De afgelopen tijd heb ik enorm veel vrijwilligerstrainingen mogen volgen. Al deze trainingen hebben mij weer een stukje wijzer gemaakt over het doen van vrijwilligerswerk.

Als eerste ga ik (nu over 2 weken) vrijwilligerswerk doen in Nepal. Dit ga ik doen met de organisatie IBO en hun voorbereidende training heb ik gevolgt in Belgie. Bij deze training werd eerst wat uitgelegt over de situatie zelf en toen mocht iedereen een workshop kiezen. Ik koos voor de workshop 'kansarmoede'. In deze workshop hebben we eerst gebrainstormt over wat armoede is. En ja, wat is dat nou? Is armoede subjectief? Bestaat armoede? Er werd veel gediscusseerd. Uiteindelijk kregen we te horen dat één van de normeringen van armoede is dat mensen het met minder dan 1 dollar per dag moeten doen. Daarna kregen we een kaartje te zien met in hoeveel delen van de wereld mensen deze armoede ervaarde en dit vond ik toch een eye opener. Hierna kregen we verschillende casussen over vrijwilligerswerk en mochten we hier onze mening over laten spreken. Eén van de casussen was: 'Wat zou je doen als je in India was en je hier goed bevriend zou worden met een lokale man in een dorp. Deze man verteld op een dag dat zijn zoontje is overleden en hij graag een mooie begrafenis zou geven. Hij heeft alleen het geld er niet voor en vraagt of jij misschien een bijdrage kan leveren. Je besluit wat geld te geven aan deze man, maar dan een week later zie je deze man met een nieuwe telefoon lopen. Wat doe je?' Er waren veel verschillende meningen. Sommige mensen zouden boos worden, het geld terug vragen of in goed vertrouwen er niks van zeggen. Ik heb ingebracht dat ik denk ik in zo'n situatie gewoon zou communiceren met de man en voorzichtig zou peilen waar hij die telefoon vandaan heeft. Ik zou hem in elk geval niet gelijk beschuldigen. In elk geval ga je door dit soort casussen nadenken over dit soort situaties, die je ook echt kunnen overkomen!

Als tweede mocht in de JOHO vrijwilligersdag mee doen. Ook hier kregen we casussen en moesten we deze met een toneelstukje oplossen. Zo werd ons gevraagd wat we zouden doen als er geld van ons gestolen was en je bijna zeker wist dat het door iemand was van het gezin waarin je leefde. Lastige situaties, maar ook goed om overna te denken. Ook hebben we uitleg gekregen over wat de milleniumdoelen nou eigenlijk zijn. Waar naartoe wordt er nou gestreeft. Deze 8 doelen voor een betere wereld hebben me erg geinspireerd. Hieronder nog een keer op een rijtje:

1. Het uitbannen van extreme armoede en honger
2. Het bereiken van een universele basiseducatie
3. Het bevorderen van gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen; het versterken van de positie van vrouwen
4. Het verminderen van kindersterfte
5. Het verbeteren van gezondheid van moeders
6. Het bestrijden van hiv/aids, malaria en andere ziekten
7. De bescherming van een duurzaam leefmilieu
8. Het ontwikkelen van een wereldwijde samenwerking voor ontwikkeling

Als laatste heb ik een vrijwilligerscursus gevolgt mij Muses. Deze heb ik mogen volgen omdat deze gratis via Projects Abroad wordt aangeboden. En met deze organisatie heb ik mijn super gave reis naar Afrika gemaakt en voor deze organisatie mag ik altijd op beurzen en scholen staan. Erg leuk ook!! Deze vrijwilligerstraining heeft me echt enorm veel geleerd. Niet alleen op gebied van vrijwilligerswerk en de standaard dingen. Maar ook over het feit hoe IK nou mijn vrijwilligerswerk aanpak. Zo werd verteld dat je een OEN moest zijn in vrijwilligerswerk, open, eerlijk en nieuwschierig. Zo moest ik van een tafel met kaartjes erop met goede en slechte eigenschappen, van beide 5 kaartjes kiezen die bij mij pasten. Oei, wat een zelfreflectie. Ik ben creatief, aanpakker, sociaal.. (dat ging nog wel goed). Toch is reflecteren op je eigen slecht eigenschappen wel lastig.. Chaotisch, doordrammer.. Een goede les! Ook kregen we een stuk over de hechtingproblematiek in weeshuizen, kindertehuizen etc. Dit vond ik ook een eye-opener. Je gaat als vrijwilliger naar zo'n land, strooit daar met cadeautjes, spullen en liefde, de kinderen hechten zich enorm aan je en dan ga je weer weg. Hierdoor krijgen de kinderen verschillende hechting problemen. Hoe ga je daar mee om? Een paar tips die ik heb gekregen:

1. Vertel de kinderen vaak en duidelijk dat je weer weg gaat.

2. Probeer zeker geen lievelingetjes te krijgen. Ook niet dat ene zielige jongetje waar niemand naar om kijkt.

3. Als je iets van materiaal aan de kinderen wil geven, geef dit aan een vaste begeleider. Dit is misschien lastig, maar hierdoor zal het kind zich gaan hechten aan deze vaste begeleider.

Een paar dingetjes waar je gewoon op kan letten. Er werden hier goede antwoorden gegeven op vragen, waardoor ik en ook de andere mensen die deze cursus volgde echt het gevoel kregen dat je een heel stuk meer voorbereid op reis gaat.

Ik zou iedereen zeker aanraden om een voorbereiding of iets dergelijks te volgen! Ervaring en voorbeelden kan je veel van leren. Ik in elk geval wel. Bedankt aan alle mensen die deze cursussen gaven!