Op vrijdag ochtend vertrokken we vanuit Liyo, we gingen eerst het St. Luke ziekenhuis. We kregen daar een interessante presentatie, over Malawi en ziekhuizen, en een rondleiding. De presentatie ging over de regeling binnen het ziekenhuis, zo kregen we te horen hoe ze omgingen met de tekortkomingen. Zo hebben ze een creatieve oplossing voor te weinig artsen, in plaats van nog meer mensen tot volledig docter op te leiden, is er een nieuwe opleiding ontwikkelt om mensen binnen 3 jaar bevoegd te maken om bepaalde ziektes te mogen behandelen. De dokter die de presentatie gaf sprak hier erg lovend over. Vanaf deze dag begonnen mensen zich niet lekker te voelen. Sommige konden niet mee naar de presentatie en rondleiding en moesten in het busje blijven. Deze mensen hadden al last van diarree.

Na dit bezoek gingen we door naar een lodge, waar we in het weekend zouden verblijven. Op vrijdagavond vlak voor het slapengaan, was ik aan de beurt… Ook ik had diarree. Uiteindelijk bleen maar een stuk of 3 mensen volledig gezond.

Op zaterdagochtend begon de safari. De groep werd in tweeën, de ene helft ging eerst met de boot weg en de andere helft met de Jeep. Na een indrukwekkende eerste helft van de Safari, wisselden we om. Ook de tweede helft was fantastisch.

Op zondagochtend gingen we allemaal naar de kerk. We zaten helemaal achteraan, met de vrouwen rechts en de mannen links. Ik probbeerde zo goed mogelijk de mis bij te wonen, maar de kerk galmde en van achter kon ik niet alles goed verstaan. Bovendien voelde ik me nog steeds niet goed. Tijdens de dienst bleven mensen binnen komen of stonden mensen op om hun kind tot stilte te manen. Het was anders dan in Nederland, maar toch hetzelfde geloof. het was interessant om de verschillen te zien. Zo kregen mensen geen hostie, maar moesten ze uit beleefdheid geld geven.

Na de mis vertrokken we terug naar Pakachere, vanuit hier ging de groep mensen die zich goed genoeg voelden mee naar het Zomba Plateau. De zieken bleven in Pakachere, ik dus ook.