In Stone Town hebben we een paar dagen geleden alle straatjes doorgestruind om kaneelpoeder te vinden. Dit voor de wentelteefjes. Aangezien je hier iedere ochtend hetzelfde eet, wat ook nog eens niet voldoende vult, hadden we behoefte om een keer wat anders te maken. Marlinda had op kantoor al eerder de omschrijving van het recept opgezocht. De wentelteefjes waren erg goed gelukt en smaakten heerlijk. Even weer terug met onze gedachten in Nederland!

Vervolgens gingen we voor de tweede keer naar de Karibu School. Elke maandag en donderdag gaan wij de sportlessen verzorgen op deze basisschool. Vandaag gingen we de sportles observeren. Aangezien we benieuwd zijn hoe hun de sportles doen. Nu is dat gewoon al heel komisch. De sportleraar komt in het begin bij ons aanzetten met een boekje over hoe je het beste sportlessen geeft aan kinderen. Ook zegt hij: Op Zanzibar bieden wij geen golf aan, geen tafeltennis, geen hockey en zo kwam er nog een hele rij met sporten waar ze hier niet aan deden. Wij hadden zoiets van: ja…. Dus….. Logisch toch?! En waarom vertelt hij ons de sporten die we niet kunnen geven terwijl wij juist willen weten wat we wel kunnen doen. Het is allemaal heel grappig soms, maar ook maakt dit de communicatie zwaarder en vermoeiend. De sportles was heel eentonig.

Eigenlijk was het geen sportles, maar ‘vrij buiten spelen’. Hij stond langs de kant en liet de kinderen gewoon spelen. De jongens kregen een voetbal en gingen voetballen. De meiden kregen een bal en gingen netbal spelen. Dit zijn de twee populairste sporten bij de jongens en de meisjes. En we kregen al snel de indruk dat ze altijd dit speelden en niet meer kenden. Werk aan de winkel dus voor M&M!

’s Avonds gingen we naar de kapper. Het haar van Michiel was ondertussen al behoorlijk lang. Onze contactpersoon van het project ging met ons mee. Een tijdje geleden hadden we bij hem geïnformeerd over de kapper en hij zei dat dit een goeie was. Want: Deze kapper ga ik ook altijd heen, is goedkoop en de mensen daar vertrouw ik. We hadden afgesproken om 5 uur bij het kantoor. Op een gegeven moment was het al half 6 en we besloten om hem te bellen waar hij bleef. Sorry sorry sorry zegt hij, maar er was wat tussen gekomen wat ik eerst moest regelen voor andere vrijwilligers. Op zich vinden wij dat niet erg, maar laat ons dan ondertussen even wat weten.

Iets later kwam hij eraan en gingen we naar de kapper. Michiel was zijn eerste ‘mzungu’, wat blanke buitenlander betekent en wij vaak horen, dus het was voor hem een enorme uitdaging. Uiteindelijk werd alles gewoon met een scheerapparaat korter gemaakt. Het haar werd niet geknipt, zoals dat natuurlijk in NL wel gebeurd. Al met al aardig tevreden over het korte kapsel, maar niet zo netjes als we gewend zijn. De kapper koste maar 2000 Tanzaniaanse Shilling, wat neerkomt op €1,00. Was het in Nederland ook maar zo goedkoop. Weer een avontuur rijker!