‘Vervolgens was het onze beurt, we reden door een straat en ineens stopte onze chauffeur, met schrik in de ogen keken we om ons heen; welk huis zou het zijn??’

Jaaa! Dat was ons gasthuis.. onze ‘hostmama Stella’ kwam naar buiten lopen, en nam ons mee de woonkamer in. Waarschijnlijk was zij net zo gespannen, want het gesprek en de pijnlijke stiltes die toen volgden waren zo ongemakkelijk. We waren blij dat we naar onze kamer konden om onze spullen uit te pakken. Vervolgens hebben we tien minuten als een botsauto naar elkaar gestaard. We beseften dat we in de middle of nowhere zaten, in een wijk waar we s’avonds niet meer naar buiten kunnen. Voor ons gevoel hadden we echt een verkeerde keuze gemaakt.

Toen de grappenmakende ‘hostdad Mac’ binnen kwam was de sfeer al iets minder gespannen.. en nadat Maartje zichzelf had opgesloten op de wc, was het ijs helemaal gebroken. Na een aantal minuten slappe lach had ik mijn reismaatje weer terug dankzij de sleutel via het raampje.

Diezelfde avond kregen we nog een rondleiding en werden we meteen voorgesteld aan buren en vrienden in de buurt. Inmiddels zijn we ontzettend blij en zijn we al helemaal opgenomen in het gezin, we kunnen ons niet meer bedenken dat we hier zo snel mogelijk weg wilden. Twee hekken en een alarm systeem voor het huis zorgen ervoor dat Maartje en ik nog alle spullen hebben en ons nog niet onveilig hebben gevoeld.

Stella kookt heerlijk dus tot nu toe hebben we onze buikjes iedere dag lekker gevuld. Dochter Andrea is 21 en is professioneel danseres en model en heeft ons samen met Stella en Mac dinsdagavond haar favoriete shopping mall ‘Canal Walk’ laten zien. Bijna zo groot als Spaubeek met 817 winkels, en zo ontzettend mooi dat we ons bijna in Disneyland waanden.
Verder is zoon Bradley designer, en heeft ons al van een kakkerlakken plaag naast ons bed gered. Het moment waarop Maartje deze kakkerlakken ziet is gelukkig vastgelegd op camera, (hilarisch…en is al rond de 39 keer bekeken(door onszelf..).

Zo! Nu even over ons project waar we vrijwilligerswerk doen, want ook hier hebben we het enorm naar onze zin. Onze creche heet ‘Happy Tots’ en het is een opvang voor kindjes van 3 maanden tot 6 jaar, zie je het al voor je? Die chocolade gekleurde baby’s en kindjes?! Zo mooi, en lief stuk voor stuk. Al zit er soms ook wel een schmiechtje tussen. In totaal zijn er 110 kindjes en 8 teachers. Zo begrijp je wel dat lang niet alle kinderen aandacht krijgen en de hulp van Maartje, Carolin en mij meer dan welkom is. Ik zal proberen een beetje kort te omschrijven hoe de dag van de kids eruit ziet.
Het is namelijk zo dat de kindjes s’morgens rond een uur of zeven gebracht worden, vervolgens krijgen ze ontbijt. Hierna is er iedere dag een activiteit voorbereid, dit kan een creatieve activiteit zijn maar ook een dagje weg. Zo ben ik mijn eerste dag op het project samen met een groep kindjes aardbeien gaan plukken bij een strawberry farm op ongeveer 20 km van grassy park. Een ontzettend leuke dag waarop je heel erg merkt dat alle kinderen aandacht van je willen en er soms zelfs ruzie om maken.
Vervolgens krijgen ze lunch, dit is een warme maaltijd en iedere dag staat er iets anders op het menu. De bordjes worden tot op de rijstkorrel leeggegeten en zelfs afgelikt. Soms is het ook wel even moeilijk als je nee moet zeggen tegen die kleine mupkes als ze vragen: teacher, can I have more?
Na de lunch wast iedereen netjes zijn eigen bordje af en worden alle matjes klaargelegd en gaan alle 110 kinderen naast elkaar slapen. Zou je je dit in Nederland kunnen voorstellen? Maartje en ik staan versteld hoe gedisciplineerd en zelfstandig ze zijn. Als je een twee jarige vraagt of ze haar tas kan brengen gaat ze die netjes halen en komt ze met de goede terug. Maar niet alleen dat, zelfs de vier en vijf jarigen helpen met de baby’s eten geven en naar de teachers brengen als er iets is gebeurd. Hoe klein ze ook zijn, zodra ze kunnen praten zeggen ze wel 100 keer op een dag ‘teacher..’, ‘teacher..’
Na anderhalf uur ontwaken de meesten uit hun diepe slaap en wordt alles weer netjes opgeruimd en is het snacktijd. Hierna gaan ze buiten spelen en worden er spelletjes gedaan. Vanaf een uur of vijf worden de meeste kinderen weer opgehaald.

De namen van de kinderen zijn hier overigens niet zo standaard als in Nederland dus het is behoorlijk moeilijk om deze van 110 op elkaar lijkende kinderen te onthouden, maar na drie dagen begint het nu aardig te lukken. Er is nog veel meer te vertellen maar dat spaar ik even want ik begin half in slaap te vallen, toch wel vermoeiend zo een dag met schreeuwende en aandachtvragende kids. Maaaar wel ontzettend leuk!!!

Morgen gaan we na het project naar ‘Canal Walk’ samen met een duits meisje van ons project en twee huisgenoten van haar. Vervolgens droppen we onze spullen bij hostel ‘Penthouse on Long’ en gaan we het nachtleven ontdekken op Long Street, de bekende stapstraat van Kaapstad. Bradley van ons gastgezin gaat ook mee, dus ik hoop dat hij ons de leuke clubs kan laten zien.
Zaterdag gaan we naar Woodstock, een markt waar alle vrijwilligers heel erg enthousiast over zijn, ik ben benieuwd!! S’middags denk ik bruinbakken aan het strand, want tegenover al die mensen hier ben ik echt heeeeel wit! S’avonds zijn hier zuid-afrikaanse oktoberfeesten en zondag gaan we hoogstwaarschijnlijk de abseil van 1000 m van de tafelberg doen, we zijn benieuwd!

In een paar dagen hebben we nu al een hoop meegemaakt en jullie horen maandag wat ik dit weekend ga beleven. Als we dan nog leven.. grapje, we zijn heel voorzichtig en luisteren goed naar de Hostparents en Locals qua veiligheid. Dit is overigens ons afrikaans nummer: +27 767882533, mocht iemand zich zorgen maken.

Dikke knuffel uit het verre zuid-afrika