In Uganda had ik een gesprek met een aantal leeftijdsgenoten die toen net uit school kwamen.
Ze waren allemaal rond de zeventien jaar oud. Wij waren met onze reisgroep aan het voetballen tegen de kinderen van de basisschool en ik stond op keep. De jongens en meisjes stonden achter het goal om het spel een beetje te kunnen volgen. Volgens mij lachten ze ons uit dus ik begon een grapterug te maken en zei dat zij veel beter kunnen voetballen dan wij. Ze moesten lachen en vroegen hoe oud ik was daarna vroeg ik hoe oud zei waren en op welke school ze zaten. Ik vertelde dat er in Uganda heel veel natuur was en dat dat heel anders is dan in Nederland. Zei vertelden me dat ze juist wel eens een echte stad wilden zien want voor hen was dit normaal. Daarna moesten wij weer weg en zei naar huis. 'Time to say goodbye'.