... of nou ja, niet echt natuurlijk. Want waarschijnlijk blijf ik me de rest van m'n leven op de een of andere manier bezighouden met alles wat er in Afrika speelt. Waarschijnlijk blijf ik me de rest van m'n leven spontane acties verzinnen, die uiteraard betrekking hebben tot ontwikkelingshulp.

Ik ben nog niet helemaal "klaar" met Wereldsupporter, omdat ik 19 augustus pas een jaar terug in Nederland ben, maar dan ben ik alweer in Ghana. Tegen die tijd een blog schrijven gaat iets lastiger dan nu.

Ik heb het afgelopen jaar veel en vaak nagedacht en gepraat over of wat ik heb gedaan eigenlijk wel zo nuttig was. Die kinderen waren zonder mij echt niet doodgegaan, en het geld dat ik voor de reis heb betaalt was zooooveel meer dan dat ze er voor zouden kunnen vragen. Doordat ik relatief kort (ook al gaan er mensen korter dan ik, wat ik eigenlijk niet zo goed kan begrijpen) ben gegaan (twee maanden), heb ik geen verschil kunnen maken. Ik weet dat de kinderen me missen, en me leuk vonden omdat ik onuitputbaar spelletjes met ze speelde, maar zonder mij hadden ze ook een leven gehad. Want ze waren waarschijnlijk zelf wel op het idee gekomen om tikkertje te gaan spelen. 

Desondanks heb ik besloten toch terug te gaan. Ik mis de kinderen zo erg, en op deze manier laat ik ook blijken dat ik om ze geef. Ik kom helemaal voor hun (oké dat niet helemal) terug naar Ghana om ze te bezoeken, hopelijk geeft dat ze het gevoel dat ze belangrijk voor iemand zijn. Dat ze belangrijk voor mij zijn.

Als ik terugkijk op wat ik heb gedaan het afgelopen jaar, ben ik geen extreme activitiste geworden. Daarvoor heb ik ook te weinig kennis over de milleniumdoelen, wat er precies in welk eten zit, hoe we het best de armoede op kunnen lossen. Ik heb gewoon gedaan wat ik kon. Veel tijdschriften gelezen, een benefietfeest gehouden over een project op school, dingen op tv gezien, een actie op touw gezet voor mijn lieve kindjes en natuurlijk ga ik terug naar Ghana. Na de reis begin ik als ambassadeur van Travel Active, waarbij ik presentaties geef over alle programma's die ze bieden, maar waarbij er ook ruimte is om mijn eigen ervaring(en) in Ghana te delen. Daarnaast ga ik voor school stage lopen bij Stichting Red het Talent, een stichting die Zuid Afrikaanse straatkinderen via een bepaalde werkwijze (ook sport) terug brengen in de maatschappij. Oeh daar kijk ik naar uit! (En stiekem hoop ik dat ik ooit een keer met ze naar Zuid Afrika mag natuurlijk!)

Nog één nachtje slapen, dan vlieg ik weer naar Ghana. M'n boardingpass is al klaar om uitgeprint te worden, met mijn zenuwen gaat het iets minder goed. Ook al weet ik natuurlijk dat uiteindelijk, misschien kost het meer tijd dan in Nederland, alles weer goed komt. Daar vertrouw ik sinds de reis van vorig jaar, voor de volle 100% op.

Ik wens jullie allemaal een fijne zomer, misschien dat er nog mensen ontwikkelingshulp gaan bieden: heel veel succes daarbij. Mocht er iemand morgen om 7.20u naar Rome vliegen, en om 15.00u naar Accra (zou wel heel toevallig zijn!); let me know! Alles is ook maar alleen!