Net als normaal werk ik op een donderdagavond in een Thai restaurant. Er kwamen een groepje Thaise mensen met een paar Nederlanders bij dineren. Op gegeven moment ben ik in gesprek geraakt met hun. Een stel uit Nederland vertelde me dat ze jaarlijks naar Thailand gaan en daar vrijwilligerswerk doen in een weeshuis. Ik vertelde natuurlijk met enthousiasme dat ik een weeshuis in Uganda het aller leukste vond van al de activiteiten. Na een tijdje praten kwam ik erachter dat zij het weeshuis hebben opgesticht.

Ik vond de ervaring in Uganda zo leuk dat ik nog eens naar een weeshuis wil in Thailand. Na een tijdje over nagedacht te hebben, heb ik besloten om een weekje naar het weeshuis te gaan! Ik wil de mensen maar vooral de kinderen daar helpen. Het voelt goed om iets te betekenen voor een ander, het geeft je een goed gevoel om mensen te helpen. Telkens als ik die glimlach van de kinderen zie dan denk ik maar aan één ding: Kon ik met ze spelen, kon ik maar met ze praten en proberen te begrijpen wat ze allemaal meemaakt.

Het weeshuis is echt gesticht voor kinderen die aids hebben en die achter gelaten zijn door hun ouders. De vrijwilligers proberen hun te helpen door goede verzorging maar ze proberen ook de liefde te geven die ze niet hebben. Ik wil me graag daarbij deelnemen. Ik wil ze graag laten voelen dat ze niet alleen er voor staan.

Wanneer ik het weeshuis ga bezoeken weet ik niet precies! Allereerst moet ik nog contact hebben met de mensen daar in Thailand. In ieder geval ze zijn blij met mijn bezoekje:)