Op zaterdag 28 december zijn we om 7 uur vanaf school vertrokken richting Schiphol. Nadat we op schiphol onze bagage ingecheckt hadden en afscheid hadden genomen van onze familie, zijn we vertrokken naar Uganda. Eerst vlogen we vanaf schiphol naar Istanbul, dat vliegtuig was klein en ik met mn anderhalf meter benen had weinig tot geen beenruimte. We stapten in het vliegtuig en toen we eindelijk zaten... kreeg ik een bloedneus. Na veel doekjes, een jus d'orange en vieze kleren, konden we dan eindelijk aan onze vlucht beginnen. In Istanbul moesten we overstappen naar het vliegtuig naar Rwanda. Die vlucht was een stuk confortabeler. We zaten op stoelen met genoeg beenruimte, zelfs voor mij, en we hadden een televisietje waar we spelletjes op konden spelen, film kijken en andere mensen bellen. Na een paar potjes geschaakt te hebben ben ik maar film gaan kijken, World War Z. Toen de film afgelopen was ben ik gaan liggen met de instelling om te gaan slapen. Het lukte niet echt dus ben maar the Devil Wears Prada gaan kijken. Ik viel binnen 2 minuten in slaap... Na twintig keer in mn gezicht geslagen te zijn, werd ik eindelijk wakker. We waren alweer aan het dalen, we waren eindelijk in Uganda. Eenmaal aangekomen bij het vliegveld in Entebbe, kochten we een visum en gingen we met de bus richting Masaka. We stopten even bij de evenaar om wat foto's te maken maar gingen snel weer verder. Een paar minuten later... viel ik weer in slaap. Toen ik wakker werd, waren we in Masaka. Op maandag 30 december zijn we naar Kim toegegaan. Kim is een project, opgezet door twee kim'men, die werken in een lokaal ziekenhuis voor ondervoedde kinderen en een land hebben waar ze groenten kunnen verbouwen. Toen we bij Kim aangekomen waren zijn we naar het ziekenhuis toegegaan waar Kim werkt. Daar hebben we even rondgekeken, maar er waren geen patientjes dus we gingen al snel verder met de huisbezoeken. We gingen naar de huizen van kinderen die ooit ondervoed zijn geweest, maar er weer bovenop zijn gekomen. We controleerde gewicht en temperatuur om zeker te weten dat het goed gaat met het kind. We kwamen bij een gezin om te controleren en we kwamen erachter dat het kind weer opndervoed was, maar de moeder wilde niet dat het kind naar het ziekenhuis ging. We snapte niet goed waarom, maar na een tijdje vertelde de moeder dat het ondervoedde kindje deel was van een tweeling, waarvan het andere kind drie dagen geleden overleden was in het ziekenhuis. De moeder had hierdoor geen vertrouwen meer in het ziekenhuis. De moeder wilde zelf dus niet dat het kind naar het ziekenhuis ging maar het kon praktisch ook niet, ze hadden geen vervoer. We hadden afgesproken dat we het kind de dag erop op zouden komen halen en naar het ziekenhuis toe te brengen. Op dinsdag 31 december, oudjaarsdag, zijn we gaan werken op de grond van Kim. Er was een groot gat op haar grond en omdat dat niet veilig is moesten wij er een hek omheen bouwen. Nadat we ons deel voor het hek erop hadden zitten zijn we tuintjes gaan aanleggen. We moesten de grond omploegen en daar een stenen muurtje omheen bouwen. Na het werken op het land zijn we gaan luchen, na de lunch zijn we met de boda boda, een soort motor, van huis naar huis gegaan om nog wat huisbezoeken te doen. Na de huisbezoeken zijn we terug gegaan naar Plot99. Op oudejaarsavond hebben we een dansworkshop gehad van een Ugandese dansgroep. Na de dansworkshopo hebben we nog wat Nederlandse klassiekers laten horen aan de Ugandezen. We zijn rond een kampvuur gaan zitten een hebben nog een beetje gekletst en gitaar gespeeld. Inplaats van vuurwerk staken we om 00:00 sterretjes af. Om 02:00, nieuwjaar in nederland, heb ik nog even gebeld met mijn ouders en we hebben samen afgeteld. Toch raar, mijn familie in de Efteling, en ik in Uganda. 1 januari was een rustdag. We mochten lekker uitslapen en we gingen pas rond 1 uur naar het zwembad in Maska. Daar hebben we even gezwommen en lekker gedoucht (wel met koud water). 'S avonds bleven we met zn tienen over omdat de rest van de groep naar Kim ging. We gingen naar Masaka om even te winkelen en na het eten hebben we nog gepokerd met zn allen.