Lieve allemaal,

Alweer een week voorbij, dit is inmiddels al mijn 5e blog. Maandag ben ik naar de afdeling gegaan waar kamila de eerste twee weken stage heeft gelopen, namelijk de general private ward. Uit de verhalen die ik van kamila heb gehoord is het vooral op je gat zitten en decubitus kweken...

De general private ward is een afdeling waar je alle ziektenbeelden tegenkomen en de patienten zijn van jong tot oud.

De verpleegkundige hier moeten hun eigen outfit in elkaar zetten en moeten deze zelf thuis wassen. Hierdoor zijn vooral de outfits van sommige mannelijke verpleegkundige echt heel smerig. Het is wel grappig om te vertellen dat ze hier in dit ziekenhuis veel liever mannelijke verpleegkundige aannemen in plaats van vrouwelijke. Mannen werken namelijk veel harder. Hierdoor heb je heel veel mannelijke verpleegkundige, behalve op de maternity ward :P. Nou dat heb ik gemerkt hoor de mannen rennen van de ene patient naar de andere terwijl de vrouwen op hun gat zitten.

Maandag was dan mijn eerste dagje, ik was toch wel een beetje zenuwachtig door de verhalen van Kamila. Gelukkig was het best druk vandaag en ging de tijd snel. Ik liep met een mannelijke collega die echt mega binnensmonds praten waardoor ik dus constant moest zeggen sorry I didn't hear it. Op een gegeven moment had ik het opgegeven en zij ik maar gewoon ja :P .
Op de afdeling lag een man met een spinal injury waardoor hij heel veel pijn had. De oude man werd gewassen zonder enige pijnmedicatie. Het ging er hardhandig aan toe, dus die arme man had onwijs veel pijn. Nou echt op dat moment kon ik wel janken.
Daarnaast was er een man die al heel lang op de afdeling lag, want ja de patienten kunnen hier gerust maanden in het ziekenhuis verblijven. Niet als in nederland dat ze zeggen na 2 dagen hup naar huis toe. Alles gaat om geld dus hoe langer het verblijf hoe meer centjes voor het ziekenhuis. Deze man had een motorongeluk gehad waardoor zijn arm was verbrijzeld. Om dit te herstellen moest er door middel van een operatie spierweefsel uit de rug worden gehaald en hiermee werd dat zijn hand en arm gereconstrueerd. Dat litteken op zijn zag zag er nou niet bepaald fraai uit het ging alle kanten op.
Het enige vervelende aan deze dag was dat mijn collega's constant aan mij vroegen om euro's en of ik dit en dat voor ze wilde kopen en of ze dat van me mochten hebben. Waarop ik constant nee zij en probeerde uit te leggen dat ik voor Nederlandse begrippen helemaal niet rijk ben en gewoon een student ben. Nou sorry hoor, maar als je erom vraagt dat krijg je helemaal niks.
Het is nog wel grappig om te vertellen dat er bij een patient een ecg moest worden gemaakt, nou je kan je voorstellen dat het niet een super deluxe apparaat is als wij in nederland hebben. Nee de draadjes moeten worden vastgemaakt op de huid aan de hand van het vacuum drukken van kleine ballontjes. Je kunt je wel voorstellen dat deze eerst duizend keer los laten voordat de verpleegkundige dan eindelijk de ecg kan maken.

Dinsdag was voor mij even een dip dagje. Ik liep mee met een vreselijke collega die echt geen ene reed deed en heel gemeen deed tegen de patienten. Mij vroeg je constant om geld en zei dan tegen me ga maar even zitten ik kom zo. Nou een uur later was ze er nog niet. Toen ben ik maar even langs de maternity gegaan voor een peptalk van Stephanie die had ik hard nodig. Ik heb met de lieve hoofdzuster van de maternity gepraat die was ook helemaal bezorgd om mij. Ze zei ik heb je de afgelopen weken alleen maar zien lachen en nu niet dat klopt echt niet zo ken ik je niet. Dus na de peptalk van haar ben ik met volle moed weer terug gegaan naar de afdeling.

Woensdag was gelukkig weer een leuke dag ik liep weer met een mannelijke verpleegkundige dus dat was letterlijk de gehele dag lopen. Wat ik helemaal niet erg vind! Er moesten bij twee patienten een x-ray worden gemaakt dus op daarheen. Echt grappig want je moet dan naar de kelder en dan kom je letterlijk in de parkeergarage uit en daar is het dan :P. Verbazingwekkend genoeg was de apparatuur voor het maken van de x-ray heel mooi.
Vervolgens moesten we serieus twee keer met de ambulance en de patient naar de bank toe om geld te pinnen. Deze patienten hebben geen insurance en dus moeten ze de gehele ziekenhuisverblijf cash betalen. Aangezien de patient nog niet met ontslag is moet de verpleegkundige mee en ze hebben geen andere keus om naar de bank te gaan, want anders zal het ziekenhuis zijn geld niet krijgen. Maar nu kan ik zeggen dat ik ook in een ambulance heb gereden. Ookal was het dan wel een mega oude waar de patient in getilt moest worden en je de rolstoel nergens aan vast kon zetten.

Echt ik verbaas me er nog steeds over hoe ze hier met die medicatie omgaan. Het komt nog maar net bij de juiste patient aan. Ze doen alle IV medicatie bij elkaar even schudden en dan geven ze dit in een keer in. Het kan ook zo maar zijn dat de medicatie van de pharmacy niet gearriveerd is of het verkeerd is, nou dat geven we het toch gewoon niet. Medicatie wordt hier allemaal tegelijk om 14 uur in de middag gegeven als de medicijnen en dan nog niet zijn dan gaan de verpleegkundige er niet achteraan. Nee hoor dan wachten ze gewoon totdat de medicatie wel komt. Nou dat ik kan zo 3 uur later zijn.

Oja vandaag heb ik de eerste klachende patient gezien. Hij was admitted met een astma aanval de avond ervoor. Hij vond de badkamer niet schoon, hij haten dit ziekenhuis en wilde er in de eerste plaats al niet heen. Hij is toen met ontslag gegaan against medical advice.

Donderdag heeft het de hele dag regent en natuurlijk stonden we in de trafic jam en tot overmaat van ramp behaf onze matatu het onderweg. Dus hebben we zeker drie kwartier naar het ziekenhuis gelopen ipv 20 minuten.
Eindelijk aangekomen in het ziekenhuis liep ik weer samen met een lieve collega. De man met de spinal injury moest voor een ultrasound van zijn blaas. Ze dachten namelijk dat zijn blaas vol zat, omdat hij pijn aangaf ondanks te katheter. Dus daarheen, daar moest de arme man op een veel te hoog bed worden getilt met mega veel pijn. Vervolgens maken de dokter een ultrasound en bleek zijn blaas leeg te zijn. De arme man erweer afgetild en in de rolstoel gezet, want ja met bed worden ze hier niet vervoerd. Nee hoor iedereen gaat hier ook gewoon met de rolstoel naar de OK. De patient moet zelfs gewoon de OK binnen wandelen, want de rolstoel moet weer mee terug naar de afdeling.
Maargoed terug naar de man, toen hij eenmaal met veel pijn weer in de rolstoel zat bedacht de dokter. Ooh we kunnen natuurlijk zelf zijn blaas vullen via de katheter. Dus moest de man weer op het bed worden getilt echt te zielig. Uiteindelijk lukte dit ook niet, dus die man heeft vreselijke pijn geleden voor helemaal NIKS.

Op de afdeling is een gehandicapt jongtjes op de afdeling. Die is vorige week voor OK geweest, want ze moesten een drain in zijn hoofd plaatsten om het hersenvocht af te voeren, zijn hersendruk is namelijk te groot. Nou serieus die moeder van dat jochie gaat zo liefdevol om met haar zoontje, echt petje af voor haar. Ze is 24 uur bij hem om voor hem te zorgen. Dit is best bijzonder, want de meeste gehandicapte mensen worden hier gewoon aan de kant van de straat gedropt met een bekertje om geld op te halen. En het ergen is nog dat er dan op een gegeven moment een man komt om het bekertje te legen en het geld meeneemt.

Wat nog wel grappig is om te vertellen is dat het hier in nairobi 's ochtends nog wel fris kan zijn. Wij doen dan een vestje aan, maar de gemiddelde keniaan draagt dan een dikke winterjas en een muts op zijn hoofd. Hij heeft dan nog net geen handschoenen aan.

Vrijdag was diana jarig, we hadden de kamer met kerstslingers versierd en paarse ballonen. Snel nog even een bos bloemen voor haar gekocht. Echt ik heb nog nooit iemand zo gelukkig gezien met een bos bloemen. Zo mooi om te zien. 's avonds had ze heerlijk gekookt en bleven de 3 andere meiden mee eten. Zowaar gingen we pas om 23 uur naar bed. Normaal liggen we er uiterlijk 21 uur in.

Zaterdag hebben we de hele dag aan ons EBP plan gezeten, dus niet echt een hele bijzonderdag maar wel lekker opgeschoten.

Zondag zouden we eigenlijk naar het weeshuis moeten gaan, maar we hadden zo geen zin. Dat we hebben besloten om Diana te helpen bij een festival waar ze de catering voor moest doen. Wij haar helpen koken en eten uitdelen op het festival. Was echt een geslaagde dag veel leuker dan het weeshuis! Er is die dag gewoon serieus een roofvogel rakelings langs me gevolgen dat ik zijn vleugel tegen mijn arm voelde. Ik liep met een bord met eten over het grasveld waarop die roofvolgel een lekker stukje vlees zag en bedacht dat wil ik hebben.

Dat was het wel weer voor deze week. Oja we gaan de laaste week dat we in Kenia zijn naar Mobasa :):):):) We zouden eerst met de matatu gaan wat een tien uur durende rit is. Nu vertrekken we 29 oktober met het vliegtuig naar mobasa. Het vliegtuig kost slechts 2000 shilling ongeveer 17 euro dat is 400 shilling meer dan de bus die zou 1600 shilling kosten. Nou dan is de keuze wat ons betreft snel gemaakt!

Bedankt weer voor het lezen!

Liefs, Hannah