In de wereld heerst veel armoede en in nederland zeggen we het best snel. Wat ben ik toch arm, ik moet naar de voedselbank voor mijn brood en heb een uitkering. Maar zo arm is dat eigenlijk niet. Misschien heb je hoge schulden, maar je hebt alles wat je nodig hebt om te leven. Eten, drinken, een dak boven je hoofd, een bed. Toch zien wij dit als heel arm. Maar er zijn genoeg mensen die met veel minder moeten doen. Zo hebben we in een huis gekeken waar het bed niet veel meer dan een deken. De keuken was buiten, de ramen dicht gemetseld en er was niks. Alleen wat pannen en ander gerei op de vloer. En dat is dan niet eens de aller armste. Er zijn genoeg mensen die op straat leven en de vuilnisbakken afstropen. Deze mensen verdienen geen cent, zullen nooit iets verdienen.

Joy onze expeditie leider, had aan het einde van onze reis vertelt uit wat voor een gezin hij oorspronkelijk is gekomen. Levent uit vuilnisbakken, zwoegend om geld te verdienen om zodat hij naar school kan, alles voor een hongerloondje. Het is toch raar dat je ouders niet genoeg verdienen om het bij elkaar te krijgen. Als de overheid namelijk niet mijn school zou betalen zouden mijn ouders het doen en dan hebben we het nog steeds heel goed. En als ik zou werken dan verdien ik genoeg om het zelf grotendeels te betalen. Nee, wij kennen dat allemaal niet.

Maar hoe pak je nou iets als dit aan. Je kunt niet gewoon brood uit gaan delen, want dan worden ze niet zelfstandig en helpt het maar tijdelijk. Op dit moment ben ik met een klasgenoot bezig met een project voor WOT. Zij hebben een mooi inicatief hiervoor. Zo hebben ze een touwpomp (een soort waterpomp) gemaakt met instructies die makelijk te begrijpen is. Deze pomp is te maken met alles wat ze daar al hebben. Op die manier geef je de mensen daar niet meer dan een idee alleen, die ze kunnen uitvoeren, zodat armoede weer een beetje weg gaat, zonder dat wij daar structureel bezig zijn. Uiteindelijk willen we ook niet daar aan de slag als een soort uitdeel centrum.