En toen was ik weer een maand thuis. Wat gaat dat snel!

Het voelt alsof ik nooit ben weggeweest. Maar als ik de foto's weer bekijk, droom ik s nachts over Uganda. Deze reis vergeet ik nooit meer.

Maar het is anders dan dat ik in eerste instantie dacht. Ik ben weer zo teruggevallen in mijn oude gewoonte dat ik het lastig vind om te denken dat ik veranderd ben.

En toch denk ik dat ik dat wel ben. Ik bekijk alles veel relaxter bijvoorbeeld. Waarom zorgen voor de dag van morgen? De morgen zorgt wel voor zichzelf.
Maar ook ben ik veel meer van mijn luxe bewust. Wat hebben wij hier allemaal wat zo vanzelfsprekend is? Je weet half nog niet hoeveel wij hier hebben.
Ook dingen op tv raken mij veel meer. Eerst vond ik verschrikkelijk nieuws uit Afrika erg, maar niet dat ik er een uur later nog aan dacht. Nu speelt het veel langer in mijn hoofd. Wat een ellende overal!
Ook denk ik vaak wat de mensen in Afrika nu aan het doen zijn. Ik lig s avonds op de bank een filmpje te kijken. Daar zijn de kinderen om 22:00 uur nog aan het werk voor het huishouden. Het is zo krom!

Wij mogen onszelf in de handjes knijpen dat wij hier geboren zijn. En elke dag zeg ik het weer tegen mezelf. 'Emy, je hebt puur geluk.'