vaccinatievrees

Gisteravond heb ik mijn laatste vaccinatie gekregen (het was een reeks van 3). Inmiddels zweeft het laatste restje Malawi in mij.

Ik moet zeggen, het was niet niks al die vaccinaties. Al sinds ik klein ben zijn vaccinaties echt een nachtmerrie voor mij. Natuurlijk weet ik dat ik er niet dood aan ga -integendeel, ik blijf ervan in leven- maar toch is het iets met die vaccinaties die mij altijd super bang maken.

Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die als de dood is voor die prik. Één van de redenen waarom ik eigenlijk heel erg opzag tegen mijn reis naar Afrika, was de vaccinatie.

Nou wil ik zeggen tegen iedereen die zich in mij kan herkennen: het valt mee. En ik weet dat hoe vaak het ook tegen je gezegd zal worden, je het niet zal geloven, maar toch: het valt echt mee. Denk wanneer je geprikt wordt aan de reis die je tegemoet gaat. Hou je adem in en kijk naar de muur. Het komt goed; het valt mee.

Maar ik moet zeggen, ik ben wel echt super blij dat ik het achter de rug heb!! Levenslang beschermd :-)