Een warm en bruisend welkom!

Chao,

Toi la ngui Há Lan. Toi muon phong re hon. En de rest van mijn blog zal wel in het Nederlands worden. 3 dagen in Vietnam en het voelt nu al zoveel langer. Gelukkig heb ik nu eindelijk wel tijd om de weblog, die volgens mijn planning eigenlijk 2 weken geleden gepost had moeten zijn, te schrijven.

Voor degenen onder ons die iets trager van begrip zijn;) : ik heb besloten om mijn avonturen van vorig jaar in Malawi een vervolg te geven. Deze keer in een ander uiterste van de wereld; zuidoost Azië, Vietnam. De komende 6 weken ben ik hier actief op de verschillende projecten waarmee vrijwillig wereldwijd samenwerkt in Can Tho. Wanneer deze weken erop zitten ga ik de rest van Vietnam verkennen met rugzak en wegens gebrek aan opbergruimte een extra koffertje…

Waar sommigen misschien van een langzame start houden ben ik maar meteen in het diepe gesprongen, waarom wachten als er zoveel leuks te beleven valt… Ik had geluk. Vlak voor mijn vertrek kreeg ik een mail van mijn (destijds) toekomstige huisgenoten. Zij vertrokken dat weekend ook naar Ho Chi Minh City en vroegen zich af of ik geen zin had om hen daar te treffen en uiteindelijk samen naar Can Tho terug te reizen. Hierop volgden 2 dolle dagen! De eerste avond zijn we rustig van start met een aantal heerlijke cocktails in de backpackersbuurt van Ho Chi Minh City, de plek om interessante mensen te leren kennen, te feesten en een avondje cocktails te laten uitlopen tot een ‘echte party’. The day after was daardoor (bij mij in ieder geval) een sprekend voorbeeld van stroef op gang komen. Uiteindelijk zijn we wel in de bus naar de Cu Chi tunnels beland. Een 200 km lang gangenstelsel dat door de Vietcong werd gegraven als bescherming tegen de aanvallen van de Amerikanen. Enkel ’s nachts kwamen zij uit deze holen tevoorschijn om de Amerikanen bij verrassingsaanvallen te verdrijven. Hoewel de Vietcong in deze oorlog veel vindingrijkheid en ‘creativiteit’ vertoond hebben (dodelijke vallen, schuilplaatsen, ziekenruimtes, keukens en meer onder de grond, isolatie mogelijkheden), laat de rondleiding ook de ellende zien die de Vietcong strijders in deze oorlog hebben moeten doorstaan. Duizenden van hen zijn onder de grond overleden aan honger, gebrek aan zuurstof paracieten enz. Daarbij komt nog de ondraaglijke hitte en het ruimtegebrek waarvan we de milde variant zelf mochten ervaren in de 150 meter lange tunnel die, voor toeristische doeleinden, al iets breder gemaakt is. De originele tunnel zijn zo’n 80 cm hoog en 60 cm breed… Wat ook indruk op mij gemaakt heeft was de weg naar de tunnels toe. Waar mij ’s avonds, onderweg naar het hotel vooral de mooie indrukwekkende gebouwen van het centrum opgevallen zijn, viel mij in daglicht vooral op hoeveel armoede de stad en vooral de omgeving daarbuiten nog kent. Huisjes van golfplaten, rondslingerend afval, de kraampjes/winkels langs de weg, allemaal tekenen dat ondanks de wereldwijd bekende vooruitgang die Vietnam de laatste jaren gemaakt heeft er nog een zeer lange weg te gaan is…

Terug in de stad nog een etentje, (by the way, het eten is hier heerlijk!), een souvenirtje en dan toch nog maar een cocktail, of twee, of meer… Na een hilarische nacht en anderhalf uur slaap dachten we toch ook de stad bij dag te moeten verkennen. Voor de lunch stonden het War museum, de Thien Hau Temple en de Binh Market op de planning, in de namiddag het reunification Palace, de Notre Dame Katedraal, het postkantoor (beiden laten een stuk van de Franse geschiedenis van het land zien, zie foto’s) en de Lacquer workshop. Hierbij was vooral het War museum indrukwekkend. Het geeft wat meer achtgrond aan een deel van de projecten waar we werken. Waar de stof Agent Orange voor mij heel lang een (zij wel schokkend) begrip uit een boekje is gebleven, hebben de beelden en de informatie in het museum een stukje schokkende waarheid in mijn geheugen gegrift. Beelden die ik niet snel zal vergeten, zeker niet omdat ze ook in de werkelijkheid bij het werken op de projecten nog steeds terug komen. Een groot deel van de gehandicapte bevolking in Vietnam dankt zijn handicap (vaak zeer zware vormen) aan genmutaties veroorzaakt door Agent Orange, een gifstof die door de Amerikanen tijdens de Vietnam oorlog op grote schaal is gebruikt bij het vernietigen van met name de vruchtbare gebieden van het land. De gevolgen hiervan gaan over generaties.

Vandaag was mijn eerste dag in Can Tho. Na een kennismaking met Phuong, onze coördinator en een korte rondleiding door de stad heb ik vanmiddag voor het eerst op een van de projecten kunnen werken. Dit werd City Orphanage, een weeshuis in Can Tho waar zowel gezonde weeskinderen als gehandicapten van alle leeftijden opgevangen worden. Hoewel dit een zeer goed en bewonderenswaardig concept is was het moeilijk. In de ruimtes waar de mannelijke en vrouwelijke gehandicapten gescheiden leven ruikt het naar plas, zweet en weet ik wat meer. Het meest denigrerende en mensonterende aan de ruimtes is echter dat de gehandicapten allemaal op de grond liggen. Aandacht wordt er aan hen niet besteed. Zij krijgen een keer per dag hun eten, letterlijk naar binnen geduwd, verder betekenen zij niets. Dit is moeilijk om te zien. Veel van de gehandicapte kinderen maar ook de volwassenen zouden zoveel meer kunnen wanneer zij in een liefdevolle en wat meer uitdagende omgeving zouden opgroeien. Zij worden in een positie geplaatst waar er niets van hen verwacht wordt, zij niets kunnen en ook niets zijn. Hoewel het moeilijk is om hiermee om te gaan doet de lach op de gezichtjes van de kinderen de omstandigheden ook al heel snel vergeten! Wanneer zij ook maar een klein beetje aandacht krijgen, ze gemotiveerd worden om iets te doen, is er zo’n gelukkige uitdrukking op hun gezichtjes dat ik er vandaag zelfs moeite mee had om weg te gaan.

Mijn rooster voor de komende week heb ik ondertussen, ik ben benieuwd hoe de volgende activiteiten er gaan uitzien, maar ik ben ook heel benieuwd naar de rest van het land en de avonturen die ik hier ga beleven!

Tot snel en liefs uit Can Tho

Follow the author: jennifer
Promotions
verzekering studeren in het buitenland

Ga jij binnenkort studeren in het buitenland?
Regel je zorg- en reisverzekering via JoHo!

More contributions of WorldSupporter author: jennifer
Content categories
Comments, Compliments & Kudos

Add new contribution

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
Access level of this page
  • Public
  • WorldSupporters only
  • JoHo members
  • Private
Statistics
[totalcount]