Dubbele gevoelens had ik op Schiphol.

Net terug uit Malawi, waar ik een ongelovig gave expeditie heb gehad, maar ook terug in het o zo vertrouwde Nederland.
Veel vragen kwamen er natuurlijk meteen op je af, hoe was het, alles goed? En natuurlijk het afscheid van mijn mede-expeditieleden. 

Nu zijn we alweer bijna 2 weken verder en ik heb het allemaal een beetje laten bezinken. Nou moet ik eerlijk toegeven dat ik van te voren een beetje sceptisch was over wat deze reis met me zou doen en ik dacht ook dat dit dus niet zo veel zou zijn. Ik had het goed mis.

Om klein te beginnen merk ik dat ik 's ochtends bijvoorbeeld veel minder moeite heb om mijn bed uit te komen, bij de gedachte dat in Malawi de mensen vaak al rond 4 uur 's ochtends op staan. Ook merk ik dat ik de laatste tijd zonder reden heel vrolijk ben.

Ook merk ik dat ik bijvoorbeeld minder lang douche, alleen maar doordat ik telkens moet denken aan de projecten waarbij de mensen zelf water moesten halen van een put en hoe zwaar het was om dat kleine beetje water weer terug te brengen tot aan een huis.

Qua werkzaamheden staan er de komende maand nog een aantal dingen op de planning. Zo hebben we 23 mei onze reünie dag om daar te vertellen over onze ervaringen in Malawi en om alles nog eens her te beleven. We gaan gewoon lekker door met taarten bakken om zo nog wat extra geld op te halen en als laatste hebben we nog een grote actie dag op school ergens in jullie, helemaal in het thema van Malawi.

Voor mijn gevoel zijn er nog steeds een heleboel dingen die nog niet zijn plekje hebben gevonden in mijn gedachten, maar zodra ook die hun plek hebben gevonden breng ik jullie op de hoogte.