Maandag was het Damba (?) festival, een festival ter ere van de Chiefs, vergelijkbaar met dorpshoofden geloof ik. De Chiefs vanuit Tamale trokken in een grote stoet naar Chief's Palace. We aanschouwden deze stoet vanaf het dakterras van een café, in de stoet liep vanalles mee. Gezinnen met kinderen, muzikanten met dansende mensen eromheen, mannen maar ook vrouwen met geweren waarvan er om de haverklap wel een afging en natuurlijk de Chiefs te paard met soms een ronddraaiende parasol boven het hoofd. We voegden ons in de drukte, in een witte lijn achter Bash aan, meedere keren moest hij mij de juiste kant op trekken omdat ik door alle indrukken om me heen de groep uit het oog was verloren. Te midden van alle drukte waren de Chiefs ondertussen in een kring gezeteld, in het midden van de kring stonden trommelaars en mannen met een soort van sambaballen ritmische muziek te maken. Elke keer kwamen er wat Chiefs uit de cirkel naar het midden om hun kunsten en dansmoves te vertonen in de meest bijzondere en kleurrijke outfits. Als je nog niet halfdoof was geworden van alle knallende geweren om je heen werd je het wel van het getoeter op de weg terug naar huis. Taxi's, mensen te voet, motorbikes, vrachtwagens volgeladen met mensen, vanalles kwam er voorbij en vanuit de stad klonk er nog muziek en natuurlijk geweerschoten. Uitgeput en uitgehongerd kwamen we dan in ons gastgezin aan, niet eens zeker van het feit of we eten zouden krijgen omdat we niet hadden laten weten of we mee zouden eten of niet. Toch kregen we een heerlijk avondmaal van rijst met een rode lekker pittige saus en kip! Een feestmaal voor de hongerige salaminga. Ook mijn broertjes kwamen terug van het festival, ja na jaren de jongste zijn geweest en de hoop op Pietertje Cramer had verloren heb ik nu eindelijk broertjes! Hun favoriete hobby's zijn foto's snappen en voetballen. Het maakt niet uit of je dat dan met een mini sponzen bal of opblaasbal doet. Mijn moeder hier is ook heel erg aardig, ze vindt me alleen nu wel erg vies geworden vandaag kwam ze naar me toe en zei ze dat ik morgen maar mn kleren moet inleveren zodat zij het voor me kan wassen. Ik moet ook inderdaad toegeven dat het wassen mij niet geheel vlekkeloos afging, letterlijk.