Vandaag is het mooi weer en we besluiten op pad te gaan. Ons plan is om naar Magapwani te gaan. Een stuk naar het noorden en niet te ver weg. We vinden de juiste daladala en gaan op weg. Constant kijkt de bijrijder (Conda) naar ons en praat hij met mensen in de daladala. We vangen de woorden Mzungu (Engels-pratende-blanke-met-veel-geld) en pesa (geld) op. Michiel vraagt aan de man die naast hem zit hoe duur de rit van de daladala is. Want blanke mensen worden hier heel vaak afgezet. Als buitenlander wordt je hier gediscrimineerd. Je moet altijd veel meer geld betalen dan de lokale inwoners. Zie je het in Nederland voor je? In de supermarkt kost een krop sla een euro maar als er een buitenlander aan de kassa komt moet hij 2 euro betalen. Zo gaat het hier dus. En dat is met alles. We hadden door dat de bijrijder aan ons wilde verdienen, maar dat lieten wij dus mooi niet gebeuren! Toen we moesten betalen gaven we precies gepast het geld. Je had zijn gezicht moeten zien! De rest van de rit heeft hij zijn mond gehouden en konden wij lachen.
De daladala rijden altijd super hard en af en toe wordt er een halte in het Swahili geroepen. Doordat wij de omgeving niet kennen hebben we de stop voor Magapwani gemist. We kwamen uit bij de eindhalte in Bumbwini. Op de kaart zag deze plaats er super groot uit, dus we besloten om hier een kijkje te nemen. We kwamen midden in een dorp terecht waar de meeste mensen en kinderen nog nooit een blank iemand hebben gezien. We werden door iedereen aangestaard en veel begroet. Overal kwamen kinderen kijken en die liepen allemaal achter ons aan. We voelden ons echt een bezienswaardigheid. We hebben een stukje gelopen door het dorp en toen vroeg een man aan ons iets in het Swahili met het woord beachi. Dat begrepen wij natuurlijk wel. Een aantal kinderen die met ons meeliepen hebben ons de weg naar het strand gewezen. Het was een heel eind lopen tussen allemaal struiken en planten en zelfgemaakte paadjes door en kwamen zo uiteindelijk bij de zee. Het was een prachtig uitzicht. We hebben hier een tijdje gezeten om er van te genieten.
Daarna gingen we weer naar het dorpje op zoek naar een restaurantje waar we iets konden eten. Maar die was er niet. Nergens konden we iets te eten of te drinken vinden. Ook werden we al die kijkende mensen zat en voelde het beter om uit dit dorpje te vertrekken. Het was een leuke ervaring om eens in zo’n dorpje te komen!