevind. Maandag staan we 5.00 uur op en om 6.00 haalt vader van de familie ons op om ons naar de juiste bus te brengen. De busreis is een bizar avontuur met vele prikkels. De bus zelf heeft vering in de stoelen om het waarschijnlijk de mensen comfortabeler te maken, maar bij elk heuveltje vliegen we een stuk de lucht in. Eer dat we vertrokken zijn is het alweer 8.00 en o`nee ik moet plassen.. en dan al die heuvels. Gelukkig kunnen Paulien en ik tijdens het tanken nog naar een klein wc`tje rennen. Ongemakkelijk plassen als je weet dat elk moment de bus weer verder kan rijden. Er zitten ook twee Chinezen/Japanners (sorry, weet nog steeds niet zo goed het verschil) achter ons en die zijn smerig. De mannen laten de hele weg boeren, gorgelen, spugen uit de bus en roken ook nog in de bus (gelukkig wordt hier snel wat van gezegd). Na 30 minuutjes gereden te hebben komen we in een enorme stoet aan auto`s. Omdat het festival er is, trekt iedereen uit Kathmandu naar familie. Het is dus een lange karavaan aan bussen en auto`s. Na 15 min staan we daarna echt vast met de bus. Er blijkt een ongeluk te zijn gebeurd een stuk verderop. Wel eng, 5 doden en redelijk wat gewonden. Word je weer even op scherp gezet. We staan 3 a 4 uur in de file. Als we echt stil staan springen Paulien en ik de bus uit en gaan we op het eerste beste muurtje lekker kaarten. Dit trekt veel bekijks, maar in de warme bus blijven zitten is geen optie. Na een lekkere lunch onderweg en ongeveer 10 i.p.v. 5 a 6 uur komen we aan bij Rainbow Safari Resort. We krijgen hier een welkomsdrankje en kletsen met wat Canadezen die ook net aankomen. Paulien en ik moeten weer even wennen aan de relatief westerse omstandigheden voor ons. Terwijl de Canadezen nog een beetje moeten wennen aan de niet-westerse omstandigheden zeggen ze. Het is wel heel bijzonder dat Paulien en ik ons al tussen zoveel lokals hebben mogen begeven. `s Avonds worden we gelijk meegesleept naar een lokale dansshow voor de toeristen. Paulien en ik hebben de avond van ons leven. We gaan erheen met een open jeep met een doek eroverheen gespannen, met de Canadezen en een groep chinezen. Er is 1 chinees die echt een onwijze clown is. Hij zit constant Chinees te lullen en als ik `nihau` terug zeg, ligt hij dubbel van het lachen. De dansshow is ook erg apart. De vrouwen zingen erg hoog en lelijk, er komt een man in een pauwen kostuum het podium op gelopen en op het eind mogen Paulien en ik nog meedansen. Er is wel een soort van dans met stokken gevecht, dat is wel erg bijzonder! Op de terug weg regent het, naja.. het zijn gewoon enorme watervallen! We komen doorweekt aan bij ons huisje en lachen ons rot, wat een avond.. 

De volgende dag weer 5.30 mijn bed uit (straks raak ik hier nog aan gewend?!) en na een ontbijtje snel op pad. We hebben blijkbaar een heel pakket met kanoën, olifant rijden en van alles en eigenlijk, het meeste moet op 1 dag gebeuren. We beginnen aan een soort kanoe tocht, naja het is een lange dunne boot die wordt voortgeduwd door een man met een stok in het water. De zon komt nog op, het is stil en dan het geluid van het water. Jahoor, weer een magisch momentje. Heel eerlijk, vind ik de oevers ergens wel wat weg hebben van wat watertjes in Nederland. Dit is niet erg, maar er is nog niet zoveel te zien op een reiger en een mooi blauw vogeltje na. Totdat er opeens een grote krokodil op de kant wordt gespot. Jaa, daar vaar je dan haha. Na het varen lopen we een uur door het hoge grasland met een gids en de Canadezen. Het is erg mooi en spotten nog wat hertjes. De uren daarna waren voor mij wel wat minder. We zijn eerst naar een olifanten broedcentrum gegaan. Hier zaten allemaal olifanten, die gehouden worden als tamme olifanten, vast aan enorme kettingen en zagen er verveeld uit. Ik heb 2 seconden gekeken, heb de groep en gids gezegd dat ik het belachelijk vind en ben ergens weg van dit gezeten. Ook nu voel ik alweer de woede in mijn lijf. Gelukkig liep er een lief poesje rond die me op vrolijkste. Al was dit nog niet het ergste, we gingen naar een plek waar je op zo`n olifant kan zitten en waar de olifanten dan water over je heen gooien. Toen we aankwamen hoorde ik de man al schreeuwen die op de olifant stond en daarna werd die olifant gemept totdat hij water omhoog gooide. Er stonden hordes toeristen met zwemvestjes aan om op de olifant te klimmen en elke minuut moest de olifant wel 3x water over zich heen gooien. Misschien was het allemaal wat extremer in mijn beleving, maar hoe kunnen mensen hier omheen kijken..??? Ik ben met tranen in mijn ogen weg gelopen.. De olifanten gebruiken als vervoermiddel, okee.. dat gebeurd hier al jaren. Maar dit was echt vreselijk. En dan zie je hier ook nog overal bordjes van het WNF? Dit gaat voor mij nog een staartje krijgen, ik ga thuis eens goed googlen hoe dit kan gebeuren en waarom dit wel allemaal wordt toegelaten? Na dit gebeuren gingen we terug naar het hotel voor de lunch.. Ja inderdaad lunch, wat een enorm drukke ochtend. 

`s Middags gingen we ook nog een tocht doen op olifanten. Nadat de Canadezen een verhaal ophielde over dat wij paarden ook als vervoersmiddel gebruiken en je ook een zweepje hebt daarvoor, besloot ik er maar weer open minded naartoe te gaan. We gingen weer het jeepje in en reden naar een plek waar je op de olifant kon stappen. We hadden er al een beetje op gerekend, aangezien we met 8 Chinezen, 3 Canadezen, 1 Fransman en 2 dikke Russen waren, dat we, aangezien je met zijn 4en op een olifant gingen, wij met de russen mochten. Het bakje hing ook nog een beetje naar mijn kant met als gevolg dat ik tegen een stang zat met het gewicht van 3 mensen tegen me aan, op een wiebelende olifant. Ik dacht echt even, waar begin ik aan.. Maar gelukkig had de olifanten rijder snel door dat ik geen adem meer kon halen, haha, dus maakte hij een beetje ruimte voor me. Ook kwam er een leuk gesprek met de rus op gang. Wat een geweldig grappige vent.. De olifanten rijder was ook een leuke vent, dus toen reden we door het prachtige oerwoud/bos, terwijl we in het Russisch en Nederlands liedjes over olifanten zongen. Onze olifant was een beetje dwars en maakte af en toe vreemde sprongen. Ook wel weer een beetje benauwend! Je hebt dan toch wel een enorm groot dier onder je.. we zagen hele grote herten (leken op rendieren) en kregen flink wat takken tegen onze benen. Paulien en ik zaten aan de achterkant, dus hadden vooral zicht op een olifanten bips. Andere hebben foto`s van ons gemaakt, dus die zullen jullie ook nog wel te zien krijgen.. 

Owww, lunchtijd! Even eten.. 

De olifantentocht was een beetje toeristisch, maar bijzonder om op de rug van zo`n enorm beest te zitten. Toen we terug kwamen nam de gids ons nog even mee voor een wandeling. Hij wist een plek waar soms neushoorns waren, dus nam ons mee daar naartoe. We hebben geen neushoorn gezien, maar liepen tijdens zonsondergang in doodse stilte langs een rivier. Dat was ook best adem benemend. `s Avonds nog wat gesocialized met de Canadezen, Fransman en Russen. En aan het eind van de avond nog even met de gids en iemand anders van het hotel een drankje gedaan. Dit was eigenlijk best smerig, een soort rijstbier. 

En dan vanochtend.. tring.. wekker.. 6.00 (AAAAAH!). We zouden de hele ochtend vogels gaan zoeken en kijken, maar het was meer een super leuke ochtendwandeling. We zagen nog een hele grote krokodil langs de rivierbedding liggen en zagen inderdaad ook wel wat vogels. Toen we weer richting het dorp liepen, zagen we opeens een grijze berg tussen de struiken. Dus wij dachten eerst dat het een nepbeeld was van een neushoorn, omdat we er zo dichtbij stonden en het echt naast het dorp was. Totdat het bewoog. Wat bleek.. het was een bang neushoorntje dat telkens ruzie had in de jungle en dan bij het dorp de veiligheid opzocht. Hij had nog wel af en toe eens iemand met een rood shirt aangevallen (dus geen rood shirt meer aan doen), maar voor de rest was hij dus al een beetje gewend aan mensen. Erg onwerkelijk om te zien, aangezien we maar een paar mm van het bosje stonden. Dus al een veelbelovende ochtend, over een uurtje gaan we lekker Nederlands fietsen huren. Langs de rivier loopt een redelijk begaanbaar fietspad, so let`s go1 

Nu nog een beetje bijslapen.. Ik moet wel mijn Nederlandse fietskwaliteiten laten zien zo. Volgens mij is het weer daar nog best oke he? Hopelijk blijft dat nog even zo totdat ik terug kom. 

Bedankt voor de leuke reacties! Leuk om te lezen hoe iedereen alles volgt. En Julia, een deel van de loombandjes hebben al een mooie bestemming. We geven ze aan de meiden van het gezinnetje waar we heen gaan, die gaan het super gaaf vinden! Ik zal de reactie laten weten. 

BYEEE BYEEE! 

P.s. Er valt zojuist een palmblad zo groot als 3 mensen van enooorm grote boom. Al een beetje oud en verrot, maar fijn dat er niemand onder liep, het maakte een behoorlijke smak!

Image
Follow the author: chantheunisse
Promotions
verzekering studeren in het buitenland

Ga jij binnenkort studeren in het buitenland?
Regel je zorg- en reisverzekering via JoHo!

Content categories
Comments, Compliments & Kudos

Add new contribution

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
Image
Access level of this page
  • Public
  • WorldSupporters only
  • JoHo members
  • Private
Statistics
[totalcount]