Na een gezellige avond in de bar en een slapeloze nacht in ‘the cool blue’ hostel werden we zondag wakker en was het een behoorlijk karwei om alle spullen weer passend in onze tassen te krijgen. Eenmaal gelukt stonden we samen met alle andere vrijwilligers te wachten op onze taxi naar de ‘SASTS Organisation’. Na een interessante presentatie over onze komende weken in Kaapstad, kregen we tijd om te gaan lunchen. Dus op zoek naar een leuk cafétje, samen met een Anna (braziliaanse), Daniel en Sabine(duitsers), Frank(de limburger) en Austin(uit texas) stonden we midden op een kruising, een vuilnisman zag dat onze levens op het spel stonden en sprong uit zijn wagen en liet het verkeer stoppen zodat wij eindelijk na toch wel behoorlijk wat secondes, veilig konden oversteken.
Het verkeer is hier echt chaos, een beetje brutaal moet je hier wel zijn, want het gaat hier namelijk meer om voorrang pakken dan om voorrang krijgen. Dus ik geloof niet dat Maartje en ik ver zouden geraken. De kleur rood wordt hier overigens ook gezien als een ‘GO’.

S’middags kregen we een tour door het stadcentrum van Kaapstad, wat een mega stad met zo veel verschillende culturen. Wonderbaarlijk ook om te zien hoeveel security hier in het centrum van Kaapstad is, ik geloof dat er op iedere hoek van de straat wel iemand staat om de orde te handhaven.

Na twee uur wandelen in 25 graden, zat deze overweldigende tour erop en waren we behoorlijk bezweet in onze lange broek. Eenmaal terug bij ‘SASTS Organisation’ was het tijd voor iedereen om naar de gastgezinnen te gaan. Ik kan je vertellen dat was behoorlijk spannend, iedereen had de kriebels in de buik. Toen de eerste twee vrijwilligers afgezet werden hadden wij toch wel even schrik. We hadden het iets te mooi voor ogen na de verhalen van oud-vrijwilligers. Vervolgens was het onze beurt, we reden door een straat met vervallen huisjes en ineens stopte onze chauffeur, met schrik in de ogen keken we om ons heen; zou het dat huis zijn??

To be continued……