Gastgezin

Woensdag

Ik mag eindelijk naar mijn gastgezin, vind het onwijs spannend! Sochtends ga ik eerst met twee andere vrijwilligers naar de school. Helaas is het nog tot dinsdag vakantie, dus spelen we nu alleen een beetje buiten met de kinderen. Als we aankomen op de school lachen en rennen de kindjes al naar ons toe. Eentje wil meteen mn rugzak dragen en twee anderen pakken mn hand beet en lopen zo met me mee naar het schoolplein. Ze vinden het zo leuk dat we er zijn. Wij hebben een sleutel van het hok waar de voetbal en het speelgoed ligt dus als wij aankomen weten ze dat ze kunnen spelen met leuke dingen. Ook is er een klimrekje en wip en glijbaan op het schoolplein en er staan twee doeltjes om te voetballen. Na een uurtje pakken we potloden en papier en gaan we met een paar kindjes die willen kleuren in een leeg klaslokaal. Ze zijn heel druk en af en toe moet je ook echt even streng zijn, want anders rukken ze de potloden uit je hand. Gelukkig luisteren de meeste wel naar No en kunnen ze ook wel een klein beetje engels. En oja ze spreken me aan met: Madame. Rond half 1 gingen we weer terug naar the Office (dat is ook een verzamelplaats) en hebben we een broodje ei gehaald.

Om 4uur mocht ik eindelijk naar mn gastgezin! Ik ging in de taxi en achterin werden mijn fiets (die ik te leen heb) en mn koffer geggooit. Het zat allemaal niet goed vast dus ik was echt bang dat het eruit zou vallen. Het verkeer in Tamale en sowieso in Ghana is echt levensgevaarlijk. Er zijn echt geen regels en iedereen doet maar wat en drukt op zn toeter en de rotonde is gewoon gaan wanneer je wil gaan. Ik ben blij dat ik hier zelf niet hoef te auto rijden. Bash reed met zn scooter achter ons aan. Toen ik bij het gastgezin aankwam werd ik heel open ontvangen. Een jongetje pakte meteen mn fiets en aan ander mn koffer en brachten die naar binnen. En de moeder stond me al op te wachten. Echt een heel lief mens en super zorgzaam en alleen maar lachen naar me!

Ik kreeg om 6 uur mijn avondeten, noodles met ei en ui. Was erg lekker! Wel raar maar hier is de gewoonte dat ik alleen eet en de rest van het gezin pas erna. Dat is bij hun een vorm van beleefdheid, alleen voor mij voelt het nog best raar. Ik ging ook even kijken in de keuken. Daar zaten twee meisjes op de grond te koken. Een pot met groene prut van blaadjes gemaakt en in de andere pot een soort deeg waar ze deegballen van maakten. Rond 8 uur toen ik in de woonkamer zat kwamen de twee meisjes erbij zitten op de grond en zeiden: ' Carina you are invited', wat betekent dat ik mee mag komen eten. Ik was best nieuwsgierig maar had eigenlijk geen honger meer. Heb toch 1 hapje geproefd. Eerst pluk je een stuk van de deegbal af dat stop je in het prutje en dan hup in je mond. Allemaal met je rechterhand, want linkerhand is alleen om je billen af te vegen en bestek doen ze niet aan! Nou het was nog best te eten, maar wel heel apart.

Ik vroeg aan moeder hoeveel kinderen ze had. Zij heeft zelf 3 jongetjes en de rest van de kinderen die in en om het huis rondlopen zijn familie van haar man. (waar haar man is weet ik niet, meestal werken die in een ander dorp ofso hoorde ik)

Ik ben blij dat ik zo gastvriendelijk ben ontvangen. Ik heb mijn eigen kamer met 2 persoonsbed en een tafeltje en naast mijn kamer zit de wc en daarnaast een kamer waar ik kan 'douchen'. Rond 9uur ging ik me nog even afspoelen en weer lekker mn bed in!