Daar ben ik weer. Thuis. Nederland.
Je zou denken: heerlijk, zo'n warme douche!
Wat fijn om mijn ouders weer te zien,
en (niet geheel onbelangrijk) geen latrines meer!!
Maar dat is niet zo. Begrijp me niet verkeerd!
Natuurlijk vind ik het heel fijn om mijn ouders weer te zien.
Natuurlijk is het fijn om weer warm te douchen
(al is dat met verbrande benen nog steeds geen pretje),
en natuurlijk is het fijn om niet meer die stank van de latrines te ruiken.
En toch had ik nog wel een weekje langer willen blijven!
We hebben zo veel gezien, we hebben zo veel gedaan.
Ik had zo graag méér willen zien, ik had zo graag méér willen doen.
Mensen vragen me vaak of ik nu het gevoel heb of ik iets heb bereikt daar, voor die mensen. Het antwoord daarop is volmondig JA! Ik heb niet voor veel mensen wat kunnen doen, maar de mensen díé ik heb geholpen die waren daar zo dankbaar mee, en die heb ik ook echt heel erg goed kunnen helpen. Ja, ja, ja, ja JA! Ik heb een voldaan gevoel, JA, ik heb wat kunnen betekenen daar...
Wat hebben we dan allemaal gedaan, daar, in Uganda? Nou, we hebben véél gedaan. Huizen gebouwd, spelletjes gedaan met kinderen, een watertank gebouwd, op housevisits geweest, kleifornuizen gebouwd, naar een voorlichting over HIV/aids geweest en nog meer.
Het was geweldig, echt waar.
Wil je meer lezen, dan moet je even kijken op www.evelineverwimp.reismee.nl, deze blog heb ik namelijk tijdens mijn reis bijgehouden..
Add new contribution