Toen ik terug kwam uit Zanzibar ben ik gelijk aan de slag gegaan om mijn avontuur met zoveel mogelijk mensen te delen.
In het dorpje, Achterveld waar ik woon hebben wij een dorpsblad die 1 keer per maand in ons dorp wordt bezorgd. Ik wilde een leuk en bijzonder verhaal schrijven om erin te zetten. 2 weken geleden heb ik het opgestuurd en 3 dagen gelden lag het boekje 'Trefpunt' dan eindelijk op de mat!
Ik heb al enorm veel leuke en positieve reacties gehad en iedereen zei dat ik mijn  bankrekeningnummer erbij had moeten zetten. Nu ga ik opnieuw een klein stukje schrijven voor de volgende uitgave met mijn bankrekeningnummer erbij en het bedrag wat ik al heb opgehaald. Dat volgt dus nog!
Dit is mijn verhaal die erin staat:

Mijn naam is Chanel Stokje en ik woon in Achterveld. Ik ben 18 jaar oud. Dit jaar heb ik een tussenjaar genomen om iets te doen wat ik al jaren lang wil; Vrijwilligerswerk in Afrika. Op 20 april ben ik naar Zanzibar vertrokken. Ik heb daar meegewerkt aan het ‘teaching project’

Daarbij heb ik op verschillende scholen in Zanzibar in het dorpje Jambiani Engelse les gegeven. Op deze scholen zitten kinderen van de kleuterschool tot en met de middelbare school. Elke ochtend kregen de kinderen pap zodat ze met een volle maag aan de les konden beginnen. Voor $20 kunnen 100 kinderen hier al een week lang eten, ik verbaasde me erover dat je met zo weinig geld zoveel kinderen eten kunt geven. Daarna gingen we ze lesgeven. Ik had een groep van 32 kinderen tussen de 6-8 jaar. In de middag gaf ik op een andere school les aan een adult class. Dat zijn volwassenen van 14-35 die heel graag engels willen leren. Als ze engels kunnen spreken hebben ze namelijk veel meer kans op een baan. Bijvoorbeeld als receptionist in een hotel of als een gids.
Sommige studenten sturen mij nog steeds berichtjes.

In mijn tijd heb ik een hele bijzondere jonge vrouw, Rosie (24) ontmoet. Zij is Christen en dat is moeilijk op Zanzibar, omdat 95% van de bevolking moslim is. Op een zondag ben ik mee geweest naar hun kerk. Na een half uur door het bos gelopen te hebben kwam ik aan bij een boom met een bankje eronder. Dit is hun kerk. Omdat hun vorige kerk in brand was gestoken hielden zij daar hun diensten. Hun viering was erg vrolijk, er werd veel gezongen, gedanst en geklapt. Vlak voor ik terug naar huis ging heb ik nog bij Rosie thuis gegeten. Ze vertelde toen dat ze al meerdere keren in de gevangenis heeft gezeten omdat ze Christen is. Rosie is erg speciaal voor mij. Ze is altijd vrolijk, vriendelijk en goed voor iedereen. Ze zorgt nu voor 2 kinderen van 6 en 10 die zijn achterlaten door hun ouders.

Ik ben bezig om geld in te zamelen voor mijn project. Ik wil namelijk erg graag betrokken blijven bij Jambiania en al mijn kinderen. Mijn doel is om €1500 in te zamelen. Daarmee kunnen ze een moestuin aanleggen zodat de kinderen elke dag groente en fruit kunnen eten.