Home sweet home

Daar ben ik weer. 6,5 week later sta ik weer met beide benen op de Nederlandse grond. Ik herleefde mijn Ghanese droom opnieuw. Ik bezocht mijn liefjes voor een week, bezocht mijn andere liefjes (een ander weeshuis) voor een middag en bezocht mijn grote liefde voor vijf weken. Mijn grote liefde heeft niks met ontwikkelingshulp te maken, mijn grote liefde is mijn Ghanese vriend die ik vorig jaar in Ghana ontmoet heb.

De kinderen in Akwakwaa waren enorm blij me weer te zien. Sommige wisten van mijn komst, anderen waren lichtelijk verbaasd maar ze waren allemaal ontzettend blij. Van mijn donatiegeld heb ik drie zakken rijst, een emmer olie (dit was echt meer dan nodig) en snoep kunnen kopen. Verder heb ik sportkleding aan de oudere kinderen gegeven, en een parachutedoek aan alle kinderen. Een week was eigenlijk te kort, maar door omstandigheden was het voor mijzelf beter om het gewoon bij een week te laten. Vorig jaar was geweldig, maar voor nu was een weekje genoeg.

Ik heb dus vijf weken met mijn grote liefde doorgebracht, en in principe heeft dat niks te maken met ontwikkelingswerk. Behalve dat hij vorig jaar lesgaf op de school van het weeshuis in Akwakwaa, wat betekent dat hij ook meehielp aan de ontwikkeling van de kinderen.

We zijn samen naar mijn andere weeshuis gegaan, en ik vond het vrij verrassend dat het allemaal zo veranderd was. De kinderen gaan niet meer op het weeshuis naar school, maar worden elke dag door een schoolbusje naar een andere plek vervoerd. De school is wel van het weeshuis, maar het vervoeren kost 70 cedi per dag. Ontzettend veel geld. Het weeshuis moet dus zo snel mogelijk verhuizen naar de plek waar de school is. En daar is ook weer veel geld voor nodig. Een andere ex vrijwilliger en ik gaan samen brainstormen over of en hoe we het weeshuis kunnen helpen.

Samen met mijn vriend heb ik het ook over onze toekomst gehad. Voor mij is het zo klaar als een klontje dat we ons in Ghana gaan settlen. Ik moet hem nog iets meer overtuigen, maar ik kon hem mee nemen in mijn Ghanese droom. Ik droom ervan om een questhouse te beginnen, een questhouse die voelt als een familie. Daarnaast wil ik ook vrijwilligers ontvangen, begeleiden etc. En dit voor lagere bemiddelingskosten dan de grote organisatie. Iedereen moet immers de kans krijgen om iets te doen voor Ghana. Om mijn droom nog groter te maken wil ik een project opzetten waarbij we straatkinderen opvangen zodat ze terug kunnen keren in de maatschappij (zoals de stichting waarbij ik stage ga lopen in Zuid Afrika doet). Mijn grote liefde kwam met het idee om er dan ook maar een school bij te bouwen. Een school waarbij we alleen gediplomeerde leraren willen hebben, en vrijwilligers willen ontvangen die voor langere tijd naar Ghana komen en ook echt met een plan, een visie, een doel naar Ghana komen.

Onmogelijk? Misschien. Misschien ook niet.